ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 259 ਮਾਨ ਲਯੋ ਸਭਨੋ ਵਹ ਗੋਪਨ; ਪ੍ਰਾਤ ਭਈ ਜਬ ਰੈਨਿ ਬਿਹਾਨੀ ॥ मान लयो सभनो वह गोपन; प्रात भई जब रैनि बिहानी ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਬਜਾਇ ਉਠਿਓ ਮੁਰਲੀ; ਸਭ ਜਾਗ ਉਠੇ ਤਬ ਗਾਇ ਛਿਰਾਨੀ ॥ कान्ह बजाइ उठिओ मुरली; सभ जाग उठे तब गाइ छिरानी ॥ ਏਕ ਬਜਾਵਤ ਹੈ ਦ੍ਰੁਮ ਪਾਤ; ਕਿਧੋ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਸਿਆਮ ਪਿਰਾਨੀ ॥ एक बजावत है द्रुम पात; किधो उपमा कबि सिआम पिरानी ॥ ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਿ ਮਹਾ ਇਨ ਕੋ; ਪੁਰਹੂਤ ਬਧੂ ਸੁਰ ਲੋਕਿ ਖਿਸਾਨੀ ॥੧੬੬॥ कउतुक देखि महा इन को; पुरहूत बधू सुर लोकि खिसानी ॥१६६॥ ਗੇਰੀ ਕੇ ਚਿਤ੍ਰ ਲਗਾਇ ਤਨੈ; ਸਿਰ ਪੰਖ ਧਰਿਯੋ ਭਗਵਾਨ ਕਲਾਪੀ ॥ गेरी के चित्र लगाइ तनै; सिर पंख धरियो भगवान कलापी ॥ ਲਾਇ ਤਨੈ ਹਰਿ ਤਾ ਮੁਰਲੀ ਮੁਖਿ; ਲੋਕ ਭਯੋ ਜਿਹ ਕੋ ਸਭ ਜਾਪੀ ॥ लाइ तनै हरि ता मुरली मुखि; लोक भयो जिह को सभ जापी ॥ ਫੂਲ ਗੁਛੇ ਸਿਰਿ ਖੋਸ ਲਏ; ਤਰਿ ਰੂਖ ਖਰੋ, ਧਰਨੀ ਜਿਨਿ ਥਾਪੀ ॥ फूल गुछे सिरि खोस लए; तरि रूख खरो, धरनी जिनि थापी ॥ ਖੇਲਿ ਦਿਖਾਵਤ ਹੈ ਜਗ ਕੌ; ਅਰੁ ਕੋਊ ਨਹੀ ਹੁਇ ਆਪ ਹੀ ਆਪੀ ॥੧੬੭॥ खेलि दिखावत है जग कौ; अरु कोऊ नही हुइ आप ही आपी ॥१६७॥ ਕੰਸ ਬਾਚ ਮੰਤ੍ਰੀਅਨ ਸੋ ॥ कंस बाच मंत्रीअन सो ॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਜਬ ਬਕ ਲੈ ਹਰਿ ਜੀ ਹਨਿਓ; ਕੰਸ ਸੁਨ੍ਯੋ ਤਬ ਸ੍ਰਉਨਿ ॥ जब बक लै हरि जी हनिओ; कंस सुन्यो तब स्रउनि ॥ ਕਰਿ ਇਕਤ੍ਰ ਮੰਤ੍ਰਹਿ ਕਹਿਓ; ਤਹਾ ਭੇਜੀਏ ਕਉਨ? ॥੧੬੮॥ करि इकत्र मंत्रहि कहिओ; तहा भेजीए कउन? ॥१६८॥ ਮੰਤ੍ਰੀ ਬਾਚ ਕੰਸ ਪ੍ਰਤਿ ॥ मंत्री बाच कंस प्रति ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਬੈਠਿ ਬਿਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਮੰਤ੍ਰਿਨਿ; ਦੈਤ ਅਘਾਸੁਰ ਕੋ ਕਹੁ, ਜਾਵੈ ॥ बैठि बिचार करियो न्रिप मंत्रिनि; दैत अघासुर को कहु, जावै ॥ ਮਾਰਗੁ ਰੋਕ ਰਹੈ ਤਿਨ ਕੋ ਧਰਿ; ਪੰਨਗ ਰੂਪ ਮਹਾ ਮੁਖ ਬਾਵੈ ॥ मारगु रोक रहै तिन को धरि; पंनग रूप महा मुख बावै ॥ ਆਇ ਪਰੈ ਹਰਿ ਜੀ ਜਬ ਹੀ; ਤਬ ਹੀ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰ ਸਨੈ ਚਬਿ ਜਾਵੈ ॥ आइ परै हरि जी जब ही; तब ही सभ ग्वार सनै चबि जावै ॥ ਆਇ ਹੈ ਖਾਇ ਤਿਨੈ ਸੁਨਿ ਕੰਸ ! ਕਿ ਨਾਤੁਰ ਆਪਨੋ ਜੀਉ ਗਵਾਵੈ ॥੧੬੯॥ आइ है खाइ तिनै सुनि कंस ! कि नातुर आपनो जीउ गवावै ॥१६९॥ ਅਥ ਅਘਾਸੁਰ ਦੈਤ ਆਗਮਨ ॥ अथ अघासुर दैत आगमन ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਜਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਅਘ ਕੰਸਿ ਗਯੋ ਤਹ; ਪੰਨਗ ਰੂਪ ਮਹਾ ਧਰਿ ਆਯੋ ॥ जाहि कहियो अघ कंसि गयो तह; पंनग रूप महा धरि आयो ॥ ਭ੍ਰਾਤ ਹਨ੍ਯੋ ਭਗਨੀ ਸੁਨਿ ਕੈ; ਬਧ ਕੇ ਮਨਿ ਕ੍ਰੁਧ ਤਹਾ ਕਹੁ ਧਾਯੋ ॥ भ्रात हन्यो भगनी सुनि कै; बध के मनि क्रुध तहा कहु धायो ॥ ਬੈਠਿ ਰਹਿਓ ਤਿਨ ਕੈ ਮਗ ਮੈ; ਹਰਿ ਕੇ ਬਧ ਕਾਜ ਮਹਾ ਮੁਖ ਬਾਯੋ ॥ बैठि रहिओ तिन कै मग मै; हरि के बध काज महा मुख बायो ॥ ਦੇਖਤ ਤਾਹਿੰ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਬਾਲਕ; ਖੇਲ ਕਹਾ, ਮਨ ਮੈ ਲਖਿ ਪਾਯੋ ॥੧੭੦॥ देखत ताहिं सभै ब्रिज बालक; खेल कहा, मन मै लखि पायो ॥१७०॥ ਸਭ ਗੋਪਨ ਬਾਚ ਆਪਸਿ ਮੈ ॥ सभ गोपन बाच आपसि मै ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਕੋਊ ਕਹੈ ਗਿਰਿ ਮਧਿ ਗੁਫਾ ਇਹ; ਕੋਊ ਇਕਤ੍ਰ ਕਹੈ ਅੰਧਿਆਰੋ ॥ कोऊ कहै गिरि मधि गुफा इह; कोऊ इकत्र कहै अंधिआरो ॥ ਬਾਲਕ ਕੋਊ ਕਹੈ ਇਹ ਰਾਛਸ; ਕੋਊ ਕਹੈ ਇਹ ਪੰਨਗ ਭਾਰੋ ॥ बालक कोऊ कहै इह राछस; कोऊ कहै इह पंनग भारो ॥ ਜਾਇ ਕਹੈ ਇਕ, ਨਾਹਿ ਕਹੈ ਇਕ; ਬਿਓਤ ਇਹੀ ਮਨ ਮੈ ਤਿਨ ਧਾਰੋ ॥ जाइ कहै इक, नाहि कहै इक; बिओत इही मन मै तिन धारो ॥ ਏਕ ਕਹੈ ਚਲੋ ਭਉ ਨ ਕਛੂ ਸੁ; ਬਚਾਵ ਕਰੇ ਘਨਸ੍ਯਾਮ ਹਮਾਰੋ ॥੧੭੧॥ एक कहै चलो भउ न कछू सु; बचाव करे घनस्याम हमारो ॥१७१॥ ਹੇਰਿ ਹਰੈ ਤਿਹ ਮਧਿ ਧਸੇ ਮੁਖ; ਨ ਉਨਿ ਰਾਛਸ ਮੀਚ ਲਯੋ ਹੈ ॥ हेरि हरै तिह मधि धसे मुख; न उनि राछस मीच लयो है ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਆਵੈ ਜਬੈ ਮਮ ਮੀਟ ਹੋ; ਬਿਓਤ ਇਹੀ ਮਨ ਮਧਿ ਕਯੋ ਹੈ ॥ स्याम जू आवै जबै मम मीट हो; बिओत इही मन मधि कयो है ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਗਏ ਤਬ ਮੀਟ ਲਯੋ ਮੁਖ; ਦੇਵਨ ਤੋ ਹਹਕਾਰੁ ਭਯੋ ਹੈ ॥ कान्ह गए तब मीट लयो मुख; देवन तो हहकारु भयो है ॥ ਜੀਵਨ ਮੂਰਿ ਹੁਤੀ ਹਮਰੀ; ਅਬ ਸੋਊ ਅਘਾਸੁਰ ਚਾਬਿ ਗਯੋ ਹੈ ॥੧੭੨॥ जीवन मूरि हुती हमरी; अब सोऊ अघासुर चाबि गयो है ॥१७२॥ ਦੇਹਿ ਬਢਾਇ ਬਡੋ ਹਰਿ ਜੀ; ਮੁਖ ਰੋਕ ਲਯੋ ਉਹ ਰਾਛਸ ਹੀ ਕੋ ॥ देहि बढाइ बडो हरि जी; मुख रोक लयो उह राछस ही को ॥ ਰੋਕ ਲਏ ਸਭ ਹੀ ਕਰਿ ਕੈ ਬਲੁ; ਸਾਸ ਬਢਿਯੋ ਤਬ ਹੀ ਉਹ ਜੀ ਕੋ ॥ रोक लए सभ ही करि कै बलु; सास बढियो तब ही उह जी को ॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |