ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
Page 1014 ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਤੌਨ ਅਨਲ ਕੀ ਆਂਚ ਤੇ; ਨਿਕਸੀ ਸੁਤਾ ਅਪਾਰ ॥ तौन अनल की आंच ते; निकसी सुता अपार ॥ ਨਾਮ ਦ੍ਰੋਪਤੀ ਤਵਨ ਕੋ; ਬਿਪ੍ਰਨ ਧਰਿਯੋ ਬਿਚਾਰ ॥੩॥ नाम द्रोपती तवन को; बिप्रन धरियो बिचार ॥३॥ ਤਾ ਪਾਛੇ ਬਿਧਨੈ ਦਯੋ; ਧ੍ਰਿਸਟਦੁਮਨ ਸੁਤ ਏਕ ॥ ता पाछे बिधनै दयो; ध्रिसटदुमन सुत एक ॥ ਦ੍ਰੋਣਚਾਰਜ ਕੇ ਛੈ ਨਿਮਿਤ; ਜੀਤਨ ਜੁਧ ਅਨੇਕ ॥੪॥ द्रोणचारज के छै निमित; जीतन जुध अनेक ॥४॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਜੋਬਨ ਜਬੈ ਦ੍ਰੋਪਤੀ ਭਯੋ ॥ जोबन जबै द्रोपती भयो ॥ ਨਿਜ ਜਿਯ ਮੈ ਅਸ ਠਾਟ ਠਟਯੋ ॥ निज जिय मै अस ठाट ठटयो ॥ ਐਸੋ ਕਛੂ ਸੁਯੰਬਰ ਕਰੌ ॥ ऐसो कछू सुय्मबर करौ ॥ ਜਾ ਤੇ ਸੂਰਬੀਰ ਪਤਿ ਬਰੌ ॥੫॥ जा ते सूरबीर पति बरौ ॥५॥ ਅੜਿਲ ॥ अड़िल ॥ ਏਕ ਮਛ ਕੋ ਊਪਰ; ਬਧ੍ਯੋ ਬਨਾਇ ਕੈ ॥ एक मछ को ऊपर; बध्यो बनाइ कै ॥ ਤੇਲ ਡਾਰਿ ਤਰ ਦਿਯੋ; ਕਰਾਹ ਚੜਾਇ ਕੈ ॥ तेल डारि तर दियो; कराह चड़ाइ कै ॥ ਛਾਹ ਹੇਰ ਜੋ ਇਹ; ਚਖ ਦਛਿਨ ਮਾਰਿ ਹੈ ॥ छाह हेर जो इह; चख दछिन मारि है ॥ ਹੋ ਸੋ ਨਰ ਹਮਰੇ ਸਾਥ; ਸੁ ਆਇ ਬਿਹਾਰਿ ਹੈ ॥੬॥ हो सो नर हमरे साथ; सु आइ बिहारि है ॥६॥ ਦੇਸ ਦੇਸ ਕੇ ਏਸਨ; ਲਯੋ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ॥ देस देस के एसन; लयो बुलाइ कै ॥ ਮਛ ਅਛ ਸਰ ਮਾਰੋ; ਧਨੁਖ ਚੜਾਇ ਕੈ ॥ मछ अछ सर मारो; धनुख चड़ाइ कै ॥ ਡੀਮ ਡਾਮ ਕਰਿ ਤਾ ਕੋ; ਬਿਸਿਖ ਬਗਾਵਹੀ ॥ डीम डाम करि ता को; बिसिख बगावही ॥ ਹੋ ਲਗੈ ਨ ਤਾ ਕੋ ਚੋਟ; ਬਹੁਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਹੀ ॥੭॥ हो लगै न ता को चोट; बहुरि फिरि आवही ॥७॥ ਭੁਜੰਗ ਛੰਦ ॥ भुजंग छंद ॥ ਕਰੈ ਡੀਮ ਡਾਮੈ ਬਡੇ ਸੂਰ ਧਾਵੈ ॥ करै डीम डामै बडे सूर धावै ॥ ਲਗੈ ਬਾਨ ਤਾ ਕੌ ਨ, ਰਾਜਾ ਲਜਾਵੈ ॥ लगै बान ता कौ न, राजा लजावै ॥ ਚਲੈ ਨੀਚ ਨਾਰੀਨ ਕੈ ਭਾਂਤਿ ਐਸੀ ॥ चलै नीच नारीन कै भांति ऐसी ॥ ਮਨੋ ਸੀਲਵੰਤੀ ਸੁ ਨਾਰੀ ਨ ਵੈਸੀ ॥੮॥ मनो सीलवंती सु नारी न वैसी ॥८॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਐਂਡੇ ਬੈਂਡੇ ਹ੍ਵੈ ਨ੍ਰਿਪਤਿ; ਚੋਟ ਚਲਾਵੈ ਜਾਇ ॥ ऐंडे बैंडे ह्वै न्रिपति; चोट चलावै जाइ ॥ ਤਾਹਿ ਬਿਸਿਖ ਲਾਗੇ ਨਹੀ; ਸੀਸ ਰਹੈ ਨਿਹੁਰਾਇ ॥੯॥ ताहि बिसिख लागे नही; सीस रहै निहुराइ ॥९॥ ਬਿਸਿਖ ਬਗਾਵੈ ਕੋਪ ਕਰਿ; ਤਾਹਿ ਨ ਲਾਗੇ ਘਾਇ ॥ बिसिख बगावै कोप करि; ताहि न लागे घाइ ॥ ਖਿਸਲਿ ਕਰਾਹਾ ਤੇ ਪਰੈ; ਜਰੇ ਤੇਲ ਮੈ ਜਾਇ ॥੧੦॥ खिसलि कराहा ते परै; जरे तेल मै जाइ ॥१०॥ ਭੁਜੰਗ ਛੰਦ ॥ भुजंग छंद ॥ ਪਰੇ ਤੇਲ ਮੈ, ਭੂਜਿ ਕੈ ਭਾਂਤਿ ਐਸੀ ॥ परे तेल मै, भूजि कै भांति ऐसी ॥ ਬਰੇ ਜ੍ਯੋਂ ਪਕਾਵੈ, ਮਹਾਂ ਨਾਰਿ ਜੈਸੀ ॥ बरे ज्यों पकावै, महां नारि जैसी ॥ ਕੋਊ ਬਾਨ ਤਾ ਕੋ, ਨਹੀ ਬੀਰ ਮਾਰੈ ॥ कोऊ बान ता को, नही बीर मारै ॥ ਮਰੇ ਲਾਜ ਤੇ, ਰਾਜ ਧਾਮੈ ਸਿਧਾਰੈ ॥੧੧॥ मरे लाज ते, राज धामै सिधारै ॥११॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਅਧਿਕ ਲਜਤ ਭੂਪਤਿ ਭਏ; ਤਾ ਕੌ ਬਾਨ ਚਲਾਇ ॥ अधिक लजत भूपति भए; ता कौ बान चलाइ ॥ ਚੋਟ ਨ ਕਾਹੂੰ ਕੀ ਲਗੀ; ਸੀਸ ਰਹੇ ਨਿਹੁਰਾਇ ॥੧੨॥ चोट न काहूं की लगी; सीस रहे निहुराइ ॥१२॥ ਪਰੀ ਨ ਪ੍ਯਾਰੀ ਹਾਥ ਮੈ; ਮਛਹਿ ਲਗਿਯੋ ਨ ਬਾਨ ॥ परी न प्यारी हाथ मै; मछहि लगियो न बान ॥ ਲਜਤਨ ਗ੍ਰਿਹ ਅਪਨੇ ਗਏ; ਬਨ ਕੋ ਕਿਯੋ ਪਯਾਨ ॥੧੩॥ लजतन ग्रिह अपने गए; बन को कियो पयान ॥१३॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਐਸੀ ਭਾਂਤਿ ਕਥਾ ਤਹ ਭਈ ॥ ऐसी भांति कथा तह भई ॥ ਉਤੈ ਕਥਾ ਪੰਡ੍ਵਨ ਪਰ ਗਈ ॥ उतै कथा पंड्वन पर गई ॥ ਜਹਾ ਦੁਖਿਤ ਵੈ ਬਨਹਿ ਬਿਹਾਰੈ ॥ जहा दुखित वै बनहि बिहारै ॥ ਕੰਦ ਮੂਲ ਭਛੈ ਮ੍ਰਿਗ ਮਾਰੈ ॥੧੪॥ कंद मूल भछै म्रिग मारै ॥१४॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਕੁੰਤੀ ਪੁਤ੍ਰ ਬਿਲੋਕਿ ਕੈ; ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਸੁਨਾਇ ॥ कुंती पुत्र बिलोकि कै; ऐसे कहियो सुनाइ ॥ ਮਤਸ ਦੇਸ ਮੈ ਬਨ ਘਨੋ; ਤਹੀ ਬਿਹਾਰੈ ਜਾਇ ॥੧੫॥ मतस देस मै बन घनो; तही बिहारै जाइ ॥१५॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਪਾੱਡਵ ਬਚਨ ਸੁਨਤ ਜਬ ਭਏ ॥ पाडव बचन सुनत जब भए ॥ ਮਤਸ ਦੇਸ ਕੀ ਓਰ ਸਿਧਏ ॥ मतस देस की ओर सिधए ॥ ਜਹਾ ਸੁਯੰਬਰ ਦ੍ਰੁਪਦ ਰਚਾਯੋ ॥ जहा सुय्मबर द्रुपद रचायो ॥ ਸਭ ਭੂਪਨ ਕੋ ਬੋਲਿ ਪਠਾਯੋ ॥੧੬॥ सभ भूपन को बोलि पठायो ॥१६॥ |
Dasam Granth |