ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 188 ਹਾਕੇ ਬਾਜ ਬੀਰ ਹੈਂ, ਤੁਫੰਗ ਕੈਸੇ ਤੀਰ ਹੈਂ; ਕਿ ਅੰਜਨੀ ਕੇ ਧੀਰ ਹੈਂ, ਕਿ ਧੁਜਾ ਸੇ ਫਹਰਤ ਹੈਂ ॥ हाके बाज बीर हैं, तुफंग कैसे तीर हैं; कि अंजनी के धीर हैं, कि धुजा से फहरत हैं ॥ ਲਹਰੈਂ ਅਨੰਗ ਕੀ, ਤਰੰਗ ਜੈਸੇ ਗੰਗ ਕੀ; ਅਨੰਗ ਕੈਸੇ ਅੰਗ ਜਯੋਂ, ਨ ਕਹੂੰ ਠਹਰਤ ਹੈਂ ॥੧੭੧॥ लहरैं अनंग की, तरंग जैसे गंग की; अनंग कैसे अंग जयों, न कहूं ठहरत हैं ॥१७१॥ ਨਿਸਾ ਨਿਸਨਾਥਿ ਜਾਨੈ, ਦਿਨ ਦਿਨਪਤਿ ਮਾਨੈ; ਭਿੱਛਕਨ ਦਾਤਾ ਕੈ ਪ੍ਰਮਾਨੇ ਮਹਾਂ ਦਾਨ ਹੈਂ ॥ निसा निसनाथि जानै, दिन दिनपति मानै; भिच्छकन दाता कै प्रमाने महां दान हैं ॥ ਅਉਖਧੀ ਕੇ ਰੋਗਨ, ਅਨੰਤ ਰੂਪ ਜੋਗਨ; ਸਮੀਪ ਕੈ ਬਿਯੋਗਨ, ਮਹੇਸ ਮਹਾ ਮਾਨ ਹੈਂ ॥ अउखधी के रोगन, अनंत रूप जोगन; समीप कै बियोगन, महेस महा मान हैं ॥ ਸੱਤ੍ਰੈ ਖੱਗ ਖਯਾਤਾ, ਸਿਸ ਰੂਪਨ ਕੇ ਮਾਤਾ; ਮਹਾਂ ਗਯਾਨੀ ਗਯਾਨ ਗਯਾਤਾ, ਕੈ ਬਿਧਾਤਾ ਕੈ ਸਮਾਨ ਹੈਂ ॥ सत्रै खग खयाता, सिस रूपन के माता; महां गयानी गयान गयाता, कै बिधाता कै समान हैं ॥ ਗਨਨ ਗਨੇਸ ਮਾਨੈ, ਸੁਰਨ ਸੁਰੇਸ ਜਾਨੈ; ਜੈਸੇ ਪੇਖੈ ਤੈਸੇ ਈ ਲਖੇ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਹੈਂ ॥੧੭੨॥ गनन गनेस मानै, सुरन सुरेस जानै; जैसे पेखै तैसे ई लखे बिराजमान हैं ॥१७२॥ ਸੁਧਾ ਸੌ ਸੁਧਾਰੇ ਰੂਪ, ਸੋਭਤ ਉਜਿਯਾਰੇ ਕਿਧੌ; ਸਾਚੇ ਬੀਚ ਢਾਰੇ, ਮਹਾ ਸੋਭਾ ਕੈ ਸੁਧਾਰ ਕੈ ॥ सुधा सौ सुधारे रूप, सोभत उजियारे किधौ; साचे बीच ढारे, महा सोभा कै सुधार कै ॥ ਕਿਧੌ ਮਹਾ ਮੋਹਨੀ ਕੇ ਮੋਹਬੇ ਨਮਿੱਤ ਬੀਰ; ਬਿਧਨਾ ਬਨਾਏ ਮਹਾਂ ਬਿਧ ਸੋ ਬਿਚਾਰ ਕੈ ॥ किधौ महा मोहनी के मोहबे नमित्त बीर; बिधना बनाए महां बिध सो बिचार कै ॥ ਕਿਧੌ ਦੇਵ ਦੈਤਨ ਬਿਬਾਦ ਛਾਡ ਬਡੇ ਚਿਰ; ਮਥ ਕੈ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਛੀਰ ਲੀਨੇ ਹੈ ਨਿਕਾਰ ਕੈ ॥ किधौ देव दैतन बिबाद छाड बडे चिर; मथ कै समुंद्र छीर लीने है निकार कै ॥ ਕਿਧੌ ਬਿਸ੍ਵਨਾਥ ਜੂ ਬਨਾਏ ਨਿਜ ਪੇਖਬੇ ਕਉ; ਅਉਰ ਨ ਸਕਤ ਐਸੀ ਸੂਰਤੈ ਸੁਧਾਰ ਕੈ ॥੧੭੩॥ किधौ बिस्वनाथ जू बनाए निज पेखबे कउ; अउर न सकत ऐसी सूरतै सुधार कै ॥१७३॥ ਸੀਮ ਤਜਿ ਆਪਨੀ, ਬਿਰਾਨੇ ਦੇਸ ਲਾਂਘ ਲਾਂਘ; ਰਾਜਾ ਮਿਥਲੇਸ ਕੇ ਪਹੂਚੇ ਦੇਸ ਆਨ ਕੈ ॥ सीम तजि आपनी, बिराने देस लांघ लांघ; राजा मिथलेस के पहूचे देस आन कै ॥ ਤੁਰਹੀ ਅਨੰਤ ਬਾਜੈ, ਦੁੰਦਭੀ ਅਪਾਰ ਗਾਜੈ; ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਬਾਜਨ ਬਜਾਏ ਜੋਰ ਜਾਨ ਕੈ ॥ तुरही अनंत बाजै, दुंदभी अपार गाजै; भांति भांति बाजन बजाए जोर जान कै ॥ ਆਗੈ ਆਨਿ ਤੀਨੈ ਨ੍ਰਿਪ ਕੰਠ ਲਾਇ ਲੀਨੇ ਰੀਤ; ਰੂੜ ਸਭੈ ਕੀਨੇ ਬੈਠੇ ਬੇਦ ਕੈ ਬਿਧਾਨ ਕੈ ॥ आगै आनि तीनै न्रिप कंठ लाइ लीने रीत; रूड़ सभै कीने बैठे बेद कै बिधान कै ॥ ਬਰਿਖਯੋ ਧਨ ਕੀ ਧਾਰ, ਪਾਇਯਤ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰ; ਭਿੱਛਕ ਭਏ ਨ੍ਰਿਪਾਰ, ਐਸੇ ਪਾਇ ਦਾਨ ਕੈ ॥੧੭੪॥ बरिखयो धन की धार, पाइयत न पारावार; भिच्छक भए न्रिपार, ऐसे पाइ दान कै ॥१७४॥ ਬਾਨੇ ਫਹਰਾਨੇ ਘਹਰਾਨੇ ਦੁੰਦਭ ਅਰਰਾਨੇ; ਜਨਕ ਪੁਰੀ ਕੌ ਨੀਅਰਾਨੇ ਬੀਰ ਜਾਇ ਕੈ ॥ बाने फहराने घहराने दुंदभ अरराने; जनक पुरी कौ नीअराने बीर जाइ कै ॥ ਕਹੂੰ ਚਉਰ ਢਾਰੈ, ਕਹੂੰ ਚਾਰਣ ਉਚਾਰੈ; ਕਹੂੰ ਭਾਟ ਜੁ ਪੁਕਾਰੈ ਛੰਦ ਸੁੰਦਰ ਬਨਾਇ ਕੈ ॥ कहूं चउर ढारै, कहूं चारण उचारै; कहूं भाट जु पुकारै छंद सुंदर बनाइ कै ॥ ਕਹੂੰ ਬੀਨ ਬਾਜੈ, ਕੋਊ ਬਾਸੁਰੀ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਸਾਜੈ; ਦੇਖੇ ਕਾਮ ਲਾਜੈ, ਰਹੇ ਭਿੱਛਕ ਅਘਾਇ ਕੈ ॥ कहूं बीन बाजै, कोऊ बासुरी म्रिदंग साजै; देखे काम लाजै, रहे भिच्छक अघाइ कै ॥ ਰੰਕ ਤੇ ਸੁ ਰਾਜਾ ਭਏ, ਆਸਿਖ ਅਸੇਖ ਦਏ; ਮਾਂਗਤ ਨ ਭਏ ਫੇਰ, ਐਸੋ ਦਾਨ ਪਾਇ ਕੈ ॥੧੭੫॥ रंक ते सु राजा भए, आसिख असेख दए; मांगत न भए फेर, ऐसो दान पाइ कै ॥१७५॥ ਆਨ ਕੈ ਜਨਕ ਲੀਨੋ ਕੰਠ ਸੋ ਲਗਾਇ ਤਿਹੂੰ; ਆਦਰ ਦੁਰੰਤ ਕੈ ਅਨੰਤ ਭਾਂਤਿ ਲਏ ਹੈਂ ॥ आन कै जनक लीनो कंठ सो लगाइ तिहूं; आदर दुरंत कै अनंत भांति लए हैं ॥ ਬੇਦ ਕੇ ਬਿਧਾਨ ਕੈ ਕੈ ਬਯਾਸ ਤੇ ਬਧਾਈ ਬੇਦ; ਏਕ ਏਕ ਬਿਪ੍ਰ ਕਉ ਬਿਸੇਖ ਸ੍ਵਰਨ ਦਏ ਹੈਂ ॥ बेद के बिधान कै कै बयास ते बधाई बेद; एक एक बिप्र कउ बिसेख स्वरन दए हैं ॥ ਰਾਜਕੁਆਰ ਸਭੈ ਪਹਿਰਾਇ ਸਿਰਪਾਇਨ ਤੇ; ਮੋਤੀਮਾਨ ਕਰਕੇ ਬਰਖ ਮੇਘ ਗਏ ਹੈਂ ॥ राजकुआर सभै पहिराइ सिरपाइन ते; मोतीमान करके बरख मेघ गए हैं ॥ ਦੰਤੀ ਸ੍ਵੇਤ ਦੀਨੇ ਕੇਤੇ ਸਿੰਧਲੀ ਤੁਰੇ ਨਵੀਨੇ; ਰਾਜਾ ਕੇ ਕੁਮਾਰ ਤੀਨੋ ਬਯਾਹ ਕੈ ਪਠਏ ਹੈਂ ॥੧੭੬॥ दंती स्वेत दीने केते सिंधली तुरे नवीने; राजा के कुमार तीनो बयाह कै पठए हैं ॥१७६॥ ਦੋਧਕ ਛੰਦ ॥ दोधक छंद ॥ ਬਿਯਾਹ ਸੁਤਾ ਨ੍ਰਿਪ ਕੀ ਨ੍ਰਿਪਬਾਲੰ ॥ बियाह सुता न्रिप की न्रिपबालं ॥ ਮਾਂਗ ਬਿਦਾ ਮੁਖਿ ਲੀਨ ਉਤਾਲੰ ॥ मांग बिदा मुखि लीन उतालं ॥ ਸਾਜਨ ਬਾਜ ਚਲੇ ਗਜ ਸੰਜੁਤ ॥ साजन बाज चले गज संजुत ॥ ਏਸਨਏਸ ਨਰੇਸਨ ਕੇ ਜੁਤ ॥੧੭੭॥ एसनएस नरेसन के जुत ॥१७७॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |