ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 1183 ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰਿ ਵਹ ਬਾਲ; ਜਗਤ ਮਹਿ ਜਾਨਿਯੈ ॥ अति सुंदरि वह बाल; जगत महि जानियै ॥ ਜਿਹ ਸਮ ਅਵਰ ਸੁੰਦਰੀ; ਕਹੂੰ ਨ ਬਖਾਨਿਯੈ ॥ जिह सम अवर सुंदरी; कहूं न बखानियै ॥ ਜੋਬਨ ਜੇਬ ਅਧਿਕ; ਤਾ ਕੇ ਤਨ ਰਾਜਈ ॥ जोबन जेब अधिक; ता के तन राजई ॥ ਹੋ ਨਿਰਖਿ ਚੰਦ੍ਰ ਅਰੁ ਸੂਰ; ਮਦਨ ਛਬਿ ਲਾਜਈ ॥੩॥ हो निरखि चंद्र अरु सूर; मदन छबि लाजई ॥३॥ ਰੂਪ ਕੁਅਰ ਸੁਕੁਮਾਰ; ਜਬੈ ਅਬਲਾ ਲਹਾ ॥ रूप कुअर सुकुमार; जबै अबला लहा ॥ ਜਾ ਸਮ ਨਿਰਖਾ ਕਹੂੰ; ਨ ਕਹੂੰ ਕਿਨਹੂੰ ਕਹਾ ॥ जा सम निरखा कहूं; न कहूं किनहूं कहा ॥ ਜਬ ਵਹ ਰਾਜ ਸਭਾ ਮਹਿ; ਬੈਠਤ ਆਇ ਕੈ ॥ जब वह राज सभा महि; बैठत आइ कै ॥ ਹੋ ਸਭ ਇਸਤ੍ਰਿਨ ਕੇ ਚਿਤ ਕਹ; ਲੇਤ ਚੁਰਾਇ ਕੈ ॥੪॥ हो सभ इसत्रिन के चित कह; लेत चुराइ कै ॥४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਰਾਜ ਸੁਤਾ ਇਕ ਸਖੀ ਬੁਲਾਈ ॥ राज सुता इक सखी बुलाई ॥ ਸਿਖੈ ਕੁਅਰ ਕੇ ਪਾਸ ਪਠਾਈ ॥ सिखै कुअर के पास पठाई ॥ ਕੋਟਿ ਜਤਨ ਕਰਿ ਤਿਹ ਹ੍ਯਾਂ ਲ੍ਯਾਵਹੁ ॥ कोटि जतन करि तिह ह्यां ल्यावहु ॥ ਮੁਖ ਮਾਂਗਹੁ ਜੋਈ ਸੋਈ ਪਾਵਹੋ ॥੫॥ मुख मांगहु जोई सोई पावहो ॥५॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਰਾਜ ਕੁਅਰਿ; ਜਬੈ ਸਹਚਰੀ ਨਿਹਾਰੀ ॥ ब्याकुल राज कुअरि; जबै सहचरी निहारी ॥ ਮਤਿ ਨ ਕੁਅਰਿ ਮਰਿ ਜਾਇ ਇਹੈ; ਜਿਯ ਮਾਹਿ ਬਿਚਾਰੀ ॥ मति न कुअरि मरि जाइ इहै; जिय माहि बिचारी ॥ ਚਲੀ ਸਕਲ ਡਰ ਡਾਰਿ; ਪਹੂਚੀ ਜਾਇ ਤਹ ॥ चली सकल डर डारि; पहूची जाइ तह ॥ ਹੋ ਬੈਠੋ ਸੇਜ ਸਵਾਰਿ; ਤਵਨ ਕੋ ਮਿਤ੍ਰ ਜਹ ॥੬॥ हो बैठो सेज सवारि; तवन को मित्र जह ॥६॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜ੍ਯੋਂ ਤ੍ਯੋਂ ਕਰ ਤਾ ਕੌ ਤਹ ਲ੍ਯਾਈ ॥ ज्यों त्यों कर ता कौ तह ल्याई ॥ ਬਾਤ ਮਿਲਨ ਕੀ ਤਿਹ ਨ ਜਤਾਈ ॥ बात मिलन की तिह न जताई ॥ ਤਬ ਵਹੁ ਧਾਮ ਕੁਅਰਿ ਕੇ ਆਯੋ ॥ तब वहु धाम कुअरि के आयो ॥ ਰਾਜ ਸੁਤਾ ਨਿਰਖਤ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥੭॥ राज सुता निरखत सुख पायो ॥७॥ ਤਾ ਕੌ ਕਹੀ ਆਨਿ ਮੋ ਕੌ ਭਜੁ ॥ ता कौ कही आनि मो कौ भजु ॥ ਲਾਜ ਸਾਜ ਸਭ ਹੀ ਅਬ ਹੀ ਤਜੁ ॥ लाज साज सभ ही अब ही तजु ॥ ਮਿਥਨ ਭੇਦ ਜਬ ਮੀਤ ਪਛਾਨਾ ॥ मिथन भेद जब मीत पछाना ॥ ਧਰਮ ਛੂਟਨ ਤੇ ਅਧਿਕ ਡਰਾਨਾ ॥੮॥ धरम छूटन ते अधिक डराना ॥८॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਸੁੰਦਰਿ ਅਧਿਕ ਕਹਾਇ ਜਗ; ਜਨਮ ਰਾਜ ਗ੍ਰਿਹ ਪਾਇ ॥ सुंदरि अधिक कहाइ जग; जनम राज ग्रिह पाइ ॥ ਢੀਠ! ਰਮਿਯੋ ਮੋ ਸੋ ਚਹੈ; ਅਜਹੂੰ ਨ ਨਿਲਜ! ਲਜਾਇ ॥੯॥ ढीठ! रमियो मो सो चहै; अजहूं न निलज! लजाइ ॥९॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜਬ ਤੁਹਿ ਮੈ ਨਿਰਖਤ ਛਬਿ ਭਈ ॥ जब तुहि मै निरखत छबि भई ॥ ਲੋਕ ਲਾਜ ਤਬ ਹੀ ਤਜ ਦਈ ॥ लोक लाज तब ही तज दई ॥ ਧਰਮ ਕਰਮ ਮੈ ਕਛੂ ਨ ਜਾਨਾ ॥ धरम करम मै कछू न जाना ॥ ਤਵ ਦੁਤਿ ਲਖਿ ਮੁਰ ਜੀਯ ਬਿਕਾਨਾ ॥੧੦॥ तव दुति लखि मुर जीय बिकाना ॥१०॥ ਸੁਨ ਤਰਨੀ! ਮੈ ਤੋਹਿ ਨ ਭਜੌ ॥ सुन तरनी! मै तोहि न भजौ ॥ ਧਰਮ ਆਪਨੋ ਕਬਹੂੰ ਨ ਤਜੌ ॥ धरम आपनो कबहूं न तजौ ॥ ਜਬ ਤੇ ਕ੍ਰਿਪਾਨੰਦ ਮੁਹਿ ਜਾਯੋ ॥ जब ते क्रिपानंद मुहि जायो ॥ ਇਹੈ ਮਿਸ੍ਰ ਉਪਦੇਸ ਬਤਾਯੋ ॥੧੧॥ इहै मिस्र उपदेस बतायो ॥११॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਪਰ ਨਾਰੀ ਕੀ ਸੇਜ ਪਰ; ਭੂਲਿ ਨ ਦੀਜਹੁ ਪਾਇ ॥ पर नारी की सेज पर; भूलि न दीजहु पाइ ॥ ਕਾਮ ਭੋਗ ਨਹਿ ਕੀਜਿਯਹੁ; ਤਾ ਸੋ ਰੁਚਿ ਉਪਜਾਇ ॥੧੨॥ काम भोग नहि कीजियहु; ता सो रुचि उपजाइ ॥१२॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਅਬ ਤੁਮਰੇ ਮੈ ਕਰਮ ਨਿਹਾਰੇ ॥ अब तुमरे मै करम निहारे ॥ ਕਹਿ ਹੌ ਰਾਜਾ ਪਾਸ ਸਵਾਰੇ ॥ कहि हौ राजा पास सवारे ॥ ਤੋਹਿ ਸਦਨ ਤੇ ਪਕਰਿ ਮੰਗੈ ਹੌ ॥ तोहि सदन ते पकरि मंगै हौ ॥ ਅਨਿਕ ਭਾਂਤਿ ਸਾਸਨਾ ਦਿਵੈਹੌ ॥੧੩॥ अनिक भांति सासना दिवैहौ ॥१३॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਪਰਦਾ ਤੁਮਰੋ ਫਾਰਿਹੌ; ਤੁਮਰੇ ਪਿਤਾ ਹਜੂਰਿ ॥ परदा तुमरो फारिहौ; तुमरे पिता हजूरि ॥ ਤੋ ਕਹ ਦੇਸ ਨਿਕਾਰਿ ਹੌ; ਕੂਕ੍ਰਿਨ ਕੀ ਜ੍ਯੋਂ ਕੂਰ! ॥੧੪॥ तो कह देस निकारि हौ; कूक्रिन की ज्यों कूर! ॥१४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜਰਿ ਬਰਿ ਗਈ ਨਾਮੁ ਕੁਤਿਯਾ ਸੁਨਿ ॥ जरि बरि गई नामु कुतिया सुनि ॥ ਕੋਪ ਕਿਯਾ ਅਤਿ ਹੀ ਮਾਥੋ ਧੁਨਿ ॥ कोप किया अति ही माथो धुनि ॥ ਪ੍ਰਥਮ ਇਸੀ ਕਹ ਅਬੈ ਸੰਘਾਰੋ ॥ प्रथम इसी कह अबै संघारो ॥ ਬਹੁਰਿ ਮਿਸ੍ਰ ਯਾ ਕੇ ਕਹੁ ਮਾਰੋ ॥੧੫॥ बहुरि मिस्र या के कहु मारो ॥१५॥ |
Dasam Granth |