ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 88 ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਆਗਿਆ ਪਾਇ ਸੁੰਭ ਕੀ, ਸੁ ਮਹਾਬੀਰ ਧੀਰ ਜੋਧੇ; ਆਏ ਚੰਡਿ ਉਪਰ, ਸੁ ਕ੍ਰੋਧ ਕੈ ਬਨੀ ਠਨੀ ॥ आगिआ पाइ सु्मभ की, सु महाबीर धीर जोधे; आए चंडि उपर, सु क्रोध कै बनी ठनी ॥ ਚੰਡਿਕਾ ਲੈ ਬਾਨ ਅਉ ਕਮਾਨ ਕਾਲੀ ਕਿਰਪਾਨ; ਛਿਨ ਮਧਿ ਕੈ ਕੈ ਬਲ, ਸੁੰਭ ਕੀ ਹਨੀ ਅਨੀ ॥ चंडिका लै बान अउ कमान काली किरपान; छिन मधि कै कै बल, सु्मभ की हनी अनी ॥ ਡਰਤ ਜਿ ਖੇਤ, ਮਹਾ ਪ੍ਰੇਤ ਕੀਨੇ ਬਾਨਨ ਸੋ; ਬਿਚਲ ਬਿਥਰ ਐਸੇ ਭਾਜਗੀ ਅਨੀ ਕਿਨੀ ॥ डरत जि खेत, महा प्रेत कीने बानन सो; बिचल बिथर ऐसे भाजगी अनी किनी ॥ ਜੈਸੇ ਬਾਰੂਥਲ ਮੈ ਸਬੂਹ ਬਹੇ ਪਉਨ ਹੂੰ ਕੇ; ਧੂਰ ਉਡਿ ਚਲੇ, ਹੁਇ ਕੇ ਕੋਟਿਕ ਕਨੀ ਕਨੀ ॥੧੮੧॥ जैसे बारूथल मै सबूह बहे पउन हूं के; धूर उडि चले, हुइ के कोटिक कनी कनी ॥१८१॥ ਸ੍ਵੈਯਾ ॥ स्वैया ॥ ਖਗ ਲੈ ਕਾਲੀ ਅਉ ਚੰਡੀ ਕੁਵੰਡਿ; ਬਿਲੋਕ ਕੈ ਦਾਨਵ ਇਉ ਦਬਟੇ ਹੈ ॥ खग लै काली अउ चंडी कुवंडि; बिलोक कै दानव इउ दबटे है ॥ ਕੇਤਕ ਚਾਬ ਗਈ ਮੁਖਿ ਕਾਲਿਕਾ; ਕੇਤਿਨ ਕੇ ਸਿਰ ਚੰਡਿ ਕਟੇ ਹੈ ॥ केतक चाब गई मुखि कालिका; केतिन के सिर चंडि कटे है ॥ ਸ੍ਰਉਨਤ ਸਿੰਧੁ ਭਇਓ ਧਰ ਮੈ; ਰਨ ਛਾਡ ਗਏ ਇਕ ਦੈਤ ਫਟੇ ਹੈ ॥ स्रउनत सिंधु भइओ धर मै; रन छाड गए इक दैत फटे है ॥ ਸੁੰਭ ਪੈ ਜਾਇ ਕਹੀ ਤਿਨ ਇਉ; ਬਹੁ ਬੀਰ ਮਹਾ ਤਿਹ ਠਉਰ ਲਟੇ ਹੈ ॥੧੮੨॥ सु्मभ पै जाइ कही तिन इउ; बहु बीर महा तिह ठउर लटे है ॥१८२॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਦੇਖਿ ਭਇਆਨਕ ਜੁਧ ਕੋ; ਕੀਨੋ ਬਿਸਨੁ ਬਿਚਾਰ ॥ देखि भइआनक जुध को; कीनो बिसनु बिचार ॥ ਸਕਤਿ ਸਹਾਇਤ ਕੇ ਨਮਿਤ; ਭੇਜੀ ਰਨਹਿ ਮੰਝਾਰ ॥੧੮੩॥ सकति सहाइत के नमित; भेजी रनहि मंझार ॥१८३॥ ਸ੍ਵੈਯਾ ॥ स्वैया ॥ ਆਇਸ ਪਾਇ ਸਭੈ ਸਕਤੀ; ਚਲਿ ਕੈ ਤਹਾ ਚੰਡਿ ਪ੍ਰਚੰਡ ਪੈ ਆਈ ॥ आइस पाइ सभै सकती; चलि कै तहा चंडि प्रचंड पै आई ॥ ਦੇਵੀ ਕਹਿਓ ਤਿਨ ਕੋ ਕਰ ਆਦਰੁ; ਆਈ ਭਲੇ ਜਨੁ ਬੋਲਿ ਪਠਾਈ ॥ देवी कहिओ तिन को कर आदरु; आई भले जनु बोलि पठाई ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਅਤਿ ਹੀ; ਕਵਿ ਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਲਖਿ ਪਾਈ ॥ ता छबि की उपमा अति ही; कवि ने अपने मन मै लखि पाई ॥ ਮਾਨਹੁ ਸਾਵਨ ਮਾਸ ਨਦੀ; ਚਲਿ ਕੈ ਜਲ ਰਾਸਿ ਮੈ ਆਨਿ ਸਮਾਈ ॥੧੮੪॥ मानहु सावन मास नदी; चलि कै जल रासि मै आनि समाई ॥१८४॥ ਦੇਖਿ ਮਹਾ ਦਲ ਦੇਵਨ ਕੋ; ਬਰ ਬੀਰ ਸੁ ਸਾਮੁਹੇ ਜੁਧ ਕੋ ਧਾਏ ॥ देखि महा दल देवन को; बर बीर सु सामुहे जुध को धाए ॥ ਬਾਨਨਿ ਸਾਥਿ ਹਨੇ ਬਲੁ ਕੈ; ਰਨ ਮੈ ਬਹੁ ਆਵਤ ਬੀਰ ਗਿਰਾਏ ॥ बाननि साथि हने बलु कै; रन मै बहु आवत बीर गिराए ॥ ਦਾੜਨ ਸਾਥਿ ਚਬਾਇ ਗਈ ਕਲਿ; ਅਉਰ ਗਹੈ ਚਹੂੰ ਓਰਿ ਬਗਾਏ ॥ दाड़न साथि चबाइ गई कलि; अउर गहै चहूं ओरि बगाए ॥ ਰਾਵਨ ਸੋ ਰਿਸ ਕੈ ਰਨ ਮੈ; ਪਤਿ ਭਾਲਕ ਜਿਉ ਗਿਰਰਾਜ ਚਲਾਏ ॥੧੮੫॥ रावन सो रिस कै रन मै; पति भालक जिउ गिरराज चलाए ॥१८५॥ ਫੇਰ ਲੈ ਪਾਨਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਸੰਭਾਰ ਕੈ; ਦੈਤਨ ਸੋ ਬਹੁ ਜੁਧ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥ फेर लै पानि क्रिपान स्मभार कै; दैतन सो बहु जुध करिओ है ॥ ਮਾਰ ਬਿਦਾਰ ਸੰਘਾਰ ਦਏ ਬਹੁ; ਭੂਮਿ ਪਰੇ ਭਟ ਸ੍ਰਉਨ ਝਰਿਓ ਹੈ ॥ मार बिदार संघार दए बहु; भूमि परे भट स्रउन झरिओ है ॥ ਗੂਦ ਬਹਿਓ ਅਰਿ ਸੀਸਨ ਤੇ; ਕਵਿ ਨੇ ਤਿਹ ਕੋ ਇਹ ਭਾਉ ਧਰਿਓ ਹੈ ॥ गूद बहिओ अरि सीसन ते; कवि ने तिह को इह भाउ धरिओ है ॥ ਮਾਨੋ ਪਹਾਰ ਕੇ ਸ੍ਰਿੰਗਹੁ ਤੇ; ਧਰਨੀ ਪਰ ਆਨਿ ਤੁਸਾਰ ਪਰਿਓ ਹੈ ॥੧੮੬॥ मानो पहार के स्रिंगहु ते; धरनी पर आनि तुसार परिओ है ॥१८६॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਭਾਗ ਗਈ ਧੁਜਨੀ ਸਭੈ; ਰਹਿਓ ਨ ਕਛੂ ਉਪਾਉ ॥ भाग गई धुजनी सभै; रहिओ न कछू उपाउ ॥ ਸੁੰਭ, ਨਿਸੁੰਭਹਿ ਸੋ ਕਹਿਓ; ਦਲ ਲੈ ਤੁਮ ਹੂੰ ਜਾਉ ॥੧੮੭॥ सु्मभ, निसु्मभहि सो कहिओ; दल लै तुम हूं जाउ ॥१८७॥ ਸ੍ਵੈਯਾ ॥ स्वैया ॥ ਮਾਨ ਕੈ ਸੁੰਭ ਕੋ ਬੋਲ ਨਿਸੁੰਭੁ; ਚਲਿਓ ਦਲ ਸਾਜਿ ਮਹਾ ਬਲਿ ਐਸੇ ॥ मान कै सु्मभ को बोल निसु्मभु; चलिओ दल साजि महा बलि ऐसे ॥ ਭਾਰਥ ਜਿਉ ਰਨ ਮੈ ਰਿਸਿ ਪਾਰਥਿ; ਕ੍ਰੁਧ ਕੈ ਜੁਧ ਕਰਿਓ ਕਰਨੈ ਸੇ ॥ भारथ जिउ रन मै रिसि पारथि; क्रुध कै जुध करिओ करनै से ॥ ਚੰਡਿ ਕੇ ਬਾਨ ਲਗੇ ਬਹੁ ਦੈਤ ਕਉ; ਫੋਰਿ ਕੈ ਪਾਰ ਭਏ ਤਨ ਕੈਸੇ ॥ चंडि के बान लगे बहु दैत कउ; फोरि कै पार भए तन कैसे ॥ ਸਾਵਨ ਮਾਸ ਕ੍ਰਿਸਾਨ ਕੇ ਖੇਤਿ; ਉਗੇ ਮਨੋ ਧਾਨ ਕੇ ਅੰਕੁਰ ਜੈਸੇ ॥੧੮੮॥ सावन मास क्रिसान के खेति; उगे मनो धान के अंकुर जैसे ॥१८८॥ ਬਾਨਨ ਸਾਥ ਗਿਰਾਇ ਦਏ; ਬਹੁਰੋ ਅਸਿ ਲੈ ਕਰਿ ਇਉ ਰਨ ਕੀਨੋ ॥ बानन साथ गिराइ दए; बहुरो असि लै करि इउ रन कीनो ॥ ਮਾਰਿ ਬਿਦਾਰਿ ਦਈ ਧੁਜਨੀ ਸਭ; ਦਾਨਵ ਕੋ ਬਲੁ ਹੁਇ ਗਇਓ ਛੀਨੋ ॥ मारि बिदारि दई धुजनी सभ; दानव को बलु हुइ गइओ छीनो ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |