ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 291 ਜਾਹਿ ਦਯੋ ਕਰ ਕੈ ਜਗ ਭੀਤਰ; ਜੀਵ ਚਰਾਚਰ ਅਉ ਗਜ ਕੀੜਾ ॥ जाहि दयो कर कै जग भीतर; जीव चराचर अउ गज कीड़ा ॥ ਖੇਲਤ ਸੋ ਬ੍ਰਿਜ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ; ਜਿਨਿ ਕੀਲ ਸੁਰਾਸੁਰ ਬੀਚ ਝਗੀੜਾ ॥੩੯੮॥ खेलत सो ब्रिज भूमि बिखै; जिनि कील सुरासुर बीच झगीड़ा ॥३९८॥ ਬੀਰ ਬਡੇ ਦੁਰਜੋਧਨ ਆਦਿਕ; ਜਾਹਿ ਮਰਾਇ ਡਰੇ ਰਨਿ ਛਤ੍ਰੀ ॥ बीर बडे दुरजोधन आदिक; जाहि मराइ डरे रनि छत्री ॥ ਜਾਹਿ ਮਰਿਯੋ ਸਿਸੁਪਾਲ ਰਿਸੈ ਕਰਿ; ਰਾਜਨ ਮੈ ਕ੍ਰਿਸਨੰ ਬਰ ਅਤ੍ਰੀ ॥ जाहि मरियो सिसुपाल रिसै करि; राजन मै क्रिसनं बर अत्री ॥ ਖੇਲਤ ਹੈ ਸੋਊ ਗਊਅਨ ਮੈ; ਜੋਊ ਹੈ ਜਗ ਕੋ ਕਰਤਾ ਬਧ ਸਤ੍ਰੀ ॥ खेलत है सोऊ गऊअन मै; जोऊ है जग को करता बध सत्री ॥ ਆਗਿ ਸੋ ਧੂਮ੍ਰ ਲਪੇਟਤ ਜਿਉ; ਫੁਨਿ ਗੋਪ ਕਹਾਵਤ ਹੈ ਇਹ ਛਤ੍ਰੀ ॥੩੯੯॥ आगि सो धूम्र लपेटत जिउ; फुनि गोप कहावत है इह छत्री ॥३९९॥ ਕਰ ਜੁਧ ਮਰੇ ਇਕਲੇ ਮਧੁ ਕੀਟਭ; ਰਾਜੁ ਸਤਕ੍ਰਿਤ ਕੋ ਜਿਹ ਦੀਆ ॥ कर जुध मरे इकले मधु कीटभ; राजु सतक्रित को जिह दीआ ॥ ਕੁੰਭਕਰਨ ਮਰਿਯੋ ਜਿਨਿ ਹੈ; ਅਰੁ ਰਾਵਨ ਕੋ ਛਿਨ ਮੈ ਬਧ ਕੀਆ ॥ कु्मभकरन मरियो जिनि है; अरु रावन को छिन मै बध कीआ ॥ ਰਾਜੁ ਬਿਭੀਛਨ ਦੇ ਕਰਿ ਆਨੰਦ; ਅਉਧਿ ਚਲਿਯੋ ਸੰਗਿ ਲੈ ਕਰਿ ਸੀਆ ॥ राजु बिभीछन दे करि आनंद; अउधि चलियो संगि लै करि सीआ ॥ ਪਾਪਨ ਕੇ ਬਧ ਕਾਰਨ ਸੋ; ਅਵਤਾਰ ਬਿਖੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਅਬ ਲੀਆ ॥੪੦੦॥ पापन के बध कारन सो; अवतार बिखै ब्रिज के अब लीआ ॥४००॥ ਜੋ ਉਪਮਾ ਹਰਿ ਕੀ ਕਰੀ ਗੋਪਨ; ਤਉ ਪਤਿ ਗੋਪਨ ਬਾਤ ਕਹੀ ਹੈ ॥ जो उपमा हरि की करी गोपन; तउ पति गोपन बात कही है ॥ ਜੋ ਇਹ ਕੋ ਬਲੁ ਆਇ ਕਹਿਯੋ; ਗਰਗੈ ਹਮ ਸੋ ਸੋਊ ਬਾਤ ਸਹੀ ਹੈ ॥ जो इह को बलु आइ कहियो; गरगै हम सो सोऊ बात सही है ॥ ਪੂਤੁ ਕਹਿਯੋ ਬਸੁਦੇਵਹਿ ਕੋ ਦਿਜ; ਤਾਹਿ ਮਿਲਿਯੋ ਫੁਨਿ ਮਾਨਿ ਇਹੀ ਹੈ ॥ पूतु कहियो बसुदेवहि को दिज; ताहि मिलियो फुनि मानि इही है ॥ ਜੋ ਇਹ ਕੋ ਫੁਨਿ ਮਾਰਨ ਆਯੋ ਸੁ; ਤਾਹੀ ਕੀ ਦੇਹ ਗਈ, ਨ ਰਹੀ ਹੈ ॥੪੦੧॥ जो इह को फुनि मारन आयो सु; ताही की देह गई, न रही है ॥४०१॥ ਅਥ ਇੰਦ੍ਰ ਆਇ ਦਰਸਨ ਕੀਆ ਅਰੁ ਬੇਨਤੀ ਕਰਤ ਭਯਾ ॥ अथ इंद्र आइ दरसन कीआ अरु बेनती करत भया ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਦਿਨ ਏਕ ਗਏ ਬਨ ਕੋ ਹਰਿ ਜੀ; ਮਘਵਾ ਤਜਿ ਮਾਨ ਹਰੀ ਪਹਿ ਆਯੋ ॥ दिन एक गए बन को हरि जी; मघवा तजि मान हरी पहि आयो ॥ ਪਾਪਨ ਕੇ ਬਖਸਾਵਨ ਕੋ; ਹਰਿ ਕੇ ਤਰਿ ਪਾਇਨ ਸੀਸ ਨਿਵਾਯੋ ॥ पापन के बखसावन को; हरि के तरि पाइन सीस निवायो ॥ ਅਉਰ ਕਰੀ ਬਿਨਤੀ ਹਰਿ ਕੀ; ਅਤਿ ਹੀ ਤਿਹ ਤੋ ਭਗਵਾਨ ਰਿਝਾਯੋ ॥ अउर करी बिनती हरि की; अति ही तिह तो भगवान रिझायो ॥ ਚੂਕ ਭਈ ਹਮ ਤੇ ਕਹਿਯੋ ਸਕ੍ਰ ਸੁ; ਕੈ ਹਰਿ ਜੀ ! ਤੁਮ ਕੌ ਨਹਿ ਪਾਯੋ ॥੪੦੨॥ चूक भई हम ते कहियो सक्र सु; कै हरि जी ! तुम कौ नहि पायो ॥४०२॥ ਤੂ ਜਗ ਕੋ ਕਰਤਾ ਕਰੁਨਾਨਿਧਿ ! ਤੂ ਸਭ ਲੋਗਨ ਕੋ ਕਰਤਾ ਹੈ ॥ तू जग को करता करुनानिधि ! तू सभ लोगन को करता है ॥ ਤੂ ਮੁਰ ਕੋ ਮਰੀਯਾ ਰਿਪੁ ਰਾਵਨ; ਭੂਰਿਸਿਲਾ ਤ੍ਰੀਯਾ ਕੋ ਭਰਤਾ ਹੈ ॥ तू मुर को मरीया रिपु रावन; भूरिसिला त्रीया को भरता है ॥ ਤੂ ਸਭ ਦੇਵਨ ਕੋ ਪਤਿ ਹੈ; ਅਰੁ ਸਾਧਨ ਕੇ ਦੁਖ ਕੋ ਹਰਤਾ ਹੈ ॥ तू सभ देवन को पति है; अरु साधन के दुख को हरता है ॥ ਜੋ ਤੁਮਰੀ ਕਛੁ ਭੂਲ ਕਰੈ; ਤਿਹ ਕੇ ਫੁਨਿ ਤੂ ਤਨ ਕੋ ਮਰਤਾ ਹੈ ॥੪੦੩॥ जो तुमरी कछु भूल करै; तिह के फुनि तू तन को मरता है ॥४०३॥ ਸੁਨਿ ਕਾਨ੍ਹ ਸਤਕ੍ਰਿਤ ਕੀ ਉਪਮਾ; ਤਬ ਕਾਮ ਸੁ ਧੇਨ ਗਊ ਚਲਿ ਆਈ ॥ सुनि कान्ह सतक्रित की उपमा; तब काम सु धेन गऊ चलि आई ॥ ਆਇ ਕਰੀ ਉਪਮਾ ਹਰਿ ਕੀ; ਬਹੁ ਭਾਂਤਿਨ ਸੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਡਾਈ ॥ आइ करी उपमा हरि की; बहु भांतिन सो कबि स्याम बडाई ॥ ਗਾਵਤ ਹੀ ਗੁਨ ਕਾਨਰ ਕੇ; ਇਕ ਕਿੰਕਰ ਆਇ ਗਈ ਹਰਿ ਪਾਈ ॥ गावत ही गुन कानर के; इक किंकर आइ गई हरि पाई ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਰੋ ਉਪਮਾ ਕਹਿਯੋ; ਪਤਿ ਸੋ, ਉਪਮਾ ਬਹੁ ਭਾਂਤਿਨ ਭਾਈ ॥੪੦੪॥ स्याम करो उपमा कहियो; पति सो, उपमा बहु भांतिन भाई ॥४०४॥ ਕਾਨਰ ਕੇ ਪਗ ਪੂਜਨ ਕੋ; ਸਭ ਦੇਵਪੁਰੀ ਤਜਿ ਕੈ ਸੁਰ ਆਏ ॥ कानर के पग पूजन को; सभ देवपुरी तजि कै सुर आए ॥ ਪਾਇ ਪਰੇ ਇਕ ਪੂਜਤ ਭੇ; ਇਕ ਨਾਚ ਉਠੇ, ਇਕ ਮੰਗਲ ਗਾਏ ॥ पाइ परे इक पूजत भे; इक नाच उठे, इक मंगल गाए ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |