ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 329 ਤਾਹੀ ਤੇ ਬਾਲ ! ਬਲਾਇ ਲਿਉ ਤੇਰੀ ਮੈ; ਬੇਗ ਚਲੋ, ਨੰਦ ਲਾਲ ਬੁਲਾਵੈ ॥ ताही ते बाल ! बलाइ लिउ तेरी मै; बेग चलो, नंद लाल बुलावै ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਬਜਾਵਤ ਹੈ ਮੁਰਲੀ; ਜਹ ਗ੍ਵਾਰਿਨੀਯਾ ਮਿਲਿ ਮੰਗਲ ਗਾਵੈ ॥ स्याम बजावत है मुरली; जह ग्वारिनीया मिलि मंगल गावै ॥ ਸੋਰਠਿ ਸੁਧ ਮਲਾਰ ਬਿਲਾਵਲ; ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਰਿਝਾਵੈ ॥ सोरठि सुध मलार बिलावल; स्याम कहै नंद लाल रिझावै ॥ ਅਉਰ ਕੀ ਬਾਤ ਕਹਾ ਕਹੀਯੇ? ਸੁਰ ਤ੍ਯਾਗਿ ਸਭੈ ਸੁਰ ਮੰਡਲ ਆਵੈ ॥੬੮੬॥ अउर की बात कहा कहीये? सुर त्यागि सभै सुर मंडल आवै ॥६८६॥ ਰਾਧੇ ਬਾਚ ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ ॥ राधे बाच प्रति उतर ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਮੈ ਨ ਚਲੋ ਸਜਨੀ ! ਹਰਿ ਪੈ; ਜੁ ਚਲੋ ਤਬ ਮੋਹਿ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਦੁਹਾਈ ॥ मै न चलो सजनी ! हरि पै; जु चलो तब मोहि ब्रिजनाथ दुहाई ॥ ਮੋ ਸੰਗ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤਜੀ ਜਦੁਨੰਦਨ; ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਈ ॥ मो संग प्रीति तजी जदुनंदन; चंद्रभगा संगि प्रीति लगाई ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਹਾ ਤੁਮ ਸੌ; ਤਜਿ ਮਾਨ ਹਹਾ ਰੀ ! ਚਲੋ ਦੁਚਿਤਾਈ ॥ स्याम की प्रीति महा तुम सौ; तजि मान हहा री ! चलो दुचिताई ॥ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਨਹੀ ਖੇਲਤ ਹੈ; ਕਹਿਯੋ, ਖੇਲਹੁ ਜਾਹੂੰ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਈ ॥੬੮੭॥ तेरे बिना नही खेलत है; कहियो, खेलहु जाहूं सो प्रीति लगाई ॥६८७॥ ਦੂਤੀ ਵਾਚ ॥ दूती वाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਪਾਇ ਪਰੋ ਤੁਮਰੇ ਸਜਨੀ ! ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਭੀਤਰ ਮਾਨੁ ਨ ਕਈਯੈ ॥ पाइ परो तुमरे सजनी ! अति ही मन भीतर मानु न कईयै ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਬੁਲਾਵਤ ਹੈ ਸੁ ਜਹਾ; ਉਠ ਕੈ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਚਲਿ ਜਈਯੈ ॥ स्याम बुलावत है सु जहा; उठ कै तिह ठउर बिखै चलि जईयै ॥ ਨਾਚਤ ਹੈ ਜਿਮ ਗ੍ਵਾਰਨਿਆ; ਨਚੀਯੈ ਤਿਮ ਅਉ ਤਿਹ ਭਾਂਤਿ ਹੀ ਗਈਯੈ ॥ नाचत है जिम ग्वारनिआ; नचीयै तिम अउ तिह भांति ही गईयै ॥ ਅਉਰ ਅਨੇਕਿਕ ਬਾਤ ਕਰੋ; ਪਰ ਰਾਧੇ ! ਬਲਾਇ ਲਿਉ ਸਉਹ ਨ ਖਈਯੈ ॥੬੮੮॥ अउर अनेकिक बात करो; पर राधे ! बलाइ लिउ सउह न खईयै ॥६८८॥ ਰਾਧੇ ਬਾਚ ॥ राधे बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਜੈਹਉ ਨ ਹਉ ਸੁਨ ਰੀ ਸਜਨੀ ! ਤੁਹਿ ਸੀ ਹਰਿ ਗ੍ਵਾਰਨਿ ਕੋਟਿ ਪਠਾਵੈ ॥ जैहउ न हउ सुन री सजनी ! तुहि सी हरि ग्वारनि कोटि पठावै ॥ ਬੰਸੀ ਬਜਾਵੈ ਤਹਾ ਤੁ ਕਹਾ? ਅਰੁ ਆਪ ਕਹਾ ਭਯੋ? ਮੰਗਲ ਗਾਵੈ ॥ बंसी बजावै तहा तु कहा? अरु आप कहा भयो? मंगल गावै ॥ ਮੈ ਨ ਚਲੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ; ਬ੍ਰਹਮਾ ਹਮ ਕੋ ਕਹਿਯੋ ਆਨਿ ਸੁਨਾਵੈ ॥ मै न चलो तिह ठउर बिखै; ब्रहमा हम को कहियो आनि सुनावै ॥ ਅਉਰ ਸਖੀ ਕੀ ਕਹਾ ਗਨਤੀ? ਨਹੀ ਜਾਉ ਰੀ ! ਜਉ ਹਰਿ ਆਪਨ ਆਵੈ ॥੬੮੯॥ अउर सखी की कहा गनती? नही जाउ री ! जउ हरि आपन आवै ॥६८९॥ ਦੂਤੀ ਬਾਚ ਰਾਧੇ ਸੋ ॥ दूती बाच राधे सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਕਾਹੇ ਕੋ ਮਾਨ ਕਰੈ? ਸੁਨ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ! ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਉਠ ਕੈ ਕਰ ਸੋਊ ॥ काहे को मान करै? सुन ग्वारिन ! स्याम कहै उठ कै कर सोऊ ॥ ਜਾ ਕੇ ਕੀਏ ਹਰਿ ਹੋਇ ਖੁਸੀ; ਸੁਨਿਯੈ ਬਲ ਕਾਜ ਕਰੋ ਅਬ ਜੋਊ ॥ जा के कीए हरि होइ खुसी; सुनियै बल काज करो अब जोऊ ॥ ਤਉ ਤੁਹਿ ਬੋਲਿ ਪਠਾਵਤ ਹੈ; ਜਬ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਤੁਮ ਸੋ ਤਬ ਓਊ ॥ तउ तुहि बोलि पठावत है; जब प्रीति लगी तुम सो तब ओऊ ॥ ਨਾਤਰ ਰਾਸ ਬਿਖੈ ਸੁਨ ਰੀ ! ਤੁਹਿ ਸੀ ਨਹਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਸੁੰਦਰ ਕੋਊ ॥੬੯੦॥ नातर रास बिखै सुन री ! तुहि सी नहि ग्वारिन सुंदर कोऊ ॥६९०॥ ਸੰਗ ਤੇਰੇ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਘਨੀ; ਹਰਿ ਕੀ, ਸਭ ਜਾਨਤ ਹੈ ਕਛੂ ਨਾਹਿ ਨਈ ॥ संग तेरे ही प्रीति घनी; हरि की, सभ जानत है कछू नाहि नई ॥ ਜਿਹ ਕੀ ਮੁਖ ਉਪਮ ਚੰਦ੍ਰ ਪ੍ਰਭਾ; ਜਿਹ ਕੀ ਤਨ ਭਾ ਮਨੋ ਰੂਪਮਈ ॥ जिह की मुख उपम चंद्र प्रभा; जिह की तन भा मनो रूपमई ॥ ਤਿਹ ਸੰਗ ਕੋ ਤ੍ਯਾਗਿ ਸੁਨੋ ਸਜਨੀ ! ਗ੍ਰਿਹ ਕੀ ਉਠ ਕੈ ਤੁਹਿ ਬਾਟ ਲਈ ॥ तिह संग को त्यागि सुनो सजनी ! ग्रिह की उठ कै तुहि बाट लई ॥ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੇ ਸੰਗ ਸਖੀ ਬਹੁ ਤੇਰੀ ਰੀ ! ਤੋ ਸੀ ਗੁਵਾਰਿ ਭਈ ਨ ਭਈ ॥੬੯੧॥ ब्रिजनाथ के संग सखी बहु तेरी री ! तो सी गुवारि भई न भई ॥६९१॥ ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥ कबियो बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸੁਨ ਕੈ ਇਹ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੀ ਬਤੀਯਾ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਮਨਿ ਕੋਪ ਭਈ ਹੈ ॥ सुन कै इह ग्वारिन की बतीया; ब्रिखभान सुता मनि कोप भई है ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਬਿਨਾ ਪਠਏ ਰੀ ਤ੍ਰੀਯਾ ! ਹਮਰੇ ਉਨ ਕੇ ਉਠਿ ਬੀਚ ਪਈ ਹੈ ॥ कान्ह बिना पठए री त्रीया ! हमरे उन के उठि बीच पई है ॥ ਆਈ ਮਨਾਵਨ ਹੈ ਹਮ ਕੋ; ਸੁ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ, ਜੁ ਨਹੀ ਰੁਚਈ ਹੈ ॥ आई मनावन है हम को; सु कही बतीया, जु नही रुचई है ॥ ਕੋਪ ਕੈ ਉਤਰ ਦੇਤ ਭਈ; ਚਲ ਰੀ ! ਚਲ ਤੂ ਕਿਨਿ ਬੀਚ ਦਈ ਹੈ? ॥੬੯੨॥ कोप कै उतर देत भई; चल री ! चल तू किनि बीच दई है? ॥६९२॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |