ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 990 ਇਤੈ ਕੋਪਿ ਕੈ, ਐਸ ਬਾਚੇ ਸਿਧਾਯੋ ॥ इतै कोपि कै, ऐस बाचे सिधायो ॥ ਦੁਤਿਯ ਓਰ ਤੇ, ਚਾਰਜ ਸੁਕ੍ਰਾ ਰਿਸਾਯੋ ॥ दुतिय ओर ते, चारज सुक्रा रिसायो ॥ ਕੋਊ ਤੀਰ ਛੋਰੈ, ਕੋਊ ਮੰਤ੍ਰ ਡਾਰੈ ॥ कोऊ तीर छोरै, कोऊ मंत्र डारै ॥ ਲਿਖੈ ਜੰਤ੍ਰ ਕੇਊ, ਕੇਊ ਤੰਤ੍ਰ ਸਾਰੈ ॥੧੧॥ लिखै जंत्र केऊ, केऊ तंत्र सारै ॥११॥ ਕਿਤੇ ਤੇਗ ਸੂਤੇ, ਕਿਤੇ ਬਾਨ ਮਾਰੈ ॥ किते तेग सूते, किते बान मारै ॥ ਕਿਤੇ ਗੋਫਨੈ, ਗੁਰਜ ਗੋਲੇ ਉਭਾਰੈ ॥ किते गोफनै, गुरज गोले उभारै ॥ ਕਿਤੇ ਮੁਗਦ੍ਰ ਠਾਵੈਂ, ਕਿਤੇ ਤੀਰ ਛੋਰੈ ॥ किते मुगद्र ठावैं, किते तीर छोरै ॥ ਕਿਤੇ ਬੀਰ ਬੀਰਾਨ ਕੋ, ਮੂੰਡ ਫੋਰੈ ॥੧੨॥ किते बीर बीरान को, मूंड फोरै ॥१२॥ ਕਹੂੰ ਛਤ੍ਰ ਜੂਝੇ, ਕਹੂੰ ਛਤ੍ਰ ਟੂਟੇ ॥ कहूं छत्र जूझे, कहूं छत्र टूटे ॥ ਕਹੂੰ ਬਾਜ ਤਾਜੀ, ਜਿਰਹ ਰਾਜ ਲੂਟੈ ॥ कहूं बाज ताजी, जिरह राज लूटै ॥ ਕਿਤੇ ਪਾਸ ਪਾਸੇ, ਕਿਤੇ ਝੋਕ ਝੋਰੇ ॥ किते पास पासे, किते झोक झोरे ॥ ਕਿਤੇ ਛਿਪ੍ਰ ਛੇਕੇ, ਕਿਤੇ ਛੈਲ ਛੋਰੇ ॥੧੩॥ किते छिप्र छेके, किते छैल छोरे ॥१३॥ ਕਿਤੇ ਸੂਰ ਸ੍ਰੋਨਾਨ ਕੇ ਰੰਗ ਰੰਗੇ ॥ किते सूर स्रोनान के रंग रंगे ॥ ਬਚੇ ਬੀਰ ਬਾਂਕਾਨ, ਬਾਜੀ ਉਮੰਗੇ ॥ बचे बीर बांकान, बाजी उमंगे ॥ ਮਹਾ ਭੇਰ ਭਾਰੀ, ਮਹਾ ਨਾਦ ਬਾਜੇ ॥ महा भेर भारी, महा नाद बाजे ॥ ਇਤੈ ਦੇਵ ਬਾਂਕੇ, ਉਤੈ ਦੈਤ ਗਾਜੇ ॥੧੪॥ इतै देव बांके, उतै दैत गाजे ॥१४॥ ਉਠਿਯੋ ਰਾਗ ਮਾਰੂ, ਮਹਾ ਨਾਦ ਭਾਰੋ ॥ उठियो राग मारू, महा नाद भारो ॥ ਇਤੈ ਸੁੰਭ ਨੈਸੁੰਭ, ਦਾਨੋ ਸੰਭਾਰੋ ॥ इतै सु्मभ नैसु्मभ, दानो स्मभारो ॥ ਬਿੜਾਲਾਛ ਜ੍ਵਾਲਾਛ, ਧੂਮ੍ਰਾਛ ਜੋਧੇ ॥ बिड़ालाछ ज्वालाछ, धूम्राछ जोधे ॥ ਹਟੇ ਨ ਹਠੀਲੇ, ਕਿਸੂ ਕੇ ਪ੍ਰਬੋਧੇ ॥੧੫॥ हटे न हठीले, किसू के प्रबोधे ॥१५॥ ਪਰਿਯੋ ਲੋਹ ਗਾੜੋ, ਮਹਾ ਖੇਤ ਭਾਰੀ ॥ परियो लोह गाड़ो, महा खेत भारी ॥ ਇਤੈ ਦੇਵ ਕੋਪੇ, ਉਤੈ ਵੈ ਹਕਾਰੀ ॥ इतै देव कोपे, उतै वै हकारी ॥ ਜੁਰੇ ਆਨਿ ਦੋਊ ਭੈਯਾ, ਕੌਨ ਭਾਜੈ? ॥ जुरे आनि दोऊ भैया, कौन भाजै? ॥ ਚਲੇ ਭਾਜਿ ਤਾ ਕੀ, ਸੁ ਮਾਤਾਨ ਲਾਜੈ ॥੧੬॥ चले भाजि ता की, सु मातान लाजै ॥१६॥ ਜੁਰੇ ਆਨਿ ਭਾਈ, ਭੈਯਾ ਕੌਨ ਹਾਰੈ? ॥ जुरे आनि भाई, भैया कौन हारै? ॥ ਮਰੈ ਸਾਚੁ ਪੈ, ਪਾਵ ਪਾਛੇ ਨ ਡਾਰੈ ॥ मरै साचु पै, पाव पाछे न डारै ॥ ਭਰੇ ਛੋਭ ਛਤ੍ਰੀ, ਮਹਾ ਰੁਦ੍ਰ ਨਾਚਿਯੋ ॥ भरे छोभ छत्री, महा रुद्र नाचियो ॥ ਪਰਿਯੋ ਲੋਹ ਗਾੜੋ, ਮਹਾ ਲੋਹ ਮਾਚਿਯੋ ॥੧੭॥ परियो लोह गाड़ो, महा लोह माचियो ॥१७॥ ਹਠੇ ਐਠਿਯਾਰੇ, ਹਠੀ ਐਂਠਿ ਕੈ ਕੈ ॥ हठे ऐठियारे, हठी ऐंठि कै कै ॥ ਮਹਾ ਜੁਧ ਸੌਡੀ, ਮਹਾ ਹੀ ਰਿਸੈ ਕੈ ॥ महा जुध सौडी, महा ही रिसै कै ॥ ਮਹਾ ਸੂਲ ਸੈਥੀਨ ਕੇ, ਵਾਰ ਛੰਡੇ ॥ महा सूल सैथीन के, वार छंडे ॥ ਇਤੇ ਦੈਤ ਬਾਂਕੇ, ਉਤੇ ਦੇਵ ਮੰਡੇ ॥੧੮॥ इते दैत बांके, उते देव मंडे ॥१८॥ ਇਤੈ ਦੇਵ ਰੋਹੇ, ਉਤੇ ਦੈਤ ਕੋਪੇ ॥ इतै देव रोहे, उते दैत कोपे ॥ ਭਜੈ ਨਾਹਿ ਗਾੜੇ, ਪ੍ਰਿਥੀ ਪਾਇ ਰੋਪੇ ॥ भजै नाहि गाड़े, प्रिथी पाइ रोपे ॥ ਤਬੈ ਬਿਸਨ ਜੂ, ਮੰਤ੍ਰ ਐਸੇ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ तबै बिसन जू, मंत्र ऐसे बिचारियो ॥ ਮਹਾ ਸੁੰਦਰੀ, ਏਸ ਕੋ ਭੇਸ ਧਾਰਿਯੋ ॥੧੯॥ महा सुंदरी, एस को भेस धारियो ॥१९॥ ਮਹਾ ਮੋਹਨੀ, ਭੇਸ ਧਾਰਿਯੋ ਕਨ੍ਹਾਈ ॥ महा मोहनी, भेस धारियो कन्हाई ॥ ਜਿਨੈ ਨੈਕ ਹੇਰਿਯੋ, ਰਹਿਯੋ ਸੋ ਲੁਭਾਈ ॥ जिनै नैक हेरियो, रहियो सो लुभाई ॥ ਇਤੈ ਦੈਤ ਬਾਂਕੇ, ਉਤੈ ਦੇਵ ਸੋਹੈ ॥ इतै दैत बांके, उतै देव सोहै ॥ ਦੁਹੂ ਛੋਰਿ ਦੀਨੋ, ਮਹਾ ਜੁਧ ਮੋਹੈ ॥੨੦॥ दुहू छोरि दीनो, महा जुध मोहै ॥२०॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਕਾਲਕੂਟ ਅਰੁ ਚੰਦ੍ਰਮਾ; ਸਿਵ ਕੇ ਦਏ ਬਨਾਇ ॥ कालकूट अरु चंद्रमा; सिव के दए बनाइ ॥ ਐਰਾਵਤਿ ਤਰੁ ਉਚਸ੍ਰਵਿ; ਹਰਹਿ ਦਏ ਸੁਖ ਪਾਇ ॥੨੧॥ ऐरावति तरु उचस्रवि; हरहि दए सुख पाइ ॥२१॥ ਕੌਸਤਕ ਮਨਿ ਅਰੁ ਲਛਿਮੀ; ਆਪੁਨ ਲਈ ਮੰਗਾਇ ॥ कौसतक मनि अरु लछिमी; आपुन लई मंगाइ ॥ ਦੇਵ ਅੰਮ੍ਰਿਤ, ਅਸੁਰਨ ਸੁਰਾ; ਬਾਟਤ ਪਏ ਬਨਾਇ ॥੨੨॥ देव अम्रित, असुरन सुरा; बाटत पए बनाइ ॥२२॥ ਚੌਪਈ ॥ चौपई ॥ ਰੰਭਾ ਔਰ ਧਨੰਤਰ ਲਿਯੋ ॥ र्मभा और धनंतर लियो ॥ ਸਭ ਜਗ ਕੇ ਸੁਖ ਕਾਰਨ ਦਿਯੋ ॥ सभ जग के सुख कारन दियो ॥ ਤੀਨਿ ਰਤਨ ਦਿਯ ਔਰੁ ਨਿਕਾਰੇ ॥ तीनि रतन दिय औरु निकारे ॥ ਤੁਮਹੂੰ ਤਿਨੋ ਲਖਤ ਹੋ ਪ੍ਯਾਰੇ! ॥੨੩॥ तुमहूं तिनो लखत हो प्यारे! ॥२३॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਰੀਝਿ ਰਹੇ ਛਬਿ ਹੇਰਿ ਸੁਰਾਸਰ; ਸੋਕ ਨਿਵਾਰ ਅਸੋਕੁਪਜਾਯੋ ॥ रीझि रहे छबि हेरि सुरासर; सोक निवार असोकुपजायो ॥ ਛੋਰਿ ਬਿਵਾਦ ਕੌ ਦੀਨ ਦੋਊ; ਸੁਭ ਭਾਗ ਭਰਿਯੋ ਸਬਹੂੰ ਹਰਿ ਭਾਯੋ ॥ छोरि बिवाद कौ दीन दोऊ; सुभ भाग भरियो सबहूं हरि भायो ॥ ਕੁੰਜਰ ਕੀਰ ਕਲਾਨਿਧਿ ਕੇਹਰਿ; ਮਾਨ ਮਨੋਜਵ ਹੇਰਿ ਹਿਰਾਯੋ ॥ कुंजर कीर कलानिधि केहरि; मान मनोजव हेरि हिरायो ॥ ਜੋ ਤਿਨ ਦੀਨ ਸੁ ਲੀਨ ਸਭੋ ਹਸਿ; ਕਾਹੂੰ ਨ ਹਾਥ ਹਥਿਆਰ ਉਚਾਯੋ ॥੨੪॥ जो तिन दीन सु लीन सभो हसि; काहूं न हाथ हथिआर उचायो ॥२४॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |