ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 304 ਰਾਜਤ ਹੈ ਪੀਅਰੋ ਪਟ ਕੰਧਿ; ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਮ੍ਰਿਗ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਦੋਊ ॥ राजत है पीअरो पट कंधि; बिराजत है म्रिग से द्रिग दोऊ ॥ ਛਾਜਤ ਹੈ ਮਨਿ ਸੋ ਉਰ ਮੈ; ਨਦੀਆ ਪਤਿ ਸਾਥ ਲੀਏ ਫੁਨਿ ਜੋਊ ॥ छाजत है मनि सो उर मै; नदीआ पति साथ लीए फुनि जोऊ ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਫਿਰੈ ਤਿਨ ਗੋਪਿਨ ਮੈ; ਜਿਹ ਕੀ ਜਗ ਮੈ ਸਮ ਤੁਲਿ ਨ ਕੋਊ ॥ कान्ह फिरै तिन गोपिन मै; जिह की जग मै सम तुलि न कोऊ ॥ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਰੀਝ ਰਹੀ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ; ਸੋਊ ਰੀਝਤ ਹੈ, ਚਕ ਦੇਖਤ ਸੋਊ ॥੫੦੧॥ ग्वारिन रीझ रही ब्रिज की; सोऊ रीझत है, चक देखत सोऊ ॥५०१॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਕਉਲ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭਾਤ ਤੈ, ਬਿਛਰਿਯੋ ਮਿਲੀ ਬਾਤ ਤੈ; ਗੁਨੀ ਜਿਉ ਸੁਰ ਸਾਤ ਤੈ, ਬਚਾਯੋ ਚੋਰ ਗਾਤ ਤੈ ॥ कउल जिउ प्रभात तै, बिछरियो मिली बात तै; गुनी जिउ सुर सात तै, बचायो चोर गात तै ॥ ਜੈਸੇ ਧਨੀ ਧਨ ਤੈ, ਅਉ ਰਿਨੀ ਲੋਕ ਮਨਿ ਤੈ; ਲਰਈਯਾ ਜੈਸੇ ਰਨ ਤੈ, ਤਜਈਯਾ ਜਿਉ ਨਸਾਤ ਤੈ ॥ जैसे धनी धन तै, अउ रिनी लोक मनि तै; लरईया जैसे रन तै, तजईया जिउ नसात तै ॥ ਜੈਸੇ ਦੁਖੀ ਸੂਖ ਤੈ, ਅਭੂਖੀ ਜੈਸੇ ਭੂਖ ਤੈ; ਸੁ ਰਾਜਾ ਸਤ੍ਰ ਆਪਨੇ ਕੋ ਸੁਨੇ ਜੈਸੇ ਘਾਤ ਤੈ ॥ जैसे दुखी सूख तै, अभूखी जैसे भूख तै; सु राजा सत्र आपने को सुने जैसे घात तै ॥ ਹੋਤ ਹੈ ਪ੍ਰਸੰਨ ਜੇਤੇ, ਏਤੇ ਏਤੀ ਬਾਤਨ ਤੈ; ਹੋਤ ਹੈ ਪ੍ਰਸੰਨ੍ਯ ਗੋਪੀ, ਤੈਸੇ ਕਾਨ੍ਹ ਬਾਤ ਤੈ ॥੫੦੨॥ होत है प्रसंन जेते, एते एती बातन तै; होत है प्रसंन्य गोपी, तैसे कान्ह बात तै ॥५०२॥ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥ कान्ह जू बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਹਸਿ ਬਾਤ ਕਹੀ ਸੰਗਿ ਗੋਪਿਨ ਕਾਨ; ਚਲੋ ਜਮੁਨਾ ਤਟਿ ਖੇਲ ਕਰੈ ॥ हसि बात कही संगि गोपिन कान; चलो जमुना तटि खेल करै ॥ ਚਿਟਕਾਰਨ ਸੋ ਭਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਜਾ; ਤੁਮਹੂੰ ਹੂੰ ਤਰੋ ਹਮਹੂੰ ਹੂੰ ਤਰੈ ॥ चिटकारन सो भिर कै तिह जा; तुमहूं हूं तरो हमहूं हूं तरै ॥ ਗੁਹਿ ਕੈ ਬਨ ਫੂਲਨ ਸੁੰਦਰ ਹਾਰ; ਸੋ ਕੇਲ ਕਰੈ ਤਿਨ ਡਾਰਿ ਗਰੈ ॥ गुहि कै बन फूलन सुंदर हार; सो केल करै तिन डारि गरै ॥ ਬਿਰਹਾ ਛੁਧ ਕੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ; ਹਸ ਕੈ ਰਸ ਕੈ ਸੰਗਿ ਪੇਟ ਭਰੈ ॥੫੦੩॥ बिरहा छुध को तिह ठउर बिखै; हस कै रस कै संगि पेट भरै ॥५०३॥ ਆਇਸੁ ਮਾਨਿ ਤਬੈ ਹਰਿ ਕੋ; ਸਭ ਧਾਇ ਚਲੀ ਗੁਪੀਆ ਤਿਹ ਠਉਰੈ ॥ आइसु मानि तबै हरि को; सभ धाइ चली गुपीआ तिह ठउरै ॥ ਏਕ ਚਲੈ ਮੁਸਕਾਇ ਭਲੀ ਬਿਧਿ; ਏਕ ਚਲੈ ਹਰੂਏ ਇਕ ਦਉਰੈ ॥ एक चलै मुसकाइ भली बिधि; एक चलै हरूए इक दउरै ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ; ਜਲ ਮੈ ਜਮੁਨਾ ਕਹੁ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਹਉਰੈ ॥ स्याम कहै उपमा तिह की; जल मै जमुना कहु ग्वारिन हउरै ॥ ਰੀਝ ਰਹੈ ਬਨ ਕੇ ਮ੍ਰਿਗ ਦੇਖਿ; ਸੁ ਅਉਰ ਪਿਖੈ ਗਜ ਗਾਮਨ ਸਉਰੈ ॥੫੦੪॥ रीझ रहै बन के म्रिग देखि; सु अउर पिखै गज गामन सउरै ॥५०४॥ ਸ੍ਯਾਮ ਸਮੇਤ ਸਭੈ ਗੁਪੀਆ; ਜਮੁਨਾ ਜਲ ਕੋ ਤਰਿ ਪਾਰਿ ਪਰਈਯਾ ॥ स्याम समेत सभै गुपीआ; जमुना जल को तरि पारि परईया ॥ ਪਾਰ ਭਈ ਜਬ ਹੀ ਹਿਤ ਸੋ; ਗਿਰਦਾ ਕਰ ਕੈ ਤਿਹ ਕੋ ਤਿਸਟਈਯਾ ॥ पार भई जब ही हित सो; गिरदा कर कै तिह को तिसटईया ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ; ਕਬਿ ਨੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੁਨਈਯਾ ॥ ता छबि की अति ही उपमा; कबि नै मुख ते इह भांति सुनईया ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਭਯੋ ਸਸਿ ਸੁਧ ਮਨੋ; ਸਮ ਰਾਜਤ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਤੀਰ ਤਰਈਯਾ ॥੫੦੫॥ कान्ह भयो ससि सुध मनो; सम राजत ग्वारिन तीर तरईया ॥५०५॥ ਬਾਤ ਲਗੀ ਕਹਨੇ ਮੁਖ ਤੇ; ਕਵਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਿਲ ਕੈ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ॥ बात लगी कहने मुख ते; कवि स्याम कहै मिल कै सभ ग्वारिन ॥ ਚੰਦ੍ਰਮੁਖੀ ਮ੍ਰਿਗ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗਨੀ; ਲਖੀਯੈ ਤਿਨ ਭਾਨ ਅਨੰਤ ਅਪਾਰਨਿ ॥ चंद्रमुखी म्रिग से द्रिगनी; लखीयै तिन भान अनंत अपारनि ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਕੇ ਸਾਥ ਕਰੀ ਚਰਚਾ; ਮਿਲਿ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਸਭ ਸੁੰਦਰ ਬਾਰਨਿ ॥ कान्ह के साथ करी चरचा; मिलि कै ब्रिज की सभ सुंदर बारनि ॥ ਛੋਰਿ ਦਈ ਗ੍ਰਿਹ ਕੀ ਸਭ ਲਾਜ; ਜੁ ਹੋਇ ਮਹਾ ਰਸ ਕੀ ਚਸਕਾਰਨਿ ॥੫੦੬॥ छोरि दई ग्रिह की सभ लाज; जु होइ महा रस की चसकारनि ॥५०६॥ ਕੈ ਰਸ ਕੇ ਹਰਿ ਕਾਰਨੁ ਕੈ; ਕਰਿ ਕਸਟ ਬਡੋ ਕੋਊ ਮੰਤਰ ਸਾਧੋ ॥ कै रस के हरि कारनु कै; करि कसट बडो कोऊ मंतर साधो ॥ ਕੈ ਕੋਊ ਜੰਤ੍ਰ ਬਡੋਈ ਸਧਿਯੋ; ਇਨ ਕੋ ਅਪਨੇ ਮਨ ਭੀਤਰ ਬਾਧੋ ॥ कै कोऊ जंत्र बडोई सधियो; इन को अपने मन भीतर बाधो ॥ ਕੈ ਕੇਹੂੰ ਤੰਤ੍ਰ ਕੇ ਸਾਥ ਕਿਧੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਧਾਧੋ ॥ कै केहूं तंत्र के साथ किधो; कबि स्याम कहै अति ही करि धाधो ॥ ਚੋਰਿ ਲਯੋ ਮਨੁ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਕੋ; ਛਿਨ ਭੀਤਰ ਦੀਨ ਦਯਾਨਿਧਿ ਮਾਧੋ ॥੫੦੭॥ चोरि लयो मनु ग्वारिन को; छिन भीतर दीन दयानिधि माधो ॥५०७॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |