ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
 |
 |
 |
 |
 |
ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ । |
|
|
|
|
|
Page 505 ਜੋ ਬਿਧਿ ਬੇਦ ਕੇ ਬੀਚ ਲਿਖੀ; ਬਿਧਿ ਤਾਹੀ ਸੋ ਬ੍ਯਾਹ ਸਿਆਮ ਕੋ ਕੀਨੋ ॥ जो बिधि बेद के बीच लिखी; बिधि ताही सो ब्याह सिआम को कीनो ॥ ਆਨੰਦ ਕੈ ਅਤਿ ਹੀ ਚਿਤ ਮੈ; ਸਭ ਦੀਨ ਸੁ ਬਿਪ੍ਰਨ ਸਾਜ ਨਵੀਨੋ ॥ आनंद कै अति ही चित मै; सभ दीन सु बिप्रन साज नवीनो ॥ ਅਉ ਗਜਰਾਜ ਬਡੇ ਅਰੁ ਬਾਜ; ਘਨੇ ਧਨ ਲੈ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੋ ਦੀਨੋ ॥ अउ गजराज बडे अरु बाज; घने धन लै ब्रिजनाथ को दीनो ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੇ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਸੋ ਭੂਪਤਿ; ਲੋਕ ਬਿਖੈ ਅਤਿ ਹੀ ਜਸੁ ਲੀਨੋ ॥੨੧੦੭॥ स्याम भने इह भांति सो भूपति; लोक बिखै अति ही जसु लीनो ॥२१०७॥ ਨ੍ਰਿਪ ਬਾਚ ਸਭਾ ਸੋ ॥ न्रिप बाच सभा सो ॥ ਸਵੈਯਾ ॥ सवैया ॥ ਭੂਪ ਸਿੰਘਾਸਨ ਊਪਰਿ ਬੈਠ ਕੈ; ਮਧਿ ਸਭਾ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਖਾਨਿਯੋ ॥ भूप सिंघासन ऊपरि बैठ कै; मधि सभा इह भांति बखानियो ॥ ਤੈਸੋ ਈ ਕਾਮੁ ਕੀਯੋ ਜਦੁਨੰਦਨ; ਜਿਉ ਧਨੁ ਸ੍ਰੀ ਰਘੁਨੰਦਨ ਤਾਨਿਯੋ ॥ तैसो ई कामु कीयो जदुनंदन; जिउ धनु स्री रघुनंदन तानियो ॥ ਜੀਤਿ ਉਜੈਨ ਕੇ ਭੂਪ ਕੀ ਭੈਨ; ਪੁਰੀ ਇਹ ਅਉਧ ਜਬੈ ਪਗੁ ਠਾਨਿਯੋ ॥ जीति उजैन के भूप की भैन; पुरी इह अउध जबै पगु ठानियो ॥ ਦੇਖਤ ਹੀ ਸਭ ਹੀ ਮਨ ਮੈ; ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਸੂਰ ਸਹੀ ਕਰਿ ਜਾਨਿਯੋ ॥੨੧੦੮॥ देखत ही सभ ही मन मै; ब्रिज नाइक सूर सही करि जानियो ॥२१०८॥ ਭੂਪ ਜਬੈ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ; ਜਦੁਬੀਰ ਕੋ ਬੀਰ ਸਹੀ ਕਰਿ ਜਾਨਿਯੋ ॥ भूप जबै अपने मन मै; जदुबीर को बीर सही करि जानियो ॥ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਜੁਧ ਸਮੈ; ਅਰਿ ਅਉਰ ਨ ਆਂਖਨ ਅਗ੍ਰਜ ਆਨਿਯੋ ॥ स्री ब्रिज नाइक जुध समै; अरि अउर न आंखन अग्रज आनियो ॥ ਮੰਤ੍ਰਨ ਹੇਰਿ ਸਭੈ ਹਰਿ ਕੋ; ਬਰੁ ਲਾਇਕ ਹੈ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਖਾਨਿਯੋ ॥ मंत्रन हेरि सभै हरि को; बरु लाइक है इह भांति बखानियो ॥ ਅਉਧ ਕੇ ਰਾਇ ਤਬੈ ਅਪੁਨੇ ਮਨ; ਮੈ, ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਹਾ ਸੁਖੁ ਮਾਨਿਯੋ ॥੨੧੦੯॥ अउध के राइ तबै अपुने मन; मै, कबि स्याम महा सुखु मानियो ॥२१०९॥ ਕਰਮਨ ਮੈ ਦਿਜ ਸ੍ਰੇਸਟ ਜੁ ਥੇ; ਜਬ ਸੋ ਇਹ ਭੂਪ ਸਭਾ ਹੂੰ ਮੈ ਆਏ ॥ करमन मै दिज स्रेसट जु थे; जब सो इह भूप सभा हूं मै आए ॥ ਦੈ ਕੈ ਅਸੀਸ ਨ੍ਰਿਪੋਤਮ ਕੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਇਹ ਬੈਨ ਸੁਨਾਏ ॥ दै कै असीस न्रिपोतम को; कबि स्याम भनै इह बैन सुनाए ॥ ਜਾ ਦੁਹਿਤਾ ਕੇ ਸੁਨੋ ਤੁਮ ਹੇਤੁ; ਘਨੇ ਦਿਜ ਦੇਸਨ ਦੇਸ ਪਠਾਏ ॥ जा दुहिता के सुनो तुम हेतु; घने दिज देसन देस पठाए ॥ ਸੋ ਤੁਮ ਰਾਇ ਅਚਾਨਕ ਹੀ; ਬਰੁ ਲਾਇਕ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਪਾਏ ॥੨੧੧੦॥ सो तुम राइ अचानक ही; बरु लाइक स्री ब्रिज नाइक पाए ॥२११०॥ ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਬਤੀਯਾ ਤਿਨ ਕੀ; ਚਿਤ ਕੇ ਨ੍ਰਿਪ ਬੀਚ ਹੁਲਾਸ ਬਢੈ ਕੈ ॥ यौ सुनि कै बतीया तिन की; चित के न्रिप बीच हुलास बढै कै ॥ ਦਾਜ ਦਯੋ ਜਿਹ ਅੰਤ ਨ ਆਵਤ; ਬਾਜਨ ਦ੍ਵਾਰ ਅਨੇਕ ਬਜੈ ਕੈ ॥ दाज दयो जिह अंत न आवत; बाजन द्वार अनेक बजै कै ॥ ਬਿਪ੍ਰਨ ਦੀਨ ਘਨੀ ਦਛਨਾ; ਸੁਖੁ ਪਾਇ ਕਿਤੈ ਜਦੁਬੀਰ ਚਿਤੈ ਕੈ ॥ बिप्रन दीन घनी दछना; सुखु पाइ कितै जदुबीर चितै कै ॥ ਸੁੰਦਰ ਜੋ ਆਪਨੀ ਦੁਹਿਤਾ ਸੁ; ਦਈ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਸੰਗਿ ਪਠੈ ਕੈ ॥੨੧੧੧॥ सुंदर जो आपनी दुहिता सु; दई घनि स्याम के संगि पठै कै ॥२१११॥ ਜੀਤਿ ਸੁਅੰਬਰ ਮੈ ਹਰਿ ਆਉਧ ਕੇ; ਭੂਪਤਿ ਕੀ ਦੁਹਿਤਾ ਜਬ ਆਯੋ ॥ जीति सुअ्मबर मै हरि आउध के; भूपति की दुहिता जब आयो ॥ ਬਾਗ ਕੇ ਭੀਤਰ ਸੈਲ ਕਰੈ; ਸੰਗ ਪਾਰਥ ਥੇ ਚਿਤ ਮੈ ਠਹਰਾਯੋ ॥ बाग के भीतर सैल करै; संग पारथ थे चित मै ठहरायो ॥ ਪੋਸਤ ਭਾਂਗ ਅਫੀਮ ਘਨੇ ਮਦ; ਪੀਵਨ ਕੇ ਤਿਨਿ ਕਾਜ ਮੰਗਾਯੋ ॥ पोसत भांग अफीम घने मद; पीवन के तिनि काज मंगायो ॥ ਮੰਗਨ ਲੋਗਨ ਬੋਲਿ ਪਠਿਯੋ ਬਹੁ; ਆਵਤ ਭੇ ਜਨ ਪਾਰ ਨ ਪਾਯੋ ॥੨੧੧੨॥ मंगन लोगन बोलि पठियो बहु; आवत भे जन पार न पायो ॥२११२॥ ਬਹੁ ਰਾਮਜਨੀ ਤਹ ਨਾਚਤ ਹੈ; ਇਕ ਝਾਝਰ ਬੀਨ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਬਜਾਵੈ ॥ बहु रामजनी तह नाचत है; इक झाझर बीन म्रिदंग बजावै ॥ ਦੈ ਇਕ ਝੂਮਕ ਆਵਤ ਹੈ; ਇਕ ਭਾਮਿਨ ਦੈ ਹਰਿ ਝੂਮਕ ਜਾਵੈ ॥ दै इक झूमक आवत है; इक भामिन दै हरि झूमक जावै ॥ ਕਾਨ੍ਹ ਪਟੰਬਰ ਦੇਤ ਤਿਨੈ; ਮਨਿ ਲਾਲ ਘਨੇ ਚਿਤ ਕੋ ਜੁ ਰਿਝਾਵੈ ॥ कान्ह पट्मबर देत तिनै; मनि लाल घने चित को जु रिझावै ॥ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਬਹੁ ਮੋਲ ਖਰੇ; ਸੁਰ ਰਾਜਹਿ ਕੋ ਕੋਊ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ॥੨੧੧੩॥ स्याम भनै बहु मोल खरे; सुर राजहि को कोऊ हाथि न आवै ॥२११३॥ |
|
|
|
|
Dasam Granth |