ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 268 ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਬੈਠਿ ਕਰਿ ਗ੍ਵਾਰ, ਆਖੈ ਮੀਚੈ ਏਕ ਗ੍ਵਾਰ ਹੂੰ ਕੀ; ਛੋਰਿ ਦੇਤ ਤਾ ਕੋ, ਸੋ ਤੋ ਅਉਰੋ ਗਹੈ ਧਾਇ ਕੈ ॥ बैठि करि ग्वार, आखै मीचै एक ग्वार हूं की; छोरि देत ता को, सो तो अउरो गहै धाइ कै ॥ ਆਖੈ ਮੂੰਦਤ ਹੈ ਤਬ ਓਹੀ ਗੋਪ ਹੂੰ ਕੀ ਫੇਰਿ; ਜਾ ਕੇ ਤਨ ਕੋ ਜੋ ਛੁਐ ਕਰ ਸਾਥ ਜਾਇ ਕੈ ॥ आखै मूंदत है तब ओही गोप हूं की फेरि; जा के तन को जो छुऐ कर साथ जाइ कै ॥ ਤਹ ਤੋ ਛਲ ਬਲ ਕੈ ਪਲਾਵੈ, ਹਾਥਿ ਆਵੈ ਨਹੀ; ਤਉ ਮਿਟਾਵੈ ਆਖੈ ਆਪ ਹੀ ਤੇ ਸੋ ਤੋ ਆਇ ਕੈ ॥ तह तो छल बल कै पलावै, हाथि आवै नही; तउ मिटावै आखै आप ही ते सो तो आइ कै ॥ ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਤਾ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਨ ਲਖੀ ਜਾਇ; ਐਸੀ ਭਾਂਤਿ ਖੇਲੈ ਕਾਨ੍ਹ ਮਹਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇ ਕੈ ॥੨੨੯॥ कहै कबि स्याम ता की महिमा न लखी जाइ; ऐसी भांति खेलै कान्ह महा सुखु पाइ कै ॥२२९॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਅੰਤ ਭਏ ਰੁਤਿ ਗ੍ਰੀਖਮ ਕੀ ਰੁਤਿ; ਪਾਵਸ ਆਇ ਗਈ ਸੁਖਦਾਈ ॥ अंत भए रुति ग्रीखम की रुति; पावस आइ गई सुखदाई ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਫਿਰੈ ਬਨ ਬੀਥਿਨ ਮੈ; ਸੰਗਿ ਲੈ ਬਛਰੇ ਤਿਨ ਕੀ ਅਰੁ ਮਾਈ ॥ कान्ह फिरै बन बीथिन मै; संगि लै बछरे तिन की अरु माई ॥ ਬੈਠਿ ਤਬੈ ਫਿਰਿ ਮਧ ਗੁਫਾ ਗਿਰਿ; ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਸਭੈ ਮਨੁ ਭਾਈ ॥ बैठि तबै फिरि मध गुफा गिरि; गावत गीत सभै मनु भाई ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਅਤਿ ਹੀ ਉਪਮਾ; ਕਬਿ ਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਈ ॥੨੩੦॥ ता छबि की अति ही उपमा; कबि ने मुख ते इम भाखि सुनाई ॥२३०॥ ਸੋਰਠਿ ਸਾਰੰਗ ਅਉ ਗੁਜਰੀ; ਲਲਤਾ ਅਰੁ ਭੈਰਵ ਦੀਪਕ ਗਾਵੈ ॥ सोरठि सारंग अउ गुजरी; ललता अरु भैरव दीपक गावै ॥ ਟੋਡੀ ਅਉ ਮੇਘ ਮਲ੍ਹਾਰ ਅਲਾਪਤ; ਗੌਡ ਅਉ ਸੁਧ ਮਲ੍ਹਾਰ ਸੁਨਾਵੈ ॥ टोडी अउ मेघ मल्हार अलापत; गौड अउ सुध मल्हार सुनावै ॥ ਜੈਤਸਰੀ ਅਰੁ ਮਾਲਸਿਰੀ; ਅਉ ਪਰਜ ਸੁ ਰਾਗਸਿਰੀ ਠਟ ਪਾਵੈ ॥ जैतसरी अरु मालसिरी; अउ परज सु रागसिरी ठट पावै ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਰਿ ਜੀ ਰਿਝ ਕੈ; ਮੁਰਲੀ ਸੰਗ ਕੋਟਕ ਰਾਗ ਬਜਾਵੈ ॥੨੩੧॥ स्याम कहै हरि जी रिझ कै; मुरली संग कोटक राग बजावै ॥२३१॥ ਕਬਿਤੁ ॥ कबितु ॥ ਲਲਤ ਧਨਾਸਰੀ ਬਜਾਵਹਿ ਸੰਗਿ ਬਾਸੁਰੀ; ਕਿਦਾਰਾ ਔਰ ਮਾਲਵਾ ਬਿਹਾਗੜਾ ਅਉ ਗੂਜਰੀ ॥ ललत धनासरी बजावहि संगि बासुरी; किदारा और मालवा बिहागड़ा अउ गूजरी ॥ ਮਾਰੂ ਅਉ ਪਰਜ ਔਰ ਕਾਨੜਾ ਕਲਿਆਨ ਸੁਭ; ਕੁਕਭ ਬਿਲਾਵਲੁ ਸੁਨੈ ਤੇ ਆਵੈ ਮੂਜਰੀ ॥ मारू अउ परज और कानड़ा कलिआन सुभ; कुकभ बिलावलु सुनै ते आवै मूजरी ॥ ਭੈਰਵ ਪਲਾਸੀ ਭੀਮ ਦੀਪਕ ਸੁ ਗਉਰੀ ਨਟ; ਠਾਂਢੋ ਦ੍ਰੁਮ ਛਾਇ ਮੈ, ਸੁ ਗਾਵੈ ਕਾਨ੍ਹ ਪੂਜਰੀ ॥ भैरव पलासी भीम दीपक सु गउरी नट; ठांढो द्रुम छाइ मै, सु गावै कान्ह पूजरी ॥ ਤਾ ਤੇ ਗ੍ਰਿਹ ਤਿਆਗਿ ਤਾ ਕੀ ਸੁਨਿ ਧੁਨਿ ਸ੍ਰੋਨਨ ਮੈ; ਮ੍ਰਿਗਨੈਨੀ ਫਿਰਤ ਸੁ ਬਨਿ ਬਨਿ ਊਜਰੀ ॥੨੩੨॥ ता ते ग्रिह तिआगि ता की सुनि धुनि स्रोनन मै; म्रिगनैनी फिरत सु बनि बनि ऊजरी ॥२३२॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਸੀਤ ਭਈ ਰੁਤਿ ਕਾਤਿਕ ਕੀ; ਮੁਨਿ ਦੇਵ ਚੜਿਓ ਜਲ ਹ੍ਵੈ ਗਯੋ ਥੋਰੋ ॥ सीत भई रुति कातिक की; मुनि देव चड़िओ जल ह्वै गयो थोरो ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਕਨੀਰੇ ਕੇ ਫੂਲ ਧਰੇ; ਅਰੁ ਗਾਵਤ ਬੇਨ ਬਜਾਵਤ ਭੋਰੋ ॥ कान्ह कनीरे के फूल धरे; अरु गावत बेन बजावत भोरो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਿਧੋ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ; ਮਨ ਮਧਿ ਬਿਚਾਰੁ ਕਬਿਤੁ ਸੁ ਜੋਰੋ ॥ स्याम किधो उपमा तिह की; मन मधि बिचारु कबितु सु जोरो ॥ ਮੈਨ ਉਠਿਯੋ ਜਗਿ ਕੈ ਤਿਨ ਕੈ; ਤਨਿ ਲੇਤ ਹੈ ਪੇਚ ਮਨੋ ਅਹਿ ਤੋਰੋ ॥੨੩੩॥ मैन उठियो जगि कै तिन कै; तनि लेत है पेच मनो अहि तोरो ॥२३३॥ ਗੋਪੀ ਬਾਚ ॥ गोपी बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਬੋਲਤ ਹੈ ਮੁਖ ਤੇ ਸਭ ਗਵਾਰਿਨ; ਪੁੰਨਿ ਕਰਿਓ ਇਨ ਹੂੰ ਅਤਿ ਮਾਈ ! ॥ बोलत है मुख ते सभ गवारिन; पुंनि करिओ इन हूं अति माई ! ॥ ਜਗ੍ਯ ਕਰਿਯੋ ਕਿ ਕਰਿਯੋ ਤਪ ਤੀਰਥ; ਗੰਧ੍ਰਬ ਤੇ ਇਨ ਕੈ ਸਿਛ ਪਾਈ ॥ जग्य करियो कि करियो तप तीरथ; गंध्रब ते इन कै सिछ पाई ॥ ਕੈ ਕਿ ਪੜੀ ਸਿਤਬਾਨਹੁ ਤੇ; ਕਿ ਕਿਧੋ ਚਤੁਰਾਨਨਿ ਆਪ ਬਨਾਈ ॥ कै कि पड़ी सितबानहु ते; कि किधो चतुराननि आप बनाई ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ; ਇਹ ਤੇ ਹਰਿ ਓਠਨ ਸਾਥ ਲਗਾਈ ॥੨੩੪॥ स्याम कहै उपमा तिह की; इह ते हरि ओठन साथ लगाई ॥२३४॥ ਸੁਤ ਨੰਦ ਬਜਾਵਤ ਹੈ ਮੁਰਲੀ; ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਗਨੋ ॥ सुत नंद बजावत है मुरली; उपमा तिह की कबि स्याम गनो ॥ ਤਿਹ ਕੀ ਧੁਨਿ ਕੋ ਸੁਨਿ ਮੋਹ ਰਹੇ ਮੁਨਿ; ਰੀਝਤ ਹੈ ਸੁ ਜਨੋ ਰੁ ਕਨੋ ॥ तिह की धुनि को सुनि मोह रहे मुनि; रीझत है सु जनो रु कनो ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |