ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 1357 ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਆਸਨ ਔਰ ਅਲਿੰਗਨ ਚੁੰਬਨ; ਆਜੁ ਭਲੇ ਤੁਮਰੇ ਕਸਿ ਲੈਹੌ ॥ आसन और अलिंगन चु्मबन; आजु भले तुमरे कसि लैहौ ॥ ਰੀਝਿ ਹੈਂ ਜੌਨ ਉਪਾਇ ਗੁਮਾਨੀ! ਤੈਂ; ਤਾਹਿ ਉਪਾਇ ਸੋ ਤੋਹਿ ਰਿਝੈਹੌ ॥ रीझि हैं जौन उपाइ गुमानी! तैं; ताहि उपाइ सो तोहि रिझैहौ ॥ ਪੋਸਤ ਭਾਗ ਅਫੀਮ ਸਰਾਬ; ਖਵਾਇ ਤੁਮੈ, ਤਬ ਆਪੁ ਚੜੈਹੌ ॥ पोसत भाग अफीम सराब; खवाइ तुमै, तब आपु चड़ैहौ ॥ ਕੋਟ ਉਪਾਵ ਕਰੌ ਕ੍ਯੋ ਨ ਮੀਤ! ਪੈ ਕੇਲ ਕਰੇ ਬਿਨੁ, ਜਾਨ ਨ ਦੈਹੌ ॥੧੩॥ कोट उपाव करौ क्यो न मीत! पै केल करे बिनु, जान न दैहौ ॥१३॥ ਕੇਤਿਯੈ ਬਾਤ ਬਨਾਇ ਕਹੌ ਕਿਨ; ਕੇਲ ਕਰੇ ਬਿਨੁ ਮੈ ਨ ਟਰੌਗੀ ॥ केतियै बात बनाइ कहौ किन; केल करे बिनु मै न टरौगी ॥ ਆਜੁ ਮਿਲੇ ਤੁਮਰੇ ਬਿਨੁ ਮੈ; ਤਵ ਰੂਪ ਚਿਤਾਰਿ ਚਿਤਾਰਿ ਜਰੌਗੀ ॥ आजु मिले तुमरे बिनु मै; तव रूप चितारि चितारि जरौगी ॥ ਹਾਰ ਸਿੰਗਾਰ ਸਭੈ ਘਰ ਬਾਰ; ਸੁ ਏਕਹਿ ਬਾਰ ਬਿਸਾਰਿ ਧਰੌਗੀ ॥ हार सिंगार सभै घर बार; सु एकहि बार बिसारि धरौगी ॥ ਕੈ ਕਰਿ ਪ੍ਯਾਰ ਮਿਲੋ ਇਕ ਬਾਰ; ਕਿ ਯਾਰ ਬਿਨਾ ਉਰ ਫਾਰਿ ਮਰੌਗੀ ॥੧੪॥ कै करि प्यार मिलो इक बार; कि यार बिना उर फारि मरौगी ॥१४॥ ਸੁੰਦਰ ਕੇਲ ਕਰੋ ਹਮਰੇ ਸੰਗ; ਮੈ ਤੁਮਰੌ ਲਖਿ ਰੂਪ ਬਿਕਾਨੀ ॥ सुंदर केल करो हमरे संग; मै तुमरौ लखि रूप बिकानी ॥ ਠਾਵ ਨਹੀ, ਜਹਾ ਜਾਉ ਕ੍ਰਿਪਾਨਿਧਿ! ਆਜੁ ਭਈ ਦੁਤਿ ਦੇਖ ਦਿਵਾਨੀ ॥ ठाव नही, जहा जाउ क्रिपानिधि! आजु भई दुति देख दिवानी ॥ ਹੌ ਅਟਕੀ ਤਵ ਹੇਰਿ ਪ੍ਰਭਾ; ਤੁਮ ਬਾਧਿ ਰਹੈ ਕਸਿ ਮੌਨ? ਗੁਮਾਨੀ! ॥ हौ अटकी तव हेरि प्रभा; तुम बाधि रहै कसि मौन? गुमानी! ॥ ਜਾਨਤ ਘਾਤ ਨ ਮਾਨਤ ਬਾਤ; ਸੁ ਜਾਤ ਬਿਹਾਤ ਦੁਹੂੰਨ ਕੀ ਜ੍ਵਾਨੀ ॥੧੫॥ जानत घात न मानत बात; सु जात बिहात दुहूंन की ज्वानी ॥१५॥ ਜੇਤਿਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕੀ ਰੀਤਿ ਕੀ ਬਾਤ; ਸੁ ਸਾਹ ਸੁਤਾ ਨ੍ਰਿਪ ਤੀਰ ਬਖਾਨੀ ॥ जेतिक प्रीति की रीति की बात; सु साह सुता न्रिप तीर बखानी ॥ ਚੌਕ ਰਹਾ ਚਹੂੰ ਓਰ ਚਿਤੈ ਕਰਿ; ਬਾਧਿ ਰਹਾ ਮੁਖ ਮੌਨ ਗੁਮਾਨੀ ॥ चौक रहा चहूं ओर चितै करि; बाधि रहा मुख मौन गुमानी ॥ ਹਾਹਿ ਰਹੀ ਕਹਿ, ਪਾਇ ਰਹੀ ਗਹਿ; ਗਾਇ ਥਕੀ ਗੁਨ, ਏਕ ਨ ਜਾਨੀ ॥ हाहि रही कहि, पाइ रही गहि; गाइ थकी गुन, एक न जानी ॥ ਬਾਧਿ ਰਹਾ ਜੜ ਮੋਨਿ ਮਹਾ ਓਹਿ; ਕੋਟਿ ਕਹੀ, ਇਹ ਏਕ ਨ ਮਾਨੀ ॥੧੬॥ बाधि रहा जड़ मोनि महा ओहि; कोटि कही, इह एक न मानी ॥१६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜਬ ਭੂਪਤਿ ਇਕ ਬਾਤ ਨ ਮਾਨੀ ॥ जब भूपति इक बात न मानी ॥ ਸਾਹ ਸੁਤਾ ਤਬ ਅਧਿਕ ਰਿਸਾਨੀ ॥ साह सुता तब अधिक रिसानी ॥ ਸਖਿਯਨ ਨੈਨ ਸੈਨ ਕਰਿ ਦਈ ॥ सखियन नैन सैन करि दई ॥ ਰਾਜਾ ਕੀ ਬਹੀਯਾ ਗਹਿ ਲਈ ॥੧੭॥ राजा की बहीया गहि लई ॥१७॥ ਪਕਰਿ ਰਾਵ ਕੀ ਪਾਗ ਉਤਾਰੀ ॥ पकरि राव की पाग उतारी ॥ ਪਨਹੀ ਮੂੰਡ ਸਾਤ ਸੈ ਝਾਰੀ ॥ पनही मूंड सात सै झारी ॥ ਦੁਤਿਯ ਪੁਰਖ ਕੋਈ ਤਿਹ ਨ ਨਿਹਾਰੌ ॥ दुतिय पुरख कोई तिह न निहारौ ॥ ਆਨਿ ਰਾਵ ਕੌ ਕਰੈ ਸਹਾਰੌ ॥੧੮॥ आनि राव कौ करै सहारौ ॥१८॥ ਭੂਪ ਲਜਤ ਨਹਿ ਹਾਇ ਬਖਾਨੈ ॥ भूप लजत नहि हाइ बखानै ॥ ਜਿਨਿ ਕੋਈ ਨਰ ਮੁਝੈ ਪਛਾਨੈ ॥ जिनि कोई नर मुझै पछानै ॥ ਸਾਹ ਸੁਤਾ ਇਤ ਨ੍ਰਿਪਹਿ ਨ ਛੋਰੈ ॥ साह सुता इत न्रिपहि न छोरै ॥ ਪਨਹੀ ਵਾਹਿ ਮੂੰਡ ਪਰ ਤੋਰੈ ॥੧੯॥ पनही वाहि मूंड पर तोरै ॥१९॥ ਰਾਵ ਲਖਾ ਤ੍ਰਿਯ ਮੁਝੈ ਸੰਘਾਰੋ ॥ राव लखा त्रिय मुझै संघारो ॥ ਕੋਈ ਨ ਪਹੁਚਾ ਸਿਵਕ ਹਮਾਰੋ ॥ कोई न पहुचा सिवक हमारो ॥ ਅਬ ਯਹ ਮੁਝੈ ਨ ਜਾਨੈ ਦੈ ਹੈ ॥ अब यह मुझै न जानै दै है ॥ ਪਨੀ ਹਨਤ ਮ੍ਰਿਤ ਲੋਕ ਪਠੈ ਹੈ ॥੨੦॥ पनी हनत म्रित लोक पठै है ॥२०॥ ਪਨਹੀ ਜਬ ਸੋਰਹ ਸੈ ਪਰੀ ॥ पनही जब सोरह सै परी ॥ ਤਬ ਰਾਜਾ ਕੀ ਆਖਿ ਉਘਰੀ ॥ तब राजा की आखि उघरी ॥ ਇਹ ਅਬਲਾ ਗਹਿ ਮੋਹਿ ਸੰਘਰਿ ਹੈ ॥ इह अबला गहि मोहि संघरि है ॥ ਕਵਨ ਆਨਿ ਹ੍ਯਾਂ ਮੁਝੈ ਉਬਰਿ ਹੈ? ॥੨੧॥ कवन आनि ह्यां मुझै उबरि है? ॥२१॥ ਪੁਨਿ ਰਾਜਾ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਖਾਨੋ ॥ पुनि राजा इह भांति बखानो ॥ ਮੈ ਤ੍ਰਿਯ! ਤੋਰ ਚਰਿਤ੍ਰ ਨ ਜਾਨੋ ॥ मै त्रिय! तोर चरित्र न जानो ॥ ਅਬ ਜੂਤਿਨ ਸੌ ਮੁਝੈ ਨ ਮਾਰੋ ॥ अब जूतिन सौ मुझै न मारो ॥ ਜੌ ਚਾਹੌ ਤੌ ਆਨਿ ਬਿਹਾਰੋ ॥੨੨॥ जौ चाहौ तौ आनि बिहारो ॥२२॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |