ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 309 ਰਾਸ ਕਥਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ; ਸੁਨ ਕੈ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਸੋਊ ਧਾਈ ॥ रास कथा कबि स्याम कहै; सुन कै ब्रिखभानु सुता सोऊ धाई ॥ ਜਾ ਮੁਖ ਸੁਧ ਨਿਸਾਪਤਿ ਸੋ; ਜਿਹ ਕੇ ਤਨ ਕੰਚਨ ਸੀ ਛਬਿ ਛਾਈ ॥ जा मुख सुध निसापति सो; जिह के तन कंचन सी छबि छाई ॥ ਜਾ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਕਬਿ ਦੇਤ ਸਭੈ; ਸੋਊ ਤਾ ਮੈ ਰਜੈ, ਬਰਨੀ ਨਹਿ ਜਾਈ ॥ जा की प्रभा कबि देत सभै; सोऊ ता मै रजै, बरनी नहि जाई ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕੀ ਸੋਭ ਸੁ ਗੋਪਿਨ ਤੇ ਸੁਨਿ; ਕੈ ਤਰੁਨੀ ਹਰਨੀ ਜਿਮ ਧਾਈ ॥੫੩੭॥ स्याम की सोभ सु गोपिन ते सुनि; कै तरुनी हरनी जिम धाई ॥५३७॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਸੇਤ ਧਰੇ ਸਾਰੀ, ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਕੀ ਕੁਮਾਰੀ; ਜਸ ਹੀ ਕੀ ਮਨੋ ਬਾਰੀ, ਐਸੀ ਰਚੀ ਹੈ ਨ ਕੋ ਦਈ ॥ सेत धरे सारी, ब्रिखभानु की कुमारी; जस ही की मनो बारी, ऐसी रची है न को दई ॥ ਰੰਭਾ ਉਰਬਸੀ, ਅਉਰ ਸਚੀ ਸੁ ਮਦੋਦਰੀ; ਪੈ ਐਸੀ ਪ੍ਰਭਾ ਕਾ ਕੀ, ਜਗ ਬੀਚ ਨ ਕਛੂ ਭਈ ॥ र्मभा उरबसी, अउर सची सु मदोदरी; पै ऐसी प्रभा का की, जग बीच न कछू भई ॥ ਮੋਤਿਨ ਕੇ ਹਾਰ, ਗਰੇ ਡਾਰਿ ਰੁਚਿ ਸੋ ਸੁਧਾਰ; ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਪੈ ਚਲੀ, ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਰਸ ਕੇ ਲਈ ॥ मोतिन के हार, गरे डारि रुचि सो सुधार; कान्ह जू पै चली, कबि स्याम रस के लई ॥ ਸੇਤੈ ਸਾਜ ਸਾਜਿ, ਚਲੀ ਸਾਵਰੇ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਾਜ; ਚਾਦਨੀ ਮੈ ਰਾਧਾ, ਮਾਨੋ ਚਾਦਨੀ ਸੀ ਹ੍ਵੈ ਗਈ ॥੫੩੮॥ सेतै साज साजि, चली सावरे की प्रीति काज; चादनी मै राधा, मानो चादनी सी ह्वै गई ॥५३८॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਅੰਜਨ ਆਡਿ ਸੁ ਧਾਰ ਭਲੇ ਪਟ; ਭੂਖਨ ਅੰਗ ਸੁ ਧਾਰ ਚਲੀ ॥ अंजन आडि सु धार भले पट; भूखन अंग सु धार चली ॥ ਜਨੁ ਦੂਸਰ ਚੰਦ੍ਰਕਲਾ ਪ੍ਰਗਟੀ; ਜਨੁ ਰਾਜਤ ਕੰਜ ਕੀ ਸੇਤ ਕਲੀ ॥ जनु दूसर चंद्रकला प्रगटी; जनु राजत कंज की सेत कली ॥ ਹਰਿ ਕੇ ਪਗ ਭੇਟਨ ਕਾਜ ਚਲੀ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੰਗ ਰਾਧੇ ਅਲੀ ॥ हरि के पग भेटन काज चली; कबि स्याम कहै संग राधे अली ॥ ਜਨੁ ਜੋਤਿ ਤ੍ਰਿਯਨ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਤੇ; ਇਹ ਚੰਦ ਕੀ ਚਾਦਨੀ ਬਾਲੀ ਭਲੀ ॥੫੩੯॥ जनु जोति त्रियन ग्वारिन ते; इह चंद की चादनी बाली भली ॥५३९॥ ਕਾਨ੍ਹ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਢੀ ਤਿਹ ਕੀ; ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ, ਨਹਿ ਨੈਕੁ ਘਟੀ ਹੈ ॥ कान्ह सो प्रीति बढी तिह की; मन मै अति ही, नहि नैकु घटी है ॥ ਰੂਪ ਸਚੀ ਅਰੁ ਪੈ ਰਤਿ ਤੈ; ਮਨ ਤ੍ਰੀਯਨ ਤੇ, ਨਹਿ ਨੈਕੁ ਲਟੀ ਹੈ ॥ रूप सची अरु पै रति तै; मन त्रीयन ते, नहि नैकु लटी है ॥ ਰਾਸ ਮੈ ਖੇਲਨਿ ਕਾਜ ਚਲੀ; ਸਜਿ ਸਾਜਿ ਸਭੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਨਟੀ ਹੈ ॥ रास मै खेलनि काज चली; सजि साजि सभै कबि स्याम नटी है ॥ ਸੁੰਦਰ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੈ ਘਨ ਮੈ; ਮਨੋ ਰਾਧਿਕਾ ਚੰਦ੍ਰਕਲਾ ਪ੍ਰਗਟੀ ਹੈ ॥੫੪੦॥ सुंदर ग्वारिन कै घन मै; मनो राधिका चंद्रकला प्रगटी है ॥५४०॥ ਬ੍ਰਹਮਾ ਪਿਖਿ ਕੈ ਜਿਹ ਰੀਝ ਰਹਿਓ; ਜਿਹ ਕੋ ਦਿਖ ਕੈ ਸਿਵ ਧ੍ਯਾਨ ਛੁਟਾ ਹੈ ॥ ब्रहमा पिखि कै जिह रीझ रहिओ; जिह को दिख कै सिव ध्यान छुटा है ॥ ਜਾ ਨਿਰਖੇ ਰਤਿ ਰੀਝ ਰਹੀ; ਰਤਿ ਕੇ ਪਤਿ ਕੋ ਪਿਖਿ ਮਾਨ ਟੁਟਾ ਹੈ ॥ जा निरखे रति रीझ रही; रति के पति को पिखि मान टुटा है ॥ ਕੋਕਿਲ ਕੰਠ ਚੁਰਾਇ ਲੀਯੋ; ਜਿਨਿ ਭਾਵਨ ਕੋ ਸਭ ਭਾਵ ਲੁਟਾ ਹੈ ॥ कोकिल कंठ चुराइ लीयो; जिनि भावन को सभ भाव लुटा है ॥ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੇ ਘਨ ਬੀਚ ਬਿਰਾਜਤ; ਰਾਧਿਕਾ ਮਾਨਹੁ ਬਿਜੁ ਛਟਾ ਹੈ ॥੫੪੧॥ ग्वारिन के घन बीच बिराजत; राधिका मानहु बिजु छटा है ॥५४१॥ ਕਾਨ੍ਹ ਕੇ ਪੂਜਨ ਪਾਇ ਚਲੀ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨੁ ਸੁਤਾ ਸਭ ਸਾਜ ਸਜੈ ॥ कान्ह के पूजन पाइ चली; ब्रिखभानु सुता सभ साज सजै ॥ ਜਿਹ ਕੋ ਪਿਖ ਕੈ ਮਨਿ ਮੋਹਿ ਰਹੈ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਦੁਤਿ ਸੀਸ ਰਜੈ ॥ जिह को पिख कै मनि मोहि रहै; कबि स्याम कहै दुति सीस रजै ॥ ਜਿਨ ਅੰਗ ਪ੍ਰਭਾ ਕਬਿ ਦੇਤ ਸਭੈ; ਸੋਊ ਅੰਗ ਧਰੇ ਤ੍ਰਿਯ ਰਾਜ ਛਜੈ ॥ जिन अंग प्रभा कबि देत सभै; सोऊ अंग धरे त्रिय राज छजै ॥ ਜਿਹ ਕੋ ਪਿਖਿ ਕੰਦ੍ਰਪ ਰੀਝ ਰਹੈ; ਜਿਹ ਕੋ ਦਿਖਿ ਚਾਦਨੀ ਚੰਦ ਲਜੈ ॥੫੪੨॥ जिह को पिखि कंद्रप रीझ रहै; जिह को दिखि चादनी चंद लजै ॥५४२॥ ਸਿਤ ਸੁੰਦਰੁ ਸਾਜ ਸਭੈ ਸਜਿ ਕੈ; ਬ੍ਰਿਖਭਾਨ ਸੁਤਾ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਨੀ ॥ सित सुंदरु साज सभै सजि कै; ब्रिखभान सुता इह भांति बनी ॥ ਮੁਖ ਰਾਜਤ ਸੁਧ ਨਿਸਾਪਤਿ ਸੋ; ਜਿਹ ਮੈ ਅਤਿ ਚਾਦਨੀ ਰੂਪ ਘਨੀ ॥ मुख राजत सुध निसापति सो; जिह मै अति चादनी रूप घनी ॥ ਰਸ ਕੋ ਕਰਿ ਰਾਧਿਕਾ ਕੋਪ ਚਲੀ; ਮਨੋ ਸਾਜ ਸੋ ਸਾਜ ਕੈ ਮੈਨ ਅਨੀ ॥ रस को करि राधिका कोप चली; मनो साज सो साज कै मैन अनी ॥ ਤਿਹ ਪੇਖਿ ਭਏ ਭਗਵਾਨ ਖੁਸੀ; ਸੋਊ ਤ੍ਰੀਯਨ ਤੇ ਤ੍ਰਿਯ ਰਾਜ ਗਨੀ ॥੫੪੩॥ तिह पेखि भए भगवान खुसी; सोऊ त्रीयन ते त्रिय राज गनी ॥५४३॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |