ਦਸਮ ਗਰੰਥ । दसम ग्रंथ ।

Page 392

ਜੁਧ ਭਯੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਡੋ; ਚਢਿ ਕੈ ਸਭ ਦੇਵ ਬਿਵਾਨਨਿ ਆਏ ॥

जुध भयो तिह ठउर बडो; चढि कै सभ देव बिवाननि आए ॥

ਕਉਤਕ ਦੇਖਨ ਕਉ ਰਨ ਕੋ; ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨ ਮੋਦ ਬਢਾਏ ॥

कउतक देखन कउ रन को; कबि स्याम कहै मन मोद बढाए ॥

ਲਾਗਤ ਸਾਂਗਨ ਕੇ ਭਟ ਯੌ; ਗਿਰ ਅਸਵਨ ਤੇ, ਧਰਨੀ ਪਰ ਆਏ ॥

लागत सांगन के भट यौ; गिर असवन ते, धरनी पर आए ॥

ਸੋ ਫਿਰ ਕੈ ਉਠਿ ਜੁਧ ਕਰੈ; ਤਿਹ ਕੇ ਗੁਨ ਕਿੰਨ ਗੰਧ੍ਰਬ ਗਾਏ ॥੧੧੪੦॥

सो फिर कै उठि जुध करै; तिह के गुन किंन गंध्रब गाए ॥११४०॥

ਕਬਿਤੁ ॥

कबितु ॥

ਕੇਤੇ ਬੀਰ ਭਾਜੇ, ਕੇਤੇ ਗਾਜੇ, ਪੁਨਿ ਆਇ ਆਇ; ਧਾਇ ਧਾਇ ਹਰਿ ਜੂ ਸੋ ਜੁਧ ਵੇ ਕਰਤ ਹੈ ॥

केते बीर भाजे, केते गाजे, पुनि आइ आइ; धाइ धाइ हरि जू सो जुध वे करत है ॥

ਕੇਤੇ ਭੂਮਿ ਗਿਰੇ, ਕੇਤੇ ਭਿਰੇ, ਗਜ ਮਤਨ ਸੋ; ਲਰੇ, ਤੇਤੋ ਮ੍ਰਿਤਕ ਹ੍ਵੈ ਕੈ, ਛਿਤਿ ਮੈ ਪਰਤ ਹੈ ॥

केते भूमि गिरे, केते भिरे, गज मतन सो; लरे, तेतो म्रितक ह्वै कै, छिति मै परत है ॥

ਅਉਰ ਦਉਰ ਪਰੇ, ਮਾਰ ਮਾਰ ਹੀ ਉਚਰੇ; ਹਥਿਯਾਰਨ ਉਘਰੇ, ਪਗੁ ਏਕ ਨ ਟਰਤ ਹੈ ॥

अउर दउर परे, मार मार ही उचरे; हथियारन उघरे, पगु एक न टरत है ॥

ਸ੍ਰਉਣਤ ਉਦਧਿ ਲੋਹ, ਆਂਚ ਬੜਵਾਨਲ ਸੀ; ਪਉਨ ਬਾਨ ਚਲੈ, ਬੀਰ ਤ੍ਰਿਣ ਜਿਉ ਜਰਤ ਹੈ ॥੧੧੪੧॥

स्रउणत उदधि लोह, आंच बड़वानल सी; पउन बान चलै, बीर त्रिण जिउ जरत है ॥११४१॥

ਸਵੈਯਾ ॥

सवैया ॥

ਅਣਗੇਸ ਬਲੀ ਤਬ ਕੋਪਿ ਭਰਿਯੋ; ਮਨਿ ਜਾਨ ਨਿਦਾਨ ਕੀ ਮਾਰ ਮਚੀ ਜਬ ॥

अणगेस बली तब कोपि भरियो; मनि जान निदान की मार मची जब ॥

ਸ੍ਯੰਦਨ ਪੈ ਚਢਿ ਕੈ ਕਢਿ ਕੈ; ਕਸਿ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਤਨਾਇ ਲਈ ਤਬ ॥

स्यंदन पै चढि कै कढि कै; कसि बान कमान तनाइ लई तब ॥

ਸ੍ਰੀ ਹਰਿ ਕੀ ਪ੍ਰਿਤਨਾ ਹੂ ਕੇ ਊਪਰਿ; ਆਇ ਪਰਿਯੋ ਤਿਨ ਬੀਰ ਹਨੇ ਸਬ ॥

स्री हरि की प्रितना हू के ऊपरि; आइ परियो तिन बीर हने सब ॥

ਭਾਜਿ ਗਏ ਤਮ ਸੇ ਅਰਿ ਯੌ; ਨ੍ਰਿਪ ਪਾਵਤ ਭਯੋ ਰਨਿ ਸੂਰਜ ਕੀ ਛਬਿ ॥੧੧੪੨॥

भाजि गए तम से अरि यौ; न्रिप पावत भयो रनि सूरज की छबि ॥११४२॥

ਪ੍ਰੇਰਿ ਤੁਰੰਗ ਸੁ ਆਗੇ ਭਯੋ; ਕਰਿ ਲੈ ਅਸਿ ਢਾਰ ਬਡੀ ਧਰ ਕੈ ॥

प्रेरि तुरंग सु आगे भयो; करि लै असि ढार बडी धर कै ॥

ਕਛੁ ਜਾਦਵ ਸੋ ਤਿਨਿ ਜੁਧੁ ਕਰਿਯੋ; ਨ ਟਰਿਯੋ ਤਿਨ ਸੋ ਪਗ ਦੁਇ ਡਰ ਕੈ ॥

कछु जादव सो तिनि जुधु करियो; न टरियो तिन सो पग दुइ डर कै ॥

ਜਦੁਬੀਰ ਕੇ ਸਾਮੁਹੇ ਆਇ ਅਰਿਯੋ; ਬਹੁ ਬੀਰਨ ਪ੍ਰਾਨ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਕੈ ॥

जदुबीर के सामुहे आइ अरियो; बहु बीरन प्रान बिदा करि कै ॥

ਗ੍ਰਿਹੁ ਕੋ ਨ ਚਲੋ, ਇਹ ਮੋ ਪ੍ਰਨ ਹੈ; ਕਿਧੋ ਪ੍ਰਾਨ ਤਜਉ, ਕਿ ਤ੍ਵੈ ਮਰਿ ਕੈ ॥੧੧੪੩॥

ग्रिहु को न चलो, इह मो प्रन है; किधो प्रान तजउ, कि त्वै मरि कै ॥११४३॥

ਯੌ ਕਹਿ ਕੈ ਅਸਿ ਕੋ ਗਹਿ ਕੈ; ਜਦੁਬੀਰ ਚਮੂ ਕਹੁ ਜਾਇ ਹਕਾਰਾ ॥

यौ कहि कै असि को गहि कै; जदुबीर चमू कहु जाइ हकारा ॥

ਜਾਦਵ ਸੈਨ ਹੂੰ ਤੇ ਨਿਕਸਿਯੋ ਰਨ; ਸੁੰਦਰ ਨਾਮ ਸਰੂਪ ਅਪਾਰਾ ॥

जादव सैन हूं ते निकसियो रन; सुंदर नाम सरूप अपारा ॥

ਪ੍ਰੇਰਿ ਤੁਰੰਗ ਭਯੋ ਸਮੁਹੇ; ਨ੍ਰਿਪ ਮੁੰਡ ਕਟਿਯੋ ਨ ਲਗੀ ਕਛੁ ਬਾਰਾ ॥

प्रेरि तुरंग भयो समुहे; न्रिप मुंड कटियो न लगी कछु बारा ॥

ਯੌ ਧਰ ਤੇ ਸਿਰ ਛੂਟ ਪਰਿਯੋ; ਨਭਿ ਤੇ ਟੂਟ ਪਰੋ ਛਿਤ ਤਾਰਾ ॥੧੧੪੪॥

यौ धर ते सिर छूट परियो; नभि ते टूट परो छित तारा ॥११४४॥

ਪੁਨਿ ਦਉਰਿ ਪਰਿਯੋ ਜਦੁਵੀ ਪ੍ਰਿਤਨਾ ਪਰ; ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਅਤਿ ਕੀਨ ਰੁਸਾ ॥

पुनि दउरि परियो जदुवी प्रितना पर; स्याम कहै अति कीन रुसा ॥

ਉਤ ਤੇ ਜਦੁਬੀਰ ਫਿਰੇ ਇਕਠੇ; ਅਰਿਰਾਇ ਬਢਾਇ ਕੈ ਚਿਤ ਗੁਸਾ ॥

उत ते जदुबीर फिरे इकठे; अरिराइ बढाइ कै चित गुसा ॥

ਅਗਨਸਤ੍ਰ ਛੁਟਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਕੇ ਕਰ ਤੇ; ਜਰਗੇ ਮਨੋ ਪਾਵਕ ਬੀਚ ਤੁਸਾ ॥

अगनसत्र छुटियो न्रिप के कर ते; जरगे मनो पावक बीच तुसा ॥

ਕਟਿ ਅੰਗ ਪਰੇ ਬਹੁ ਜੋਧਨ ਕੇ; ਮਨੋ ਜਗ ਕੇ ਮੰਡਲ ਮਧਿ ਕੁਸਾ ॥੧੧੪੫॥

कटि अंग परे बहु जोधन के; मनो जग के मंडल मधि कुसा ॥११४५॥

ਕਾਨ ਪ੍ਰਮਾਨ ਲਉ ਖੈਚ ਕਮਾਨ; ਸੁ ਬੀਰ ਨਿਹਾਰ ਕੈ ਬਾਨ ਚਲਾਵੈ ॥

कान प्रमान लउ खैच कमान; सु बीर निहार कै बान चलावै ॥

ਜੋ ਇਨਿ ਊਪਰਿ ਆਨ ਪਰੇ; ਸਰ ਸੋ ਅਧ ਬੀਚ ਤੇ ਕਾਟਿ ਗਿਰਾਵੈ ॥

जो इनि ऊपरि आन परे; सर सो अध बीच ते काटि गिरावै ॥

ਲੋਹ ਹਥੀ ਪਰਸੇ ਕਰਿ ਲੈ; ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਕੀ ਦੇਹਿ ਪ੍ਰਹਾਰ ਲਗਾਵੈ ॥

लोह हथी परसे करि लै; ब्रिजनाथ की देहि प्रहार लगावै ॥

ਜੁਧ ਸਮੈ ਥਕਿ ਕੈ ਜਕਿ ਕੈ; ਜਦੁਬੀਰ ਕਉ ਪਾਰ ਸੰਭਾਰ ਨ ਆਵੈ ॥੧੧੪੬॥

जुध समै थकि कै जकि कै; जदुबीर कउ पार स्मभार न आवै ॥११४६॥

TOP OF PAGE

Dasam Granth