ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 443

ਸਾਦਿਕ ਫਰੀਦ ਸੇਖ, ਭਲੇ ਬਿਧਿ ਜੁਝ ਕੀਨੋ; ਭੂਪ ਤਨ ਘਾਇ, ਗਿਰਿਓ ਆਪ ਘਾਇ ਖਾਇ ਕੈ ॥

सादिक फरीद सेख, भले बिधि जुझ कीनो; भूप तन घाइ, गिरिओ आप घाइ खाइ कै ॥

ਐਸੀ ਭਾਂਤਿ ਹੇਰ ਕੈ, ਨਿਬੇਰ ਦੀਨੇ ਸੂਰ ਸਬੈ; ਆਪ ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ਤਾ ਕੇ ਉਠੇ ਗੁਨ ਗਾਇ ਕੈ ॥੧੫੯੫॥

ऐसी भांति हेर कै, निबेर दीने सूर सबै; आप ब्रिजराज ता के उठे गुन गाइ कै ॥१५९५॥

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

ਦੇਖਿ ਜੁਧਿਸਟਰਿ ਓਰਿ ਪ੍ਰਭੁ; ਅਪਨੋ ਭਗਤਿ ਬਿਚਾਰਿ ॥

देखि जुधिसटरि ओरि प्रभु; अपनो भगति बिचारि ॥

ਤਿਹ ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਪਉਰਖ ਸੁਜਸੁ; ਮੁਖ ਸੋ ਕਹਿਯੋ ਸੁਧਾਰਿ ॥੧੫੯੬॥

तिह न्रिप को पउरख सुजसु; मुख सो कहियो सुधारि ॥१५९६॥

ਕਬਿਤੁ ॥

कबितु ॥

ਭਾਰੇ ਭਾਰੇ ਸੂਰਮਾ, ਸੰਘਾਰਿ ਡਾਰੇ ਮਹਾਰਾਜ; ਜਮ ਕੀ, ਜਮਨ ਕੀ, ਘਨੀ ਹੀ ਸੈਨਾ ਛਈ ਹੈ ॥

भारे भारे सूरमा, संघारि डारे महाराज; जम की, जमन की, घनी ही सैना छई है ॥

ਸਸਿ ਕੀ, ਸੁਰੇਸ ਕੀ, ਦਿਨੇਸ ਕੀ, ਧਨੇਸ ਕੀ; ਲੁਕੇਸ ਹੂੰ ਕੀ ਚਮੂੰ, ਮ੍ਰਿਤਲੋਕ ਕਉ ਪਠਈ ਹੈ ॥

ससि की, सुरेस की, दिनेस की, धनेस की; लुकेस हूं की चमूं, म्रितलोक कउ पठई है ॥

ਭਾਜ ਗੇ ਜਲੇਸ ਸੇ, ਗਨੇਸ ਸੇ ਗਨਤ ਕਉਨ? ਅਉਰ ਹਉ ਕਹਾ ਕਹੋ? ਪਸ੍ਵੇਸ ਪੀਠ ਦਈ ਹੈ ॥

भाज गे जलेस से, गनेस से गनत कउन? अउर हउ कहा कहो? पस्वेस पीठ दई है ॥

ਜਾਦਵ ਸਬਨ ਤੇ ਨ ਡਾਰਿਓ ਰੀਝ ਲਰਿਓ ਹਾ ਹਾ ! ਦੇਖੋ ਨ੍ਰਿਪ ਹਮ ਤੇ ਬਜਾਇ ਬਾਜੀ ਲਈ ਹੈ ॥੧੫੯੭॥

जादव सबन ते न डारिओ रीझ लरिओ हा हा ! देखो न्रिप हम ते बजाइ बाजी लई है ॥१५९७॥

ਰਾਜਾ ਜੁਧਿਸਟਰ ਬਾਚ ॥

राजा जुधिसटर बाच ॥

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

ਕਹਿਓ ਜੁਧਿਸਟਰ ਨਿਮ੍ਰ ਹੁਇ; ਸੁਨੀਯੈ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ! ॥

कहिओ जुधिसटर निम्र हुइ; सुनीयै स्री ब्रिजराज ! ॥

ਯਹ ਸਮਾਜੁ ਤੁਮ ਹੀ ਕੀਯੋ; ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਨ ਕਾਜ ॥੧੫੯੮॥

यह समाजु तुम ही कीयो; कउतुक देखन काज ॥१५९८॥

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

ਯੌ ਨ੍ਰਿਪ ਹਰਿ ਸੇ ਬਚਨ ਸੁਨਾਏ ॥

यौ न्रिप हरि से बचन सुनाए ॥

ਬਹੁਰੇ ਉਨਿ ਭਟ ਮਾਰਿ ਗਿਰਾਏ ॥

बहुरे उनि भट मारि गिराए ॥

ਪੁਨਿ ਮਲੇਛ ਕੀ ਸੈਨਾ ਧਾਈ ॥

पुनि मलेछ की सैना धाई ॥

ਨਾਮ ਤਿਨਹੁ ਕਬਿ ਦੇਤ ਬਤਾਈ ॥੧੫੯੯॥

नाम तिनहु कबि देत बताई ॥१५९९॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਨਾਹਿਰ ਖਾਨ ਝੜਾਝੜ ਖਾਂ; ਬਲਬੀਰ ਬਹਾਦਰ ਖਾਨ ਤਬੈ ॥

नाहिर खान झड़ाझड़ खां; बलबीर बहादर खान तबै ॥

ਪੁਨਿ ਖਾਨ ਨਿਹੰਗ ਭੜੰਗ ਝੜੰਗ; ਲਰੇ ਰਨਿ ਆਗੇ ਡਰੇ ਨ ਕਬੈ ॥

पुनि खान निहंग भड़ंग झड़ंग; लरे रनि आगे डरे न कबै ॥

ਜਿਹ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਡਰੈ ਦਿਗਪਾਲ; ਮਹਾ ਭਟ ਤੇ ਕਬਹੂੰ ਨ ਦਬੈ ॥

जिह रूप निहारि डरै दिगपाल; महा भट ते कबहूं न दबै ॥

ਕਰਿ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਧਰੇ ਅਭਿਮਾਨ ਸੋਂ; ਆਇ ਪਰੇ ਤਬ ਖਾਨ ਸਬੈ ॥੧੬੦੦॥

करि बान कमान धरे अभिमान सों; आइ परे तब खान सबै ॥१६००॥

ਜਾਹਿਦ ਖਾਨਹੁ ਜਬਰ ਖਾਨ ਸੁ; ਵਾਹਿਦ ਖਾਨ ਗਏ ਸੰਗ ਸੂਰੇ ॥

जाहिद खानहु जबर खान सु; वाहिद खान गए संग सूरे ॥

ਚਉਪ ਚਹੂੰ ਦਿਸ ਤੇ ਉਮਗੇ; ਚਿਤ ਮੈ ਚਪਿ ਰੋਸ ਕੇ ਮਾਰਿ ਮਰੂਰੇ ॥

चउप चहूं दिस ते उमगे; चित मै चपि रोस के मारि मरूरे ॥

ਗੋਰੇ ਮਲੇਛ ਚਲੇ ਨ੍ਰਿਪ ਪੈ; ਇਕ ਸਿਆਹ ਮਲੇਛ ਚਲੇ ਇਕ ਭੂਰੇ ॥

गोरे मलेछ चले न्रिप पै; इक सिआह मलेछ चले इक भूरे ॥

ਭੂਪ ਸਰਾਸਨੁ ਲੈ ਤਬ ਹੀ; ਸੁ ਅਚੂਰ ਬਡੇ ਛਿਨ ਭੀਤਰ ਚੂਰੇ ॥੧੬੦੧॥

भूप सरासनु लै तब ही; सु अचूर बडे छिन भीतर चूरे ॥१६०१॥

ਕੋਪਿ ਮਲੇਛਨ ਕੀ ਪ੍ਰਿਤਨਾ; ਸੁ ਦੁਧਾ ਕਰਿ ਕੈ ਸਤਿ ਧਾ ਕਰ ਡਾਰੀ ॥

कोपि मलेछन की प्रितना; सु दुधा करि कै सति धा कर डारी ॥

ਬੀਰ ਪਰੇ, ਕਹੂੰ ਬਾਜ ਮਰੇ; ਕਹੂੰ ਝੂਮਿ ਗਿਰੇ ਗਜ ਭੂ ਪਰਿ ਭਾਰੀ ॥

बीर परे, कहूं बाज मरे; कहूं झूमि गिरे गज भू परि भारी ॥

ਘੂਮਤਿ ਹੈ ਕਹੂੰ ਘਾਇ ਲਗੇ ਭਟ; ਬੋਲ ਸਕੈ ਨ, ਗਏ ਬਲ ਹਾਰੀ ॥

घूमति है कहूं घाइ लगे भट; बोल सकै न, गए बल हारी ॥

ਆਸਨ ਲਾਇ ਮਨੋ ਮੁਨਿ ਰਾਇ; ਲਗਾਵਤ ਧਿਆਨ ਬਡੇ ਬ੍ਰਤਧਾਰੀ ॥੧੬੦੨॥

आसन लाइ मनो मुनि राइ; लगावत धिआन बडे ब्रतधारी ॥१६०२॥

ਜੁਧੁ ਇਤੋ ਜਬ ਭੂਪ ਕੀਓ; ਤਬ ਨਾਹਿਰ ਖਾਂ ਰਿਸਿ ਕੈ ਅਟਕਿਓ ॥

जुधु इतो जब भूप कीओ; तब नाहिर खां रिसि कै अटकिओ ॥

ਹਥਿਆਰ ਸੰਭਾਰਿ ਹਕਾਰਿ ਪਰਿਓ; ਜੁ ਸਮਾਜ ਮੈ ਬਾਜਿ ਹੁਤੋ ਮਟਕਿਓ ॥

हथिआर स्मभारि हकारि परिओ; जु समाज मै बाजि हुतो मटकिओ ॥

ਖੜਗੇਸ ਤਿਨੈ ਗਹਿ ਕੇਸਨ ਤੇ; ਝਟਕਿਓ ਅਰੁ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ ਪਟਕਿਓ ॥

खड़गेस तिनै गहि केसन ते; झटकिओ अरु भूमि बिखै पटकिओ ॥

ਤਬ ਨਾਹਿਰ ਖਾਂ ਇਹ ਦੇਖਿ ਦਸਾ; ਕਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਭਜਿ ਗਯੋ, ਨ ਟਿਕਿਓ ॥੧੬੦੩॥

तब नाहिर खां इह देखि दसा; कहि स्याम कहै भजि गयो, न टिकिओ ॥१६०३॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth