ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 266 ਕਾਨ੍ਹ ਬਾਚ ਕਾਲੀ ਸੋ ॥ कान्ह बाच काली सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ ਤਬ ਇਉ ਹਰਿ ਜੀ; ਅਬ ਛਾਡਤ ਹਉ ਤੁਮ ਦਛਨਿ ਜਈਯੋ ॥ बोलि उठिओ तब इउ हरि जी; अब छाडत हउ तुम दछनि जईयो ॥ ਰੰਚਕ ਨ ਬਸੀਯੋ ਸਰ ਮੈ; ਸਭ ਹੀ ਸੁਤ ਲੈ ਸੰਗ ਬਾਟਹਿ ਪਈਯੋ ॥ रंचक न बसीयो सर मै; सभ ही सुत लै संग बाटहि पईयो ॥ ਸੀਘ੍ਰਤਾ ਐਸੀ ਕਰੋ ਤੁਮ ਹੂੰ; ਤਿਰੀਆ ਲਈਯੋ ਅਰੁ ਨਾਮੁ ਸੁ ਲਈਯੋ ॥ सीघ्रता ऐसी करो तुम हूं; तिरीआ लईयो अरु नामु सु लईयो ॥ ਛੋਡਿ ਦਯੋ ਹਰਿ ਨਾਗ ਬਡੋ; ਥਕਿ ਜਾਇ ਕੈ ਮਧਿ ਬਰੇਤਨ ਪਈਯੋ ॥੨੧੭॥ छोडि दयो हरि नाग बडो; थकि जाइ कै मधि बरेतन पईयो ॥२१७॥ ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥ कबियो बाच ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਹੇਰਿ ਬਡੋ ਹਰਿ ਭੈ ਵਹ ਪੰਨਗ; ਪੈ ਅਪਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਉਠਿ ਭਾਗਾ ॥ हेरि बडो हरि भै वह पंनग; पै अपने ग्रिह को उठि भागा ॥ ਬਾਰੂ ਕੇ ਮਧਿ ਗਯੋ ਪਰ ਕੈ; ਜਨ ਸੋਇ ਰਹਿਯੋ ਸੁਖ ਕੈ ਨਿਸਿ ਜਾਗਾ ॥ बारू के मधि गयो पर कै; जन सोइ रहियो सुख कै निसि जागा ॥ ਗਰਬ ਗਯੋ ਗਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਕੋ; ਰਨ ਕੈ ਹਰਿ ਕੇ ਰਸ ਸੋ ਅਨੁਰਾਗਾ ॥ गरब गयो गिर कै तिह को; रन कै हरि के रस सो अनुरागा ॥ ਲੇਟ ਰਹਿਓ ਕਰ ਕੇ ਉਪਮਾ; ਇਹ ਡਾਰਿ ਚਲੇ ਕਿਰਸਾਨ ਸੁਹਾਗਾ ॥੨੧੮॥ लेट रहिओ कर के उपमा; इह डारि चले किरसान सुहागा ॥२१८॥ ਸੁਧਿ ਭਈ ਜਬ ਹੀ ਉਹ ਕੋ; ਤਬ ਹੀ ਉਠ ਕੈ ਹਰਿ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿਓ ॥ सुधि भई जब ही उह को; तब ही उठ कै हरि पाइन लागिओ ॥ ਪਉਢਿ ਰਹਿਓ ਥਕ ਕੈ ਸੁਨਿ ਮੋ; ਪਤਿ ਪਾਇ ਲਗਿਓ ਜਬ ਹੀ ਫੁਨਿ ਜਾਗਿਓ ॥ पउढि रहिओ थक कै सुनि मो; पति पाइ लगिओ जब ही फुनि जागिओ ॥ ਦੀ ਧਰਿ ਮੋਰਿ ਸੁ ਨੈਕੁ ਬਿਖੈ ਤੁਮ; ਕਾਨ੍ਹ ਕਹੀ ਤਿਹ ਕੋ ਉਠਿ ਭਾਗਿਓ ॥ दी धरि मोरि सु नैकु बिखै तुम; कान्ह कही तिह को उठि भागिओ ॥ ਦੇਖਿ ਲਤਾ ਤੁਮ ਕਉ ਨ ਬਧੈ; ਮਮ ਬਾਹਨ ਮੋ ਰਸ ਮੋ ਅਨੁਰਾਗਿਓ ॥੨੧੯॥ देखि लता तुम कउ न बधै; मम बाहन मो रस मो अनुरागिओ ॥२१९॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਕਾਲੀ ਨਾਗ ਨਿਕਾਰਬੋ ਬਰਨਨੰ ॥ इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे क्रिसनावतारे काली नाग निकारबो बरननं ॥ ਅਥ ਦਾਨ ਦੀਬੋ ॥ अथ दान दीबो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਨਾਗਿ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਕੈ ਗਰੜਧ੍ਵਜ; ਆਇ ਮਿਲਿਓ ਅਪੁਨੇ ਪਰਵਾਰੈ ॥ नागि बिदा करि कै गरड़ध्वज; आइ मिलिओ अपुने परवारै ॥ ਧਾਇ ਮਿਲਿਓ ਗਰੇ ਤਾਹਿ ਹਲੀ; ਅਰੁ ਮਾਤ ਮਿਲੀ ਤਿਹ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੈ ॥ धाइ मिलिओ गरे ताहि हली; अरु मात मिली तिह दूख निवारै ॥ ਸ੍ਰਿੰਗ ਧਰੇ ਹਰਿ ਧੇਨ ਹਜਾਰ; ਤਬੈ ਤਿਹ ਕੇ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਵਾਰੈ ॥ स्रिंग धरे हरि धेन हजार; तबै तिह के सिर ऊपरि वारै ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨ ਮੋਹ ਬਢਾਇ; ਬਹੁ ਪੁੰਨ ਕੈ ਬਾਮਨ ਕੋ ਦੈ ਡਾਰੈ ॥੨੨੦॥ स्याम कहै मन मोह बढाइ; बहु पुंन कै बामन को दै डारै ॥२२०॥ ਲਾਲ ਮਨੀ ਅਰੁ ਨਾਗ ਬਡੇ; ਨਗ ਦੇਤ ਜਵਾਹਰ ਤੀਛਨ ਘੋਰੇ ॥ लाल मनी अरु नाग बडे; नग देत जवाहर तीछन घोरे ॥ ਪੁਹਕਰ ਅਉ ਬਿਰਜੇ ਚੁਨਿ ਕੈ; ਜਰਬਾਫ ਦਿਵਾਵਤ ਹੈ ਦਿਜ ਜੋਰੇ ॥ पुहकर अउ बिरजे चुनि कै; जरबाफ दिवावत है दिज जोरे ॥ ਮੋਤਿਨਿ ਹਾਰ ਹੀਰੇ ਅਰੁ ਮਾਨਿਕ; ਦੇਵਤ ਹੈ ਭਰਿ ਪਾਨਨ ਬੋਰੇ ॥ मोतिनि हार हीरे अरु मानिक; देवत है भरि पानन बोरे ॥ ਕੰਚਨ ਰੋਕਿਨ ਕੇ ਗਹਨੇ ਗੜਿ; ਦੇਤ ਕਹੈ ਸੁ ਬਚੇ ਸੁਤ ਮੋਰੇ ॥੨੨੧॥ कंचन रोकिन के गहने गड़ि; देत कहै सु बचे सुत मोरे ॥२२१॥ ਅਥ ਦਾਵਾਨਲ ਕਥਨੰ ॥ अथ दावानल कथनं ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਹੋਇ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਸਭੇ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ; ਰੈਨ ਪਰੇ ਘਰ ਭੀਤਰਿ ਸੋਏ ॥ होइ प्रसंनि सभे ब्रिज के जन; रैन परे घर भीतरि सोए ॥ ਆਗ ਲਗੀ ਸੁ ਦਿਸਾ ਬਿਦਿਸਾ ਮਧਿ; ਜਾਗ ਤਬੈ ਤਿਹ ਤੇ ਡਰਿ ਰੋਏ ॥ आग लगी सु दिसा बिदिसा मधि; जाग तबै तिह ते डरि रोए ॥ ਰਛ ਕਰੈ ਹਮਰੀ ਹਰਿ ਜੀ ! ਇਹ ਚਿਤਿ ਬਿਚਾਰਿ ਤਹਾ ਕਹੁ ਹੋਏ ॥ रछ करै हमरी हरि जी ! इह चिति बिचारि तहा कहु होए ॥ ਦ੍ਰਿਗ ਬਾਤ ਕਹੀ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ਮੀਚ; ਲਯੋ ਇਤਨੈ ਸੁ ਤਊ ਦੁਖ ਖੋਏ ॥੨੨੨॥ द्रिग बात कही करुना निधि मीच; लयो इतनै सु तऊ दुख खोए ॥२२२॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |