ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 390 ਚੇਤ ਭਯੋ ਤਬ ਹੀ ਗਜ ਸਿੰਘ; ਸੰਭਾਰਿ ਪ੍ਰਚੰਡ ਕੁਵੰਡ ਚਲਾਯੋ ॥ चेत भयो तब ही गज सिंघ; स्मभारि प्रचंड कुवंड चलायो ॥ ਕਾਨ ਪ੍ਰਮਾਨ ਲਉ ਖੈਂਚ ਕੇ ਆਨਿ ਸੁ; ਤਾਨ ਕੈ ਬਾਨ ਪ੍ਰਕੋਪ ਚਲਾਯੋ ॥ कान प्रमान लउ खैंच के आनि सु; तान कै बान प्रकोप चलायो ॥ ਏਕ ਤੇ ਹੁਇ ਕੈ ਅਨੇਕ ਚਲੇ; ਤਿਹ ਕੀ ਉਪਮਾ ਕਹੁ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥ एक ते हुइ कै अनेक चले; तिह की उपमा कहु भाखि सुनायो ॥ ਪਉਨ ਕੇ ਭਛਕ ਤਛਕ ਲਛਕ; ਲੈ ਬਲਿ ਕੀ ਸਰਨਾਗਤਿ ਆਯੋ ॥੧੧੨੬॥ पउन के भछक तछक लछक; लै बलि की सरनागति आयो ॥११२६॥ ਬਾਨ ਨ ਏਕ ਲਗਿਯੋ ਬਲਿ ਕੋ; ਗਜ ਸਿੰਘ ਤਬੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਕਹਿਯੋ ਹੈ ॥ बान न एक लगियो बलि को; गज सिंघ तबै इह भांति कहियो है ॥ ਸੇਸ ਸੁਰੇਸ ਧਨੇਸ ਦਿਨੇਸ; ਮਹੇਸ ਨਿਸੇਸ ਖਗੇਸ ਗਹਿਯੋ ਹੈ ॥ सेस सुरेस धनेस दिनेस; महेस निसेस खगेस गहियो है ॥ ਜੁਧ ਬਿਖੈ ਅਬ ਲਉ ਸੁਨਿ ਲੈ; ਸੋਊ ਬੀਰ ਹਨ੍ਯੋ ਮਨ ਮੈ ਜੁ ਚਹਿਯੋ ਹੈ ॥ जुध बिखै अब लउ सुनि लै; सोऊ बीर हन्यो मन मै जु चहियो है ॥ ਏਕ ਅਚੰਭਵ ਹੈ ਮੁਹਿ ਦੇਖਤ; ਤੋ ਤਨ ਮੈ ਕਸ ਜੀਵ ਰਹਿਯੋ ਹੈ? ॥੧੧੨੭॥ एक अच्मभव है मुहि देखत; तो तन मै कस जीव रहियो है? ॥११२७॥ ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਬਲਿ ਸੋ; ਬਰਛਾ ਧੁਜ ਸੰਜੁਤ ਖੈਂਚਿ ਚਲਾਯੋ ॥ यौ कहि कै बतीया बलि सो; बरछा धुज संजुत खैंचि चलायो ॥ ਤਉ ਧਨੁ ਲੈ ਕਰਿ ਮੈ ਮੁਸਲੀ; ਸੋਊ ਆਵਤ ਨੈਨਨ ਸੋ ਲਖਿ ਪਾਯੋ ॥ तउ धनु लै करि मै मुसली; सोऊ आवत नैनन सो लखि पायो ॥ ਉਗ੍ਰ ਪਰਾਕ੍ਰਮ ਕੈ ਸੰਗ ਬਾਨ; ਅਚਾਨਕ ਸੋ ਕਟਿ ਭੂਮਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥ उग्र पराक्रम कै संग बान; अचानक सो कटि भूमि गिरायो ॥ ਮਾਨਹੁ ਪੰਖਨ ਕੋ ਅਹਿਵਾ; ਖਗਰਾਜ ਕੇ ਹਾਥਿ ਪਰਿਯੋ ਰਿਸਿ ਘਾਯੋ ॥੧੧੨੮॥ मानहु पंखन को अहिवा; खगराज के हाथि परियो रिसि घायो ॥११२८॥ ਕੋਪ ਭਰਿਯੋ ਅਤਿ ਹੀ ਗਜ ਸਿੰਘ; ਲਯੋ ਬਰਛਾ ਅਰਿ ਓਰ ਚਲਾਯੋ ॥ कोप भरियो अति ही गज सिंघ; लयो बरछा अरि ओर चलायो ॥ ਜਾਇ ਲਗਿਯੋ ਮੁਸਲੀਧਰ ਕੇ; ਤਨਿ ਲਾਗਤ ਤਾ, ਅਤਿ ਹੀ ਦੁਖ ਪਾਯੋ ॥ जाइ लगियो मुसलीधर के; तनि लागत ता, अति ही दुख पायो ॥ ਪਾਰਿ ਪ੍ਰਚੰਡ ਭਯੋ ਫਲ ਯੌ; ਜਸੁ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਆਯੋ ॥ पारि प्रचंड भयो फल यौ; जसु ता छबि को मन मै इह आयो ॥ ਮਾਨਹੁ ਗੰਗ ਕੀ ਧਾਰ ਕੇ ਮਧਿ; ਉਤੰਗ ਹੁਇ ਕੂਰਮ ਸੀਸ ਉਚਾਯੋ ॥੧੧੨੯॥ मानहु गंग की धार के मधि; उतंग हुइ कूरम सीस उचायो ॥११२९॥ ਲਾਗਤ ਸਾਂਗ ਕੀ ਸ੍ਰੀ ਬਲਭਦ੍ਰ; ਸੁ ਸਯੰਦਨ ਤੇ ਗਹਿ ਖੈਚ ਕਢਿਯੋ ॥ लागत सांग की स्री बलभद्र; सु सयंदन ते गहि खैच कढियो ॥ ਮੁਰਝਾਇ ਕੈ ਭੂਮਿ ਪਰਿਯੋ, ਨ ਮਰਿਯੋ; ਸੁਰ ਬ੍ਰਿਛ ਗਿਰਿਯੋ ਮਨੋ ਜੋਤਿ ਮਢਿਯੋ ॥ मुरझाइ कै भूमि परियो, न मरियो; सुर ब्रिछ गिरियो मनो जोति मढियो ॥ ਜਬ ਚੇਤ ਭਯੋ, ਭ੍ਰਮ ਛੂਟਿ ਗਯੋ; ਉਠਿ ਠਾਂਢੋ ਭਯੋ, ਮਨਿ ਕੋਪੁ ਬਢਿਯੋ ॥ जब चेत भयो, भ्रम छूटि गयो; उठि ठांढो भयो, मनि कोपु बढियो ॥ ਰਥ ਹੇਰ ਕੈ ਧਾਇ ਚੜਿਯੋ ਬਰ ਸੋ; ਗਿਰਿ ਪੈ ਮਨੋ ਕੂਦ ਕੈ ਸਿੰਘ ਚਢਿਯੋ ॥੧੧੩੦॥ रथ हेर कै धाइ चड़ियो बर सो; गिरि पै मनो कूद कै सिंघ चढियो ॥११३०॥ ਪੁਨਿ ਆਇ ਭਿਰਿਯੋ ਗਜ ਸਿੰਘ ਸੋ ਬੀਰ; ਬਲੀ ਮਨ ਮੈ ਨਹੀ ਨੈਕੁ ਡਰਿਯੋ ॥ पुनि आइ भिरियो गज सिंघ सो बीर; बली मन मै नही नैकु डरियो ॥ ਧਨੁ ਬਾਨ ਸੰਭਾਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਗਦਾ; ਰਿਸਿ ਬੀਚ ਅਯੋਧਨ ਜੁਧ ਕਰਿਯੋ ॥ धनु बान स्मभारि क्रिपान गदा; रिसि बीच अयोधन जुध करियो ॥ ਜੋਊ ਆਵਤ ਭਯੋ ਸਰੁ ਸਤ੍ਰਨ ਕੋ; ਸੰਗਿ ਬਾਨਨ ਕੇ ਸੋਊ ਕਾਟਿ ਡਰਿਯੋ ॥ जोऊ आवत भयो सरु सत्रन को; संगि बानन के सोऊ काटि डरियो ॥ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਬਲਦੇਵ ਮਹਾ; ਰਨ ਕੀ ਛਿਤ ਤੇ ਨਹੀ ਪੈਗ ਟਰਿਯੋ ॥੧੧੩੧॥ कबि स्याम कहै बलदेव महा; रन की छित ते नही पैग टरियो ॥११३१॥ ਬਹੁਰੋ ਹਲ ਮੂਸਲ ਲੈ ਕਰ ਮੈ; ਅਰਿ ਸਿਉ ਅਰ ਕੈ ਅਤਿ ਜੁਧ ਮਚਾਯੋ ॥ बहुरो हल मूसल लै कर मै; अरि सिउ अर कै अति जुध मचायो ॥ ਲੈ ਬਰਛਾ ਗਜ ਸਿੰਘ ਬਲੀ; ਬਲਿ ਸਿਉ ਬਲਿਦੇਵ ਕੀ ਓਰਿ ਚਲਾਯੋ ॥ लै बरछा गज सिंघ बली; बलि सिउ बलिदेव की ओरि चलायो ॥ ਆਵਤ ਸੋ ਲਖਿ ਕੈ ਫਲ ਕੋ; ਹਲ ਕਟਿ ਕੈ ਪੁਨ ਭੂਮਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥ आवत सो लखि कै फल को; हल कटि कै पुन भूमि गिरायो ॥ ਸੋ ਫਲ ਹੀਨ ਭਯੋ ਜਬ ਹੀ; ਕਸ ਕੈ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਕੇ ਗਾਤਿ ਲਗਾਯੋ ॥੧੧੩੨॥ सो फल हीन भयो जब ही; कस कै बलिभद्र के गाति लगायो ॥११३२॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |