ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 481

ਐਸੋ ਸੁ ਜੁਧ ਕੀਯੋ ਨੰਦ ਨੰਦਨ; ਯਾ ਸੰਗਿ ਜੂਝ ਕਉ ਏਕ ਨ ਆਯੋ ॥

ऐसो सु जुध कीयो नंद नंदन; या संगि जूझ कउ एक न आयो ॥

ਹੇਰਿ ਦਸਾ ਤਿਹ ਕਾਲ ਜਮਨ; ਕਰੋਰ ਕਈ ਦਲ ਅਉਰ ਪਠਾਯੋ ॥

हेरि दसा तिह काल जमन; करोर कई दल अउर पठायो ॥

ਸੋਊ ਮਹੂਰਤ ਦੁ ਇਕ ਭਿਰਿਯੋ; ਨ ਟਿਕਿਯੋ, ਫਿਰਿ ਅੰਤ ਕੇ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਯੋ ॥

सोऊ महूरत दु इक भिरियो; न टिकियो, फिरि अंत के धामि सिधायो ॥

ਰੀਝ ਰਹੇ ਸਭ ਦੇਵ ਕਹੈ; ਇਵ ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਬੀਰ ਭਲੋ ਰਨ ਪਾਯੋ ॥੧੯੧੩॥

रीझ रहे सभ देव कहै; इव स्री जदुबीर भलो रन पायो ॥१९१३॥

ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੇ ਰਨ ਭੂਮਿ ਬਿਖੈ; ਇਕ ਜਾਦਵ ਸਸਤ੍ਰਨ ਕੋ ਗਹਿ ਕੈ ॥

क्रोध भरे रन भूमि बिखै; इक जादव ससत्रन को गहि कै ॥

ਬਲ ਆਪ ਬਰਾਬਰ ਸੂਰ ਨਿਹਾਰ ਕੈ; ਜੂਝ ਕੋ ਜਾਤਿ ਤਹਾ ਚਹਿ ਕੈ ॥

बल आप बराबर सूर निहार कै; जूझ को जाति तहा चहि कै ॥

ਕਰਿ ਕੋਪ ਭਿਰੈ, ਨ ਟਰੈ ਤਹ ਤੇ; ਦੋਊ ਮਾਰੁ ਹੀ ਮਾਰ ਬਲੀ ਕਹਿ ਕੈ ॥

करि कोप भिरै, न टरै तह ते; दोऊ मारु ही मार बली कहि कै ॥

ਸਿਰ ਲਾਗੇ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਪਰੈ ਕਟਿ ਕੈ; ਤਨ ਭੀ ਗਿਰੈ ਨੈਕੁ ਖਰੈ ਰਹਿ ਕੈ ॥੧੯੧੪॥

सिर लागे क्रिपान परै कटि कै; तन भी गिरै नैकु खरै रहि कै ॥१९१४॥

ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ਕੋ ਬੀਚ ਅਯੋਧਨ ਕੇ; ਸੰਗਿ ਸਸਤ੍ਰਨ ਕੈ ਜਬ ਜੁਧ ਮਚਿਯੋ ॥

ब्रिजराज को बीच अयोधन के; संगि ससत्रन कै जब जुध मचियो ॥

ਭਟਵਾਨ ਕੇ ਲਾਲ ਭਏ ਪਟਵਾ; ਬ੍ਰਹਮਾ ਮਨੋ ਆਰੁਣ ਲੋਕ ਰਚਿਯੋ ॥

भटवान के लाल भए पटवा; ब्रहमा मनो आरुण लोक रचियो ॥

ਅਉਰ ਨਿਹਾਰਿ ਭਯੋ ਅਤਿ ਆਹਵ; ਖੋਲਿ ਜਟਾ ਸਬ ਈਸ ਨਚਿਯੋ ॥

अउर निहारि भयो अति आहव; खोलि जटा सब ईस नचियो ॥

ਪੁਨਿ ਵੈ ਸਭ ਸੈਨ ਮਲੇਛਨ ਤੇ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਨਹਿ ਏਕੁ ਬਚਿਯੋ ॥੧੯੧੫॥

पुनि वै सभ सैन मलेछन ते; कबि स्याम कहै नहि एकु बचियो ॥१९१५॥

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

ਲ੍ਯਾਯੋ ਥੋ ਜੋ ਸੈਨ ਸੰਗਿ; ਤਿਨ ਤੇ ਬਚਿਯੋ ਨ ਬੀਰ ॥

ल्यायो थो जो सैन संगि; तिन ते बचियो न बीर ॥

ਜੁਧ ਕਰਨ ਕੋ ਕਾਲ ਜਮਨ; ਆਪੁ ਧਰਿਯੋ ਤਬ ਧੀਰ ॥੧੯੧੬॥

जुध करन को काल जमन; आपु धरियो तब धीर ॥१९१६॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਜੰਗ ਦਰਾਇਦ ਕਾਲ ਜਮੰਨ; ਬੁਗੋਇਦ ਕਿ ਮਨ ਫੌਜ ਕੋ ਸਾਹਮ ॥

जंग दराइद काल जमंन; बुगोइद कि मन फौज को साहम ॥

ਬਾ ਮਨ ਜੰਗ ਬੁਗੋ ਕੁਨ ਬਿਯਾ; ਹਰਗਿਜ ਦਿਲ ਮੋ ਨ ਜਰਾ ਕੁਨ ਵਾਹਮ ॥

बा मन जंग बुगो कुन बिया; हरगिज दिल मो न जरा कुन वाहम ॥

ਰੋਜ ਮਯਾ ਦੁਨੀਆ ਅਫਤਾਬਮ; ਸ੍ਯਾਮ ਸਬੇ ਅਦਲੀ ਸਬ ਸਾਹਮ ॥

रोज मया दुनीआ अफताबम; स्याम सबे अदली सब साहम ॥

ਕਾਨ੍ਹ ! ਗੁਰੇਜੀ ਮਕੁਨ ਤੁ ਬਿਆ; ਖੁਸ ਮਾਤੁ ਕੁਨੇਮ ਜਿ ਜੰਗ ਗੁਆਹਮ ॥੧੯੧੭॥

कान्ह ! गुरेजी मकुन तु बिआ; खुस मातु कुनेम जि जंग गुआहम ॥१९१७॥

ਯੌ ਸੁਨਿ ਕੈ ਤਿਹ ਕੀ ਬਤੀਯਾ; ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਤਾ ਹੀ ਕੀ ਓਰਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥

यौ सुनि कै तिह की बतीया; ब्रिज नाइक ता ही की ओरि सिधारे ॥

ਕ੍ਰੋਧ ਬਢਾਇ ਚਿਤੈ ਤਿਹ ਕੋ; ਅਗਨਾਯੁਧ ਲੈ ਤਿਹ ਊਪਰਿ ਝਾਰੇ ॥

क्रोध बढाइ चितै तिह को; अगनायुध लै तिह ऊपरि झारे ॥

ਸੂਤ ਹਨਿਯੋ ਪ੍ਰਿਥਮੈ ਤਿਹ ਕੋ; ਫਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਕੇ ਹਯ ਚਾਰ ਹੀ ਮਾਰੇ ॥

सूत हनियो प्रिथमै तिह को; फिर कै तिह के हय चार ही मारे ॥

ਅਉਰ ਜਿਤੇ ਬਿਬਿਧਾਸਤ੍ਰ ਹੁਤੇ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸਭ ਹੀ ਕਟਿ ਡਾਰੇ ॥੧੯੧੮॥

अउर जिते बिबिधासत्र हुते; कबि स्याम कहै सभ ही कटि डारे ॥१९१८॥

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

ਜੋ ਮਲੇਛ ਰਿਸ ਸਸਤ੍ਰ ਸੰਭਾਰੇ ॥

जो मलेछ रिस ससत्र स्मभारे ॥

ਸੋ ਕਟਿ ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥਹਿ ਡਾਰੇ ॥

सो कटि स्री ब्रिजनाथहि डारे ॥

ਆਯੋ ਭਿਰਨ ਇਹੀ ਬਲੁ ਕਹਿਯੋ ॥

आयो भिरन इही बलु कहियो ॥

ਜਬ ਅਰਿ ਪਾਇ ਪਿਆਦਾ ਰਹਿਯੋ ॥੧੯੧੯॥

जब अरि पाइ पिआदा रहियो ॥१९१९॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਕਾਨ੍ਹ ਬਿਚਾਰ ਕੀਯੋ ਚਿਤ ਮੈ; ਭਈ ਸੋ ਨ ਮਲੇਛ ਜੋ ਮੁਸਟ ਲਰੈ ਹੈ ॥

कान्ह बिचार कीयो चित मै; भई सो न मलेछ जो मुसट लरै है ॥

ਤਉ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਹਮਰੇ; ਸਭ ਹੀ ਤਨ ਕੋ ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਕਰੈ ਹੈ ॥

तउ कबि स्याम कहै हमरे; सभ ही तन को अपवित्र करै है ॥

ਆਯੁਧ ਕਉਚ ਸਜੇ ਤਨ ਮੈ; ਸਭ ਸੈਨ ਜੁਰੈ ਮੁਹਿ ਨਾਇ ਬਧੈ ਹੈ ॥

आयुध कउच सजे तन मै; सभ सैन जुरै मुहि नाइ बधै है ॥

ਜੋ ਇਹ ਕੋ ਸਿਰ ਕਾਟਤ ਹੋਂ; ਤੁ ਨਿਰਸਤ੍ਰ ਭਯੋ, ਹਮਰੋ ਬਲ ਜੈ ਹੈ ॥੧੯੨੦॥

जो इह को सिर काटत हों; तु निरसत्र भयो, हमरो बल जै है ॥१९२०॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth