ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 256 ਫੂਟ ਗਏ ਵਹ ਫੈਲ ਪਰਿਓ ਦਧਿ; ਭਾਵ ਇਹੈ ਕਬਿ ਕੇ ਮਨਿ ਆਏ ॥ फूट गए वह फैल परिओ दधि; भाव इहै कबि के मनि आए ॥ ਕੰਸ ਕੋ ਮੀਝ ਨਿਕਾਰਨ ਕੋ; ਅਗੂਆ ਜਨੁ ਆਗਮ ਕਾਨ੍ਹ ਜਨਾਏ ॥੧੪੨॥ कंस को मीझ निकारन को; अगूआ जनु आगम कान्ह जनाए ॥१४२॥ ਫੋਰ ਦਏ ਤਿਨ ਜੋ ਸਭ ਬਾਸਨ; ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੀ ਜਸੁਦਾ ਤਬ ਧਾਈ ॥ फोर दए तिन जो सभ बासन; क्रोध भरी जसुदा तब धाई ॥ ਫਾਧਿ ਚੜੇ ਕਪਿ ਰੂਖਨ ਰੂਖਨ; ਗ੍ਵਾਰਨ ਗ੍ਵਾਰਨ ਸੈਨ ਭਗਾਈ ॥ फाधि चड़े कपि रूखन रूखन; ग्वारन ग्वारन सैन भगाई ॥ ਦਉਰਤ ਦਉਰਿ ਤਬੈ ਹਰਿ ਜੀ; ਬਸੁਧਾ ਪਰਿ ਆਪਨੀ ਮਾਤ ਹਰਾਈ ॥ दउरत दउरि तबै हरि जी; बसुधा परि आपनी मात हराई ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਫਿਰ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੈ ਪਤਿ; ਊਖਲ ਸੋ ਫੁਨਿ ਦੇਹਿ ਬੰਧਾਈ ॥੧੪੩॥ स्याम कहै फिर कै ब्रिज कै पति; ऊखल सो फुनि देहि बंधाई ॥१४३॥ ਦਉਰਿ ਗਹੇ ਹਰਿ ਜੀ ਜਸੁਦਾ; ਜਬ ਬਾਧਿ ਰਹੀ ਰਸੀਆ ਨਹੀ ਮਾਵੈ ॥ दउरि गहे हरि जी जसुदा; जब बाधि रही रसीआ नही मावै ॥ ਕੈ ਇਕਠੀ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਰਸੀਆ ਸਭ; ਜੋਰਿ ਰਹੀ ਕਛੁ ਥਾਹਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥ कै इकठी ब्रिज की रसीआ सभ; जोरि रही कछु थाहि न पावै ॥ ਫੇਰਿ ਬੰਧਾਇ ਭਏ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਪਤਿ; ਊਖਲ ਸੋ ਧਰਿ ਊਪਰ ਧਾਵੈ ॥ फेरि बंधाइ भए ब्रिज के पति; ऊखल सो धरि ऊपर धावै ॥ ਸਾਧ ਉਧਾਰਨ ਕੋ ਜੁਮਲਾਰਜੁਨ; ਤਾਹਿਂ ਨਿਮਿਤ ਕਿਧੋ ਵਹ ਜਾਵੈ ॥੧੪੪॥ साध उधारन को जुमलारजुन; ताहिं निमित किधो वह जावै ॥१४४॥ ਦੋਹਰਾ ॥ दोहरा ॥ ਘੀਸਤਿ ਘੀਸਤਿ ਉਖਲਹਿ; ਕਾਨ੍ਹ ਉਧਾਰਤ ਸਾਧ ॥ घीसति घीसति उखलहि; कान्ह उधारत साध ॥ ਨਿਕਟਿ ਤਬੈ ਤਿਨ ਕੇ ਗਏ; ਜਾਨਨਹਾਰ ਅਗਾਧ ॥੧੪੫॥ निकटि तबै तिन के गए; जाननहार अगाध ॥१४५॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਊਖਲ ਕਾਨ੍ਹ ਅਰਾਇ ਕਿਧੌ; ਬਲ ਕੈ ਤਨ ਕੋ ਤਰੁ ਤੋਰ ਦਏ ਹੈ ॥ ऊखल कान्ह अराइ किधौ; बल कै तन को तरु तोर दए है ॥ ਤਉ ਨਿਕਸੇ ਤਿਨ ਤੇ ਜੁਮਲਾਰਜਨ; ਕੈ ਬਿਨਤੀ ਸੁਰ ਲੋਕ ਗਏ ਹੈ ॥ तउ निकसे तिन ते जुमलारजन; कै बिनती सुर लोक गए है ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ; ਕਬਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਭਏ ਹੈ ॥ ता छबि को जसु उच महा; कबि के मन मै इह भांति भए है ॥ ਨਾਗਨ ਕੇ ਪੁਰਿ ਤੇ ਮਧੁ ਕੇ; ਮਟ ਕੈ ਮਤਿ ਕੀ ਲਜੁ ਐਚ ਲਏ ਹੈ ॥੧੪੬॥ नागन के पुरि ते मधु के; मट कै मति की लजु ऐच लए है ॥१४६॥ ਕਉਤਕ ਦੇਖਿ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ; ਜਾਇ ਤਬੈ ਜਸੁਦਾ ਪਹਿ ਆਖੀ ॥ कउतक देखि सभै ब्रिज के जन; जाइ तबै जसुदा पहि आखी ॥ ਤੋਰ ਦਏ ਤਨ ਕੋ ਬਲ ਕੈ ਤਰ; ਭਾਂਤਿ ਭਲੀ ਹਰਿ ਕੀ ਸੁਭ ਸਾਖੀ ॥ तोर दए तन को बल कै तर; भांति भली हरि की सुभ साखी ॥ ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਅਤਿ ਹੀ ਕਬਿ ਨੇ; ਅਪੁਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਭਾਖੀ ॥ ता छबि की उपमा अति ही कबि ने; अपुने मुख ते इम भाखी ॥ ਫੇਰਿ ਕਹੀ ਭਹਰਾਇ ਤਿਤੈ; ਉਡੇ ਜਿਉ ਧਰ ਤੇ ਉਡ ਜਾਤ ਹੈ ਮਾਖੀ ॥੧੪੭॥ फेरि कही भहराइ तितै; उडे जिउ धर ते उड जात है माखी ॥१४७॥ ਦੂਤਨ ਕੇ ਬਧ ਕੋ ਸਿਵ ਮੂਰਤਿ; ਹੈ ਨਿਜ ਸੋ ਕਰਤਾ ਸੁਖ ਦਇਯਾ ॥ दूतन के बध को सिव मूरति; है निज सो करता सुख दइया ॥ ਲੋਗਨ ਕੋ ਬਰਤਾ ਹਰਤਾ; ਦੁਖ ਹੈ ਕਰਤਾ ਮੁਸਲੀਧਰ ਭਇਯਾ ॥ लोगन को बरता हरता; दुख है करता मुसलीधर भइया ॥ ਡਾਰ ਦਈ ਮਮਤਾ ਹਰਿ ਜੀ ਤਬ; ਬੋਲ ਉਠੀ ਇਹ ਹੈ ਮਮ ਜਾਇਯਾ ॥ डार दई ममता हरि जी तब; बोल उठी इह है मम जाइया ॥ ਖੇਲ ਬਨਾਇ ਦਯੋ ਹਮ ਕੋ ਬਿਧਿ; ਜੋ ਜਨਮ੍ਯੋ ਗ੍ਰਿਹਿ ਪੂਤ ਕਨਇਯਾ ॥੧੪੮॥ खेल बनाइ दयो हम को बिधि; जो जनम्यो ग्रिहि पूत कनइया ॥१४८॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕੇ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਤਰੁ ਤੋਰ ਜਮਲਾਰਜਨ ਉਧਾਰਬੋ ਬਰਨਨੰ ॥ इति स्री बचित्र नाटके ग्रंथे क्रिसनावतारे तरु तोर जमलारजन उधारबो बरननं ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਤੋਰਿ ਦਏ ਤਰੁ ਜੋ ਤਿਹ ਹੀ; ਤਬ ਗੋਪਨ ਬੂਢਨ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰੋ ॥ तोरि दए तरु जो तिह ही; तब गोपन बूढन मंत्र बिचारो ॥ ਗੋਕੁਲ ਕੋ ਤਜੀਐ, ਚਲੀਐ ਬ੍ਰਿਜ; ਹ੍ਵੈ ਈਹਾ ਭਾਵ ਤੇ ਭਾਵਨ ਭਾਰੋ ॥ गोकुल को तजीऐ, चलीऐ ब्रिज; ह्वै ईहा भाव ते भावन भारो ॥ ਬਾਤ ਸੁਨੀ ਜਸੁਦਾ ਅਰੁ ਨੰਦਹਿ; ਬ੍ਯੋਤ ਭਲੋ ਮਨ ਮਧਿ ਬਿਚਾਰੋ ॥ बात सुनी जसुदा अरु नंदहि; ब्योत भलो मन मधि बिचारो ॥ ਅਉਰ ਭਲੀ ਇਹ ਤੇ ਨ ਕਛੂ; ਜਿਹ ਤੇ ਸੁ ਬਚੇ ਸੁਤ ਸ੍ਯਾਮ ਹਮਾਰੋ ॥੧੪੯॥ अउर भली इह ते न कछू; जिह ते सु बचे सुत स्याम हमारो ॥१४९॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |