ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 1324

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

ਸੁਨੁ ਰਾਜਾ! ਇਕ ਔਰ ਕਹਾਨੀ ॥

सुनु राजा! इक और कहानी ॥

ਜਿਹ ਬਿਧਿ ਕਿਯਾ ਰਾਵ ਸੰਗ ਰਾਨੀ ॥

जिह बिधि किया राव संग रानी ॥

ਗਨਪਤਿ ਸਿੰਘ ਏਕ ਰਾਜਾ ਬਰ ॥

गनपति सिंघ एक राजा बर ॥

ਸਤ੍ਰੁ ਕੰਪਤ ਤਾ ਕੇ ਡਰ ਘਰ ਘਰ ॥੧॥

सत्रु क्मपत ता के डर घर घर ॥१॥

ਚੰਚਲ ਦੇ ਰਾਜਾ ਕੀ ਨਾਰੀ ॥

चंचल दे राजा की नारी ॥

ਜਿਸੁ ਸਮ ਦੁਤਿਯ ਨ ਕਹੂੰ ਹਮਾਰੀ ॥

जिसु सम दुतिय न कहूं हमारी ॥

ਅਵਰ ਰਾਨਿਯਨ ਕੇ ਘਰ ਆਵੈ ॥

अवर रानियन के घर आवै ॥

ਤਾ ਕੌ ਕਬ ਹੀ ਮੁਖ ਨ ਦਿਖਾਵੈ ॥੨॥

ता कौ कब ही मुख न दिखावै ॥२॥

ਰਾਨੀ ਇਨ ਬਾਤਨ ਤੇ ਜਰੀ ॥

रानी इन बातन ते जरी ॥

ਪਤਿ ਬਧ ਕੀ ਇਛਾ ਜਿਯ ਧਰੀ ॥

पति बध की इछा जिय धरी ॥

ਔਰ ਨਾਰਿ ਕੋ ਧਰਿ ਕਰਿ ਭੇਸਾ ॥

और नारि को धरि करि भेसा ॥

ਨਿਜੁ ਪਤਿ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਕਿਯਾ ਪ੍ਰਵੇਸਾ ॥੩॥

निजु पति के ग्रिह किया प्रवेसा ॥३॥

ਅਪਨੀ ਨਾਰਿ ਨ ਨ੍ਰਿਪਤਿਹ ਜਾਨਾ ॥

अपनी नारि न न्रिपतिह जाना ॥

ਅਧਿਕ ਰੂਪ ਲਖਿ ਤਾਹਿ ਲੁਭਾਨਾ ॥

अधिक रूप लखि ताहि लुभाना ॥

ਭਈ ਰੈਨਿ ਤਬ ਲਈ ਬੁਲਾਇ ॥

भई रैनि तब लई बुलाइ ॥

ਭੋਗ ਕੀਯਾ ਤਾ ਸੌ ਲਪਟਾਇ ॥੪॥

भोग कीया ता सौ लपटाइ ॥४॥

ਯੌ ਬਤਿਯਾ ਤਿਹ ਸਾਥ ਉਚਾਰੀ ॥

यौ बतिया तिह साथ उचारी ॥

ਹੈ ਛਿਨਾਰ ਨ੍ਰਿਪ! ਨਾਰ ਤਿਹਾਰੀ ॥

है छिनार न्रिप! नार तिहारी ॥

ਏਕ ਪੁਰਖ ਕੋ ਧਾਮ ਬੁਲਾਵਤ ॥

एक पुरख को धाम बुलावत ॥

ਮੁਹਿ ਨਿਰਖਤ ਤਾ ਸੌ ਲਪਟਾਵਤ ॥੫॥

मुहि निरखत ता सौ लपटावत ॥५॥

ਯੌ ਨ੍ਰਿਪ ਸੋ ਤਿਨ ਕਹੀ ਬਨਾਇ ॥

यौ न्रिप सो तिन कही बनाइ ॥

ਅਤਿ ਨਿਜੁ ਪਤਿ ਕਹ ਰਿਸਿ ਉਪਜਾਇ ॥

अति निजु पति कह रिसि उपजाइ ॥

ਲਖਿਨ ਚਲਾ ਭੂਪਤ ਤਿਹ ਧਾਈ ॥

लखिन चला भूपत तिह धाई ॥

ਧਾਮ ਆਪਨਾਗਮ ਤ੍ਰਿਯ ਆਈ ॥੬॥

धाम आपनागम त्रिय आई ॥६॥

ਨਿਜੁ ਤਨੁ ਭੇਸ ਪੁਰਖ ਕੋ ਧਾਰੀ ॥

निजु तनु भेस पुरख को धारी ॥

ਗਈ ਸਵਤਿ ਕੇ ਧਾਮ ਸੁਧਾਰੀ ॥

गई सवति के धाम सुधारी ॥

ਆਗੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੁਤੀ ਸੰਗ ਜਾ ਕੇ ॥

आगे प्रीति हुती संग जा के ॥

ਬੈਠੀ ਜਾਇ ਸੇਜ ਚੜਿ ਤਾ ਕੇ ॥੭॥

बैठी जाइ सेज चड़ि ता के ॥७॥

ਤਬਿ ਲਗਿ ਤਹਾ ਨਰਾਧਿਪ ਆਯੋ ॥

तबि लगि तहा नराधिप आयो ॥

ਪੁਰਖ ਭੇਸ ਲਖਿ ਨਾਰਿ ਰਿਸਾਯੋ ॥

पुरख भेस लखि नारि रिसायो ॥

ਜੋ ਬਾਤੈਂ ਮੁਹਿ ਯਾਰ ਉਚਾਰੀ ॥

जो बातैं मुहि यार उचारी ॥

ਸੋ ਅਖਿਯਨ ਹਮ ਆਜੁ ਨਿਹਾਰੀ ॥੮॥

सो अखियन हम आजु निहारी ॥८॥

ਕਾਢਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਹਨਨਿ ਤਿਹ ਧਯੋ ॥

काढि क्रिपान हननि तिह धयो ॥

ਰਾਨੀ ਹਾਥ ਨਾਥ ਗਹਿ ਲਯੋ ॥

रानी हाथ नाथ गहि लयो ॥

ਤਵ ਤ੍ਰਿਯ ਭੇਸ ਤਹਾ ਨਰ ਧਾਰਾ ॥

तव त्रिय भेस तहा नर धारा ॥

ਤੈ ਜੜ! ਯਾ ਕਹ ਜਾਰ ਬਿਚਾਰਾ ॥੯॥

तै जड़! या कह जार बिचारा ॥९॥

ਜਬ ਤਿਹ ਨ੍ਰਿਪ ਨਿਜੁ ਨਾਰਿ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥

जब तिह न्रिप निजु नारि बिचारियो ॥

ਉਤਰਾ ਕੋਪ ਹਿਯੈ ਥੋ ਧਾਰਿਯੋ ॥

उतरा कोप हियै थो धारियो ॥

ਤਿਨ ਇਸਤ੍ਰੀ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਉਚਾਰੀ ॥

तिन इसत्री इह भांति उचारी ॥

ਸੁਨੁ ਮੂਰਖ ਨ੍ਰਿਪ! ਬਾਤ ਹਮਾਰੀ ॥੧੦॥

सुनु मूरख न्रिप! बात हमारी ॥१०॥

ਬਸਤ ਏਕ ਦਿਜਬਰ ਇਹ ਗਾਵੈ ॥

बसत एक दिजबर इह गावै ॥

ਚੰਦ੍ਰ ਚੂੜ ਓਝਾ ਤਿਹ ਨਾਵੈ ॥

चंद्र चूड़ ओझा तिह नावै ॥

ਬ੍ਰਹਮ ਡੰਡ ਤਿਹ ਪੂਛਿ ਕਰਾਵਹੁ ॥

ब्रहम डंड तिह पूछि करावहु ॥

ਤਬ ਅਪਨੋ ਮੁਖ ਹਮੈ ਦਿਖਾਵਹੁ ॥੧੧॥

तब अपनो मुख हमै दिखावहु ॥११॥

ਜਬ ਰਾਜਾ ਤਿਹ ਓਰ ਸਿਧਾਯੋ ॥

जब राजा तिह ओर सिधायो ॥

ਤਬ ਦਿਜ ਕੋ ਤ੍ਰਿਯ ਭੇਖ ਬਨਾਯੋ ॥

तब दिज को त्रिय भेख बनायो ॥

ਚੰਦ੍ਰ ਚੂੜ ਧਰਿ ਅਪਨਾ ਨਾਮ ॥

चंद्र चूड़ धरि अपना नाम ॥

ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਭਈ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਕੇ ਧਾਮ ॥੧੨॥

प्रापति भई न्रिपति के धाम ॥१२॥

ਤਿਹ ਨ੍ਰਿਪ ਨਾਮ ਪੂਛ ਹਰਖਾਨਾ ॥

तिह न्रिप नाम पूछ हरखाना ॥

ਚੰਦ੍ਰ ਚੂੜ ਤਿਹ ਕੌ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥

चंद्र चूड़ तिह कौ पहिचाना ॥

ਜਿਹ ਹਿਤ ਜਾਤ ਕਹੋ ਪਰਦੇਸਾ ॥

जिह हित जात कहो परदेसा ॥

ਭਲੀ ਭਈ ਆਯੋ ਵਹੁ ਦੇਸਾ ॥੧੩॥

भली भई आयो वहु देसा ॥१३॥

ਜਬ ਪੂਛਾ ਰਾਜੈ ਤਿਹ ਜਾਈ ॥

जब पूछा राजै तिह जाई ॥

ਤ੍ਰਿਯ ਦਿਜ ਹ੍ਵੈ ਇਹ ਬਾਤ ਬਤਾਈ ॥

त्रिय दिज ह्वै इह बात बताई ॥

ਜੋ ਨ੍ਰਿਦੋਖ ਕਹ ਦੋਖ ਲਗਾਵੈ ॥

जो न्रिदोख कह दोख लगावै ॥

ਜਮਪੁਰ ਅਧਿਕ ਜਾਤਨਾ ਪਾਵੈ ॥੧੪॥

जमपुर अधिक जातना पावै ॥१४॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth