ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 261 ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਹਰਿ ਜੀ ਉਠ ਕੈ; ਬਨ ਬੀਚ ਗਏ ਸੰਗ ਲੈ ਕਰ ਬਛੇ ॥ प्रात भए हरि जी उठ कै; बन बीच गए संग लै कर बछे ॥ ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਫਿਰਾਵਤ ਹੈ; ਛਟਕਾ ਗਹਿ ਗਵਾਰ ਸਭੈ ਕਰਿ ਹਛੇ ॥ गावत गीत फिरावत है; छटका गहि गवार सभै करि हछे ॥ ਖੇਲਤ ਖੇਲਤ ਨੰਦ ਕੋ ਨੰਦ ਸੁ; ਆਪ ਹੀ ਤੇ ਗਿਰਿ ਕੋ ਉਠਿ ਗਛੇ ॥ खेलत खेलत नंद को नंद सु; आप ही ते गिरि को उठि गछे ॥ ਕੋਊ ਕਹੈ ਇਹ ਖੇਦ ਗਹੈ ਹਮ; ਕੋਊ ਕਹੈ ਇਹ ਨਾਹਨਿ ਨਛੇ ॥੧੮੧॥ कोऊ कहै इह खेद गहै हम; कोऊ कहै इह नाहनि नछे ॥१८१॥ ਹੋਇ ਇਕਤ੍ਰ ਸਨੈ ਹਰਿ ਗ੍ਵਾਰਨ; ਲੈ ਅਪੁਨੇ ਸੰਗਿ ਪੈ ਸਭ ਗਾਈ ॥ होइ इकत्र सनै हरि ग्वारन; लै अपुने संगि पै सभ गाई ॥ ਦੇਖਿ ਤਿਨੈ ਗਿਰਿ ਕੇ ਸਿਰ ਤੇ; ਮਨ ਮੋਹਿ ਬਢਾਇ ਸਭੈ ਉਠਿ ਧਾਈ ॥ देखि तिनै गिरि के सिर ते; मन मोहि बढाइ सभै उठि धाई ॥ ਗੋਪ ਗਏ ਤਿਨ ਪੈ ਚਲ ਕੈ; ਜਬ ਜਾਤ ਪਿਖੀ ਤਿਨ ਨੈਨਨ ਮਾਈ ॥ गोप गए तिन पै चल कै; जब जात पिखी तिन नैनन माई ॥ ਰੋਹ ਭਰੇ ਸੁ ਖਰੇ ਨ ਟਰੇ; ਸੁਤ ਨੰਦਹਿ ਕੇ ਕਹੁ ਬਾਤ ਸੁਨਾਈ ॥੧੮੨॥ रोह भरे सु खरे न टरे; सुत नंदहि के कहु बात सुनाई ॥१८२॥ ਨੰਦ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਹ ਪ੍ਰਤਿ ॥ नंद बाच कान्ह प्रति ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਕਿਉ ਸੁਤ ਗਊਅਨ ਲਿਆਇ ਇਹਾ? ਇਹ ਤੈ ਹਮਰੋ ਸਭ ਹੀ ਦਧਿ ਖੋਯੋ ॥ किउ सुत गऊअन लिआइ इहा? इह तै हमरो सभ ही दधि खोयो ॥ ਚੂੰਘ ਗਏ ਬਛਰਾ ਇਨ ਕੇ; ਇਹ ਤੇ ਹਮਰੇ ਮਨ ਮੈ ਭ੍ਰਮ ਹੋਯੋ ॥ चूंघ गए बछरा इन के; इह ते हमरे मन मै भ्रम होयो ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਫਰੇਬ ਕਰਿਯੋ ਤਿਨ ਸੋ; ਮਨ ਮੋਹ ਮਹਾ ਤਿਨ ਕੇ ਜੁ ਕਰੋਯੋ ॥ कान्ह फरेब करियो तिन सो; मन मोह महा तिन के जु करोयो ॥ ਬਾਰਿ ਭਯੋ ਤਤ ਕ੍ਰੋਧ ਮਨੋ; ਤਿਹ ਮੈ ਜਲ ਸੀਤਲ ਮੋਹ ਸਮੋਯੋ ॥੧੮੩॥ बारि भयो तत क्रोध मनो; तिह मै जल सीतल मोह समोयो ॥१८३॥ ਮੋਹਿ ਬਢਿਯੋ ਤਿਨ ਕੇ ਮਨ ਮੈ; ਨਹਿ ਛੋਡਿ ਸਕੈ ਅਪਨੇ ਸੁਤ ਕੋਊ ॥ मोहि बढियो तिन के मन मै; नहि छोडि सकै अपने सुत कोऊ ॥ ਗਊਅਨ ਛੋਡਿ ਸਕੈ ਬਛਰੇ; ਇਤਨੋ ਮਨ ਮੋਹ ਕਰੈ ਤਬ ਸੋਊ ॥ गऊअन छोडि सकै बछरे; इतनो मन मोह करै तब सोऊ ॥ ਪੈ ਗਰੂਏ ਗ੍ਰਿਹਿ ਗੇ ਸੰਗਿ ਲੈ; ਤਿਨ ਚਉਕਿ ਹਲੀ ਇਹਿ ਬਾਤ ਲਖੋਊ ॥ पै गरूए ग्रिहि गे संगि लै; तिन चउकि हली इहि बात लखोऊ ॥ ਦੇਵ ਡਰੀ ਮਮਤਾ ਇਨ ਪੈ; ਕਿ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕਿਧੋ ਹਰਿ ਕੋ ਇਹ ਹੋਊ ॥੧੮੪॥ देव डरी ममता इन पै; कि चरित्र किधो हरि को इह होऊ ॥१८४॥ ਸਾਲ ਬਿਤੀਤ ਭਇਓ ਜਬ ਹੀ; ਹਰਿ ਜੀ ਬਨ ਬੀਚ ਗਏ ਦਿਨ ਕਉਨੈ ॥ साल बितीत भइओ जब ही; हरि जी बन बीच गए दिन कउनै ॥ ਦੇਖਨ ਕਉਤਕ ਕੌ ਚਤੁਰਾਨਨ; ਸੀਘ੍ਰ ਭਯੋ ਤਿਹ ਕੋ ਉਠਿ ਗਉਨੈ ॥ देखन कउतक कौ चतुरानन; सीघ्र भयो तिह को उठि गउनै ॥ ਗ੍ਵਾਰ ਵਹੈ ਬਛੁਰੇ ਸੰਗਿ ਹੈ; ਵਹ ਚਕ੍ਰਿਤ ਜਾਇ ਗਇਓ ਹੁਇ ਤਉਨੈ ॥ ग्वार वहै बछुरे संगि है; वह चक्रित जाइ गइओ हुइ तउनै ॥ ਦੇਖਿ ਤਿਨੈ ਡਰ ਕੈ ਪਰਿ ਪਾਇਨ; ਆਇ ਕੈ ਆਨੰਦ ਦੁੰਦਭਿ ਛਉਨੈ ॥੧੮੫॥ देखि तिनै डर कै परि पाइन; आइ कै आनंद दुंदभि छउनै ॥१८५॥ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਹ ਜੂ ਪ੍ਰਤਿ ॥ ब्रहमा बाच कान्ह जू प्रति ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਹੇ ਕਰੁਣਾ ਨਿਧਿ ! ਹੇ ਜਗ ਕੇ ਪਤਿ ! ਅਚੁਤ ਹੇ ! ਬਿਨਤੀ ਸੁਨ ਲੀਜੈ ॥ हे करुणा निधि ! हे जग के पति ! अचुत हे ! बिनती सुन लीजै ॥ ਚੂਕ ਭਈ ਹਮ ਤੇ ਤੁਮਰੀ; ਤਿਹ ਤੇ ਅਪਰਾਧ ਛਿਮਾਪਨ ਕੀਜੈ ॥ चूक भई हम ते तुमरी; तिह ते अपराध छिमापन कीजै ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਕਹੀ ਇਹ ਬਾਤ ਛਿਮੀ; ਹਮ ਨ ਬਿਖ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਾਡਿ ਕੈ ਪੀਜੈ ॥ कान्ह कही इह बात छिमी; हम न बिख अम्रित छाडि कै पीजै ॥ ਲਿਆਉ ਕਹਿਓਨ ਲਿਆਇ ਹੋਂ ਜਾਹ; ਸਿਤਾਬ ਅਈਯੋ, ਨਹੀ ਢੀਲ ਕਰੀਜੈ ॥੧੮੬॥ लिआउ कहिओन लिआइ हों जाह; सिताब अईयो, नही ढील करीजै ॥१८६॥ ਲੈ ਬਛਰੈ ਬ੍ਰਹਮਾ ਤਬ ਹੀ; ਛਿਨ ਮੈ ਚਲ ਕੈ ਹਰਿ ਜੀ ਪਹਿ ਆਯੋ ॥ लै बछरै ब्रहमा तब ही; छिन मै चल कै हरि जी पहि आयो ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਮਿਲੇ ਜਬ ਹੀ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰ; ਤਬੈ ਮਨ ਮੈ ਤਿਨ ਹੂੰ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥ कान्ह मिले जब ही सभ ग्वार; तबै मन मै तिन हूं सुख पायो ॥ ਲੋਪ ਭਯੋ ਸੰਗਿ ਕੇ ਬਛਰੇ ਤਬ; ਭੇਦ ਕਿਨੀ ਲਖਿ ਜਾਨ ਨ ਪਾਯੋ ॥ लोप भयो संगि के बछरे तब; भेद किनी लखि जान न पायो ॥ ਬਾਲ ਬੁਝੀ ਨ ਕਿਨੀ ਉਠਿ ਬੋਲਿ ਸੁ; ਲਿਆਉ ਵਹੈ ਹਮ ਜੋ ਮਿਲਿ ਖਾਯੋ ॥੧੮੭॥ बाल बुझी न किनी उठि बोलि सु; लिआउ वहै हम जो मिलि खायो ॥१८७॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |